De Hoge Veluwe

Om een uur of 8 klonk er enig kabaal uit de douche naast onze slaapkamer. Er kwam alleen koud water uit. Daar niet iedereen hier van houdt, werd gekeken wat het euvel was. Vermoedelijk was het de druk in de boiler. De eigenaar van de "Kastelenhof" werd op eerste Pinksterdag gebeld en hij kwam de boel repareren met de waterpomptang.

We ontbeten om een uur of half 10, waarna we de vaat met 2 auto's op de koudste Pinksterdag sinds 1936 naar Otterlo reden.

Voor € 88,85 mochten we naar het bezoekerscentrum op de Hoge Veluwe rijden. Hier konden we naast de gebruikelijke witte fietsen een riksja ophalen, waar Tim als elektrische coureur met Joep als windbreker over de fietspaden van het mooie park ging rondrijden.

We begonnen met een bezoek aan het Parkrestaurant, waar we onder een grauw wolkendek warm werden met warme chocolademelk en koffie met vooral aardbeiengebakjes, voordat we op de leenfietsen stapten voor een klein rondje over het park.

Over de weg van Otterlo naar Hoenderloo trapten we naar het fietspad, dat ons naar Jachthuis St. Hubertus bracht, een door Berlage ontworpen villa.








Aan het andere eind van de vijver van een kilometer lengte lunchten we in het zonnetje met uitzicht op St. Hubertus.



Over een grote open vlakte trapten we naar het Kröller-Müller museum.
Tim vroeg aan mij: "Waar zijn de giraffen?"
Ik moest er hartelijk om lachen, tot we een kilometer verder een standbeeld zagen van Christiaan de Wet. Deze generaal uit de Boerenoorlog verbleef graag op de Hoge Veluwe, omdat het landschap zo veel op Afrika leek....

De Hoge Veluwe is trouwens het decor van "Verraad op de Veluwe", een strip van Suske en Wiske.

In het Kröller-Müller museum begonnen we met een expositieruimte, waar we snel doorheen waren. Wat spoeptegels als moderne kunst. Je kunt ook overdrijven.


We liepen derhalve meteen door naar de schilderijen van Vincent van Gogh en de Impressionisten.


Hier liep ik Frank, Marijke en Mark Damen tegen het lijf. Uiteraard praatte ik even bij met deze IJVL-familie.

Met enige achterstand werkte ik me door de Vincent van Goghzaal heen. Ruim een uur bekeken we allerlei beroemde en minder bekende schilderijen van Vincent en zijn tijdgenoten.

Op een gegeven moment neem je niks meer op.


We wandelden nog een half uur door de beeldentuin.




Aansluitend fietsten we naar de fietsverhuur, waar we de witte fietsen in het rek hingen en de riksja afleverden.

Na een kilometer of 12 fietsen reden we met de auto's terug naar "Kastelenhof", waar we een borreltje namen. We werden weel lekker warm. Het kostte sommigen enige moeite om weer op pad te moeten, daar we gereserveerd hadden bij "De Bonte Koe" in Garderen.

We aten asperges met zalm of varkenshaas en hadden als toetje ijs met aardbeien en slagroom, nadat in eerste instantie een ober met een dienblad vol appeltaartijs aan kwam zetten. De ober, die de bestelling had opgenomen, kwam zich verontschuldigen: "Ik had een nummer te hoog ingetikt!"
Na € 223,- gepind te hebben, verlieten we de drukke "De Bonte Koe".
We fietsten terug naar ons huisje, waar we een spannende pot Keezbord speelden, die door de dames werd gewonnen. Om middernacht lagen we plat.