Buiten was het met het heerlijke weer stukken drukker dan buiten. En dat, terwijl de bibliotheek het beste paard van stal had ingezet.
Daar kon je niet overspannen van worden. Ontspannen reed ik om 10 over 5 naar Noordwijk, waar we met het personeel van de bibliotheek een gezellige avond hadden bij boekhandel Van der Meer.
Daar we pas om half 7 terecht konden, fietste ik naar Joop en Gea Beenakker, waar ik onder schaterlachen bijkletste met de dirigent van "Oktopus" en zijn vrouw.
Met goed getrainde lachspieren vertrok ik naar boekhandel Van der Meer, waar we bij een buffet werden bijgepraat over de mogelijke samenwerking en hoe je activiteiten in moet zetten om de afkalving van bezoekersaantallen te kunnen keren.
Voor deze flauwe vent was er zoutarm eten, dat overigens prima smaakte. Het toetje bestond uit gemengd fruit. Terwijl ik daar naar toe liep, zag ik het boek "Keun 2017" op de balie liggen.
Het woord "Keun" haalde direct herinneringen aan Edith Günthardt naar boven, met wie ik vanaf 1985 met veel plezier had samengewerkt in filiaal Katwijk aan den Rijn. Als ze het naar haar zin had, zei ze altijd: "Het is keun!"
In 1998 is deze zeer spontane collega op veel te jonge leeftijd aan kanker overleden. Twee jaar ervoor had ik met haar man Gerard de Elfstedentocht gereden. We wisten in 1996 Ljouwert niet op de schaats te bereiken. Achteraf heeft dit falen mij als schaatser alleen maar sterker gemaakt. Ik had mijn lessen uit het falen geleerd. Een mens groeit door pijn. In dit geval geestelijke pijn.
Mentaal gesterkt wist ik 11 maanden later wel de Tocht der Tochten uit te rijden. Kramp in mijn kuit kon mij niet weerhouden. Every cloud has a silver lining.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten