Hieronder volgt de korte toespraak, die ik had voorbereid.
Beste mensen,
Het zal niet iedere dag gebeuren, dat een Leidenaar een gloednieuw boek komt presenteren in Katwijk. Maar daar ik al bijna 27 jaar in Katwijk werkzaam ben en al die tijd als bibliothecaris goed samenwerk met Boekhandel Van den Berg, leek me dit een prima plek om “Molen- en Merentocht” ten doop te houden.
Het zal een bescheiden gebeuren zijn, want morgen is er nog een presentatie in de IJshal aan de Vondellaan in Leiden, mijn thuisbaan. Na afloop van de training met de “Krasse knarren” ga ik op herhaling, maar dan voor een andere doelgroep.
Nu zal het ook niet vaak voorkomen, dat een primeur in tweeën geknipt wordt. Maar dat kon ik makkelijk doen. Het boek stoelt immers ook op twee poten. Enerzijds zijn er de sportverhalen, anderzijds de toertochttips. Deze toertochttips zul je in deze uitgebreide vorm trouwens in geen ander schaatsboek aantreffen. In sommige boeken vind je beknopt wel over wat je wel en wat je beslist niet moet doen bij het rijden van een toertocht, maar de hoeveelheid in de praktijk getoetste tips maakt mijn boek toch uniek.
Een paar data passeerden de revue voor deze boekpresentatie. Uiteindelijk is het 2 november geworden, Allerzielen. Ik had natuurlijk een dag eerder kunnen gaan zitten, op Allerheiligen. De associatie ligt dan voor de hand met de IJsheiligen. Zij worden echter half mei herdacht, waarna het definitief over is met de vorst. Behalve de naam wil je daar als schaatser niets mee te maken hebben.
Een tweede bezwaar tegen Allerheiligen is het risico, dan men je in gaat delen in de categorie der Schijnheiligen.
Dat risico wilde ik hoe dan ook vermijden, dus ik koos voor de veilige optie: Allerzielen.
En zoals een goed sportman betaamt, ga je dan meteen voor het allerhoogste. Ik sla de vergrotende trap over en kies voor de overtreffende trap van Allerzielen: Allerzieligst. U bent vandaag dan ook getuige van een Allerzieligste boekpresentatie.
Onlangs verscheen een boek van de hand van professor Van Deursen met de welluidende titel “In Katwijk is alles anders”.
Buurgemeente Leiden afficheert zich al jaren met de leuze: “Niets lijkt op Leiden”. Welnu, beide slogans kloppen helemaal! Met mijn lelieblanke ziel kwam ik, wonend in Leiden en werkend in Katwijk, dus in een tweetal totaal verschillende werelden te verkeren. Dus als ik gedrag vertoon, wat ietwat van het gemiddelde afwijkt…..
Het begon allemaal zo veelbelovend op de bodem van de Haarlemmermeer. Ik ben geboren in Nieuw-Vennep, niet ver van het diepste punt van een van de diepste polders op deze aardbol. Mijn vermogen om met sporten diep te gaan, heb ik dus vanaf mijn geboortedag al gehad.
Als je het negatief bekijkt kun je ook zeggen: “Veel dieper kun je niet zinken!”
Maar zo wil ik er niet tegenaan kijken. Net als bij het werken kun je je beter concentreren op wat je kunt, dan op wat je niet kunt.
Nu ben ik gezegend met een redelijk vlotte pen en in de loop de jaren had ik een aardige verzameling sportverhalen geschreven voor het clubblad “IJskout” van de IJVL. Op mijn werk in de bibliotheek moest ik in het kader van 23 dingen, een cursus op het gebied van sociale media, een weblog openen. De weblog www.bertbreed.blogspot.com was geboren, en daarmee de basis voor “Molen- en Merentocht”.
Na 10 jaar zonder een noemenswaardige hoeveelheid natuurijs werden we de afgelopen winters ook nog redelijk verwend op dit gebied, hetgeen nieuwe inspiratie opleverde.
Iedere auteur droomt er trouwens van om een nieuw woord of een nieuwe uitdrukking aan de Nederlandse taal toe te kunnen voegen. Mij is dat ook gelukt. Een toertocht in en om Aarlanderveen met lange rijen klûnende schaatsers bracht me op het woord “Fileklûnen”.
Begin september deed zich bij Manuscripta, de jaarlijkse boekenbeurs in Amsterdam, de mogelijkheid voor om via Mijn bestseller gratis één exemplaar van een boek te laten maken. Het proces van het maken van het boek had toch wat meer voeten in aarde, dan zo op het eerste gezicht leek. Alles gaat tegenwoordig digitaal en dan wil er nog wel eens wat fout gaan. Bij het verzenden kreeg ik te maken met een fatal error.
De verschijningsdatum werd 4 keer verschoven, op een gegeven moment was het boek het ene moment leverbaar en een uur later uit de handel.
Het maken van een boek lijkt wel wat op het rijden van een Elfstedentocht: iedere keer kom je weer voor nieuwe verrassingen te staan en regelmatig ben je minder ver, dan je dacht te zijn. Edoch, de aanhouder wint en hier is dan het moment, dat ik het eerste exemplaar ga overhandigen aan Jobi Pluimgraaff.
Helaas kan ik het boek niet meer overhandigen aan Cees Pluimgraaff, die in 1956 de eerste Katwijker was, die de Elfstedentocht heeft uitgereden. Als 17-jarige! Helaas is hij er niet meer zelf bij, maar ik weet zeker, dat hij volop zou hebben genoten van “Molen- en Merentocht”!
Het tweede exemplaar was voor Dick van Beelen, wiens motto luidt: "Gaan met die banaan!" De synchroonzwemmers Hans van der Plas en Edwin Minnee kwamen tesamen aan bod, gevolgd door Joop van Kleef, met wie ik menigmaal naar natuurijs ben gereden.
De jongste lezer was Jaap Aandewiel, in wie ik dezelfde liefde voor het schaatsen ontwaar als bij mezelf.
Deze zomer was het kantje boord, of Dick van der Plas het zou redden, maar gelukkig kon ik hem ook een exemplaar overhandigen, net als Josien Messemaker, mijn steun en toeverlaat bij computerproblemen.
Alle aanwezigen gingen met een gesigneerd boek naar huis, net als Maljaert van der Gugten, die ik op deze wijze nogmaals mijn dank wil overbrengen voor de genoten gastvrijheid.
Net voor sluitingstijd van de boekhandel kwam de fotograaf van "Het Witte Weekblad" nog langs, die door een lekke fietsband was vertraagd. Hij maakte nog een serie foto's. Ik ben benieuwd, welke foto de krant gaat halen.
Met de fietstassen vol cadeau's reden Ada en ik weer naar Leiden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten