Scootmobiel in Luilekkerland

Een paar collega's van me waren me al voorgegaan en kwamen razend enthousiast terug van de nieuwe bibliotheek in Almere. Nu is het voor sommigen van hen niet moeilijk om enthousiast te raken. Irene was helemaal vol lof over de kasten, terwijl ik, als de kans zich voordoet, haar daar graag op weet te jagen. Irene is bijna overal enthousiast over, hoewel dat om een of andere duistere reden niet altijd over mijn gedrag is.
Met een uitnodiging voor BiebPanel op zak vertrok ik om 8 uur vanaf huis naar Leiden-Centraal, waar de NS me naar de Flevopolder bracht. In Almere liep ik in het zonnetje naar het Stadhuisplein, waar de hoofdingang van de bibliotheek gesitueerd was. Deze was nog gesloten. Er zaten grote sterren in deze dikke glazen deur.
Terwijl ik via een zijingang binnengelaten werd, vroeg ik aan de portier, wijzend op de kapotte deur: "Die klant kon zeker niet wachten, tot de bibliotheek open ging?"
"Nee", antwoordde hij: "Er is gisterenmiddag iemand met een scootmobiel tegenaan geknald!"

Mij werd geadviseerd om met de lift naar de vierde etage te gaan, maar eigenwijs als ik ben, nam ik de roltrap, zodat ik alvast rond kon kijken in dit fraaie gebouw. Om 10 uur begon de vergadering van BiebPanel. De uitslag van de personeelsenquête werd bekend gemaakt, met als uitkomst, dat de frontoffice-medewerkers grotendeels gelijk op liepen met die van de bibliotheekbezoekers. De backoffice-medewerkers konden minder goed inschatten, wat de bibliotheekbezoekers belangrijk vonden.
De lering, die hieruit te trekken is, is dat het goed is, als backofficemedewerkers ook direct met het publiek in contact komen. Hetgeen niet vreemd is: bij een bedrijf als Ikea worden alle personeelsleden, dus ook de directieleden, 2 weken per jaar in de frontoffice ingeroosterd, zodat ze "feeling" houden met hun klanten.
Na de pauze werden we in twee groepen ingedeeld en kregen we een rondleiding door de bibliotheek. Mijn collega's hadden geen woord teveel gezegd. Als bibliothecaris voelde je je als een kind in Luilekkerland.
Dat dit ook allemaal kon in een bibliotheek! Kasten van 15 meter lang, die door de gebogen vorm toch niet massief aandoen.

Overal waren verrassende hoekjes in deze prachtige bibliotheek, die volledig is ingericht op de manier, waarop de klanten zoeken. In één woord: FANTASTISCH!!!!

Na de rondleiding ging ieder zijns of haar weegs en ik liep rustig op eigen houtje nog een keer door de bibliotheek op zoek naar opvallende details. Eén ervan was me tijdens de groepsrondleiding al opgevallen: de reserveringskast stond in de publieksruimte. Navraag bij Marga, met wie ik vorig jaar een marketingcursus voor bibliotheekmedewerkers had gevolgd, leerde me, dat dit eigenlijk nooit tot problemen leidt: de gereserveerde boeken kunnen immers alleen geleend worden door degenen, die het ook daadwerkelijk gereserveerd hadden. Iets om mee te nemen naar Katwijk.
Om 3 uur verliet ik deze prachtige bibliotheek en liep regelrecht op een Italiaanse ijskar af. Ik kon de verleiding niet weerstaan. Ik was nog geheel in de sfeer van Luilekkerland....