Ook Janny's man Arnold en Ada's collega Peri Vos zouden van de partij zijn bij de repetitie in de Pieterskerk en de uitvoering op de Beestenmarkt.
In regenbroek en met de harde wind in de rug werd ik naar Leiden geblazen, waar ik mijn fiets aan een hek bij de Middeleeuwse kerk vastzette om mijn toegangskaart op te halen.
Er stonden nog behoorlijk lange rijen bij de ingang en waar ik al een klein beetje bang voor was, geschiedde: er waren geen stoelen meer. Ondanks dat ik gisterenochtend gewoon kon traplopen na de inspanningen bij de 1000 rondjes van Leiden, was dit niet iets, waar je op hoopte. Dit betekende constant staan bij de repetitie. Niet bepaald bevordelijk voor het herstel.
Om 5 uur begon de repetitie met "Sanctus".
Het ging met het zingen van dit nummer meteen al behoorlijk goed. Het is ook ontzettend gaaf om met een koor van 800 man in een Gothische kerk met een goede akoestiek te zingen. Ik stond naast Bert Staal, met wie ik de commissie Opleidingen van de IJVL vorm. We genoten van het soms kolderieke dirigeerwerk van Hans van der Toorn. Ik kende deze door mij zeer gewaardeerde manier van dirigeren van de "Carmina Burana" van Carl Orff bij de Leidse Scratchdagen.Er hoefden bij "Sanctus" slechts een paar stukken opnieuw gezongen worden, waarna we meteen doorgingen met "Agnus Deï".
Ook hier werden slechts een paar maten uitvoerig doorgenomen. Voor de rest ging het direct goed. Na "Agnus Deï" was er een kwartier pauze, waarbij ik even op een vrijgekomen stoel kon zitten, voordat we ons over het laatste nummer bogen: "Hymn before action".
De tekst van dit lied was geschreven door Rudyard Kipling, die vooral bekend geworden is van "Jungle book". Het oefenen van dit korte nummer duurde het langst, vooral omdat er bij de kopersectie wat haperingen zaten. Maar ja, een triool van 1/32e noten spelen valt niet mee.
Na de repetitie wandelde ik met Bert Staal naar de Beestenmarkt, waar we sfeer proefden bij het Glazen Huis. Het had veel weg van 2 en 3 oktober. Alles gaat zeer gemoedelijk. Langzaam maar zeker verschenen er steeds meer mensen met een oranje sjaal.
Om 8 uur was nagenoeg het hele koor aanwezig. Wij stonden vlak bij de dirigent, zodat we goed konden zien, wanneer we in moesten zetten. Dat was wel prettig, want in de open lucht vervloog het geluid toch wel wat. Zeker nadat je in de Pieterskerk verwend was geraakt met de goede akoestiek.
Voordat we aan de Miniscratch van "The armed man" begonnen, mochten we eerst meedoen met het produceren van zoveel mogelijk decibellen bij het meezingen, pardon, meebrullen van "Nobody's wife" van Anouk.
Dat lukte en leverde derhalve € 5.000,- op voor Serious Request. Daar kwam de cheque van de Miniscratch nog boven op: € 20.000,-. De dj's vielen even stil bij het horen van dit bedrag., maar een van hen herpakte zich en hij begon het "Wilhelmus" te zingen. Wij zetten met zijn allen spontaan in.
"The armed man" ging op zich redelijk, maar je hoorde alleen, wat er om je gezongen werd. Hoe het op de rest van het plein was, bleef voor ons een vraag.
Wat een rethorische vraag was, was of ik een biertje wilde. Uiteraard. De keel moest even gesmeerd worden. Zo bleven we tot 10 uur op de Beestenmarkt met Berts vrouw Wil, zijn jongste dochter en twee leden van het koor, waar Bert Staal op zit.
We wandelden naar de Pieterskerk om de fietsen op te halen, waarna ieder zijns weegs ging na deze gezellige namiddag en avond.
Twee jaar geleden speelde mijn jongste dochter in november bij jeugdorkest Viotta mee met de trompet bij de uitvoering van "The armed man". Een maand later reden we op natuurijs.
Het zou mooi zijn als dat, nu er weer een Breed meedeed met de uitvoering van dit prachtige werk van Carl Jenkins, weer het geval zou zijn...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten