Vandaag stond in Trouw een artikel over de faillisementsaanvraag van Rainbow pockets.
Vrijwel iedere Nederlander heeft wel een pocket met de gele rug in huis.
Van een boekenplank in de huiskamer kon ik zo al 3 Rainbow pockets plukken.
"Zoeken naar Eileen W." van Leon de Winter, een moderne variant van het klassieke drama van Tristan en Isolde.
"De onwaarschijnlijke spion" van Daniel Silva, waarin een bloedmooie Duitse spionne achter de geheimen van de voorbereidingen van D-Day probeert te komen.
En tenslotte "Engelen" van Paola Giovetti. Dit is een soort vakliteratuur. Want wees eens eerlijk: hebben jullie ooit iemand zo engelachtig zien kijken als deze bibliothecaris?
En zo heeft ieder huishouden in Nederland wel wat van deze uitgever op de planken staan. Desondanks heeft het bedrijf het niet gered.
In het artikel in Trouw worden door Maarten Muntinga een aantal oorzaken genoemd.
Op zich kloppen ze stuk voor stuk wel, maar ik denk, dat een van de voornaamste, zo niet de allerbelangrijkste reden niet genoemd wordt: de innovatie bij een concurrent: Dwarsligger.
Hoewel ik er nog geen gebruik van heb gemaakt, daar ik met fietsvakantie meestal afgeschreven pockets uit de bibliotheek meeneem, die ik na lezing achter kan laten, zal ik eerder een Dwarsligger kopen dan een pocket om de doodsimpele reden, dat ze compacter, lichter en desondanks goed leesbaar zijn.
Als Rainbow een doorstart wil maken, dan zal het in deze vorm moeten zijn. Zo niet dan is het echt over en uit met Rainbow pockets en doet het gezegde "De een zijn dood is de ander zijn brood" weer opgeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten