Gordijnbonus

We leven in een tijd, die gekenmerkt wordt door een bonuscultuur. Deze week hoorde ik weer een nieuwe variant: de gordijnbonus. De opiniepeilers, die hadden bedacht, dat de PVV in de peilingen altijd te laag wordt ingeschat, omdat mensen er niet graag voor uitkomen dat ze op de B.V. Geert Wilders stemmen. Bij verkiezingen komt deze eenpersoonspartij dan groter uit de stembus dan vooraf ingeschat. Dit gegeven wordt de "Gordijnbonus" genoemd.

Welnu, de heren peilers zaten er dit keer slechts 24 tot 28 zetels naast, geen gek gemiddelde bij 150 Kamerzetels.
"Maar de trends hebben we zeker opgepikt", wisten deze blaaskaken op de radio zonder blikken of blozen te vertellen.
Maar Ada had het woord "Gordijnbonus" wel degelijk opgepikt, dus fietsten wij vanmorgen naar Zirkzee in Leiden, waar we op zoek gingen naar gordijnstof. De oude gordijnen zijn na jaren trouwe dienst versleten, dus het is niet meer verantwoord om Ada daar in te jagen. We zochten dus stevige gordijnstof uit.

Na nog andere boodschappen gedaan te hebben in de Leidse binnenstad fietsten we op deze redelijk zonnige zaterdag naar huis, waar Ada even ging kijken, of de wasmachine al klaar was. Boven gekomen rook ze een brandlucht.

Ana had haar scheerspiegel op een tafel onder het schuine dakraam staan en deze stond in een dusdanige stand, dat het weerkaatsende zonlicht als een loep een gaatje brandde in het houtwerk pal naast het kantelraam.

We hadden geluk, dat af en toe wat wolken voor de zon schoven en dat we bijtijds thuis waren, want voor hetzelfde geld zou het huis in brand gevlogen kunnen zijn.

"Zo, pyromaan", begroette ik onze Spaanse huisgenoot bij thuiskomst.
Natuurlijk kon ze er niets aan doen. Dit was gewoon een toevallige samenloop van omstandigheden.
In de zomer speelde dit niet: toen zaten de rolgordijnen gewoon dicht om de zonnestralen buiten te houden.
Wij hadden onze gordijnbonus dus allang binnen....