Samen met mijn jarige vrouw fietste ik naar de mooie Leidse binnenstad, waar we nog wat inkopen deden voordat we in de Lokhorstkerk onder leiding van Jetze Bremer begonnen aan de generale repetitie. Voordat we van start gingen, zei de dirigent: "In een groot koor is er iedere dag wel iemand jarig." Nou, dat klopte. Ada werd door een koor van 150 zangers toegezongen.
Waar we bij het inzingen net als de vorige repetitie een melodie van "The Beatles" verwachtten, daar verraste de dirigent ons met een nummer uit "Peer Gynt" van Edvard Grieg.
De repetitie werd gestart met het Bach-arrangement van "With a little help from my friends", met aansluitend het origineel van de "Fab Four" uit Liverpool.
De stemming zat er meteen al goed in. Iedereen was gretig. Soms zelfs te gretig. Dan kregen we van de dirigent aanwijzingen om wat "kleiner" te zingen. En één keer om hoger te zingen. Bij "Michelle" kregen de bassen te horen: "Het is heel creatief van jullie, maar wat jullie zingen, staat er niet."
Helaas voor de dirigent: in onze partituur stond het loopje bij "Qui vont tres bien ensemble. Tres bien ensemble" er wel degelijk.
Het oefenen ging vanaf het begin stukken beter dan 2 weken geleden. Als bas stond ik naast de tenoren Bas Warnink en Tim de Beer. Daar vrij veel mannenpartijen gelijk op liepen, konden we zodoende vaak genieten van onze samenzang.
In de middagpauze deed ik een bontgekleurde haarband om, die perfect bij mijn ruitjesbloes paste, zodat de hippie in mij weer helemaal tot uiting kwam. Na de boterhammen weggewerkt te hebben, maakten we een korte wandeling door de Sleutelstad met het Schelvispekelkoor, waarbij Joop Beenakker het hoogste woord voerde.
De middagrepetitie verliep ook beter dan de vorige keer, dus we hadden er wel vertrouwen in, dat het een goede uitvoering zou worden. Niet vlekkeloos. We zijn en blijven een amateurkoor.
Maar enthousiasme maakt meer los bij het publiek dan stijfjes foutloos zingen.
Voor een volle Lokhorstkerk kregen we het publiek helemaal mee.
Jetse Bremer praatte met veel gevoel voor humor de nummers aan elkaar, terwijl wij telkens van plaats wisselden.
De stem, die de hoofdmelodie zong, mocht vooraan staan.
En zoals het hoort, alles ging veel beter dan tijdens de repetities.
We gaven dan ook 2 toegiften. De eerste was het enthousiast meegezongen "Hey Jude".
Met het ingetogen "Let it be" met een tekst, die prima in een kerkgebouw past, sloten we het Beatles-project af.
Na met diverse mensen gesproken te hebben, fietste Ada met Robert en Jane naar huis, terwijl ik met Bas, Nel, Tim, Sheila, Rob en Margriet meewandelde naar het Haagwegterrein. Uiteraard was ik met de fiets eerder in de Stevenshof dan de automobilisten. Deze vriendenclub kwam bij ons eten en proosten op de jarige., die een gebrande Beatles-cd met alle gezongen nummers kreeg met onze handtekeningen erop.
Het was een gezellige afsluiting van een heerlijke muziekdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten