In mijn agenda stond een bingo-avond genoteerd, die georganiseerd werd door de personeelsvereniging. Nu ben ik niet bepaald een frequente bezoeker van dit soort activiteiten. De laatste keer, dat ik bingo gespeeld heb, zal ergens in mijn kinderjaren zijn geweest.
En toen was er ineens toch weer beschaatsbaar natuurijs. Het natuurijs-virus begon weer flink te woekeren en in plaats van na het avondeten wederom naar Katwijk te fietsen, reed ik naar de ijsbaan van Voorschoten. Om 8 uur stond ik daar op het ijs om 3 kwartier heerlijk te schaatsen.
Gaandeweg zag je het ijs wel slechter worden aan de noordzijde. Steeds meer scheuren, waaruit water omhoog kwam. Het was goed te zien. De scheuren tekenden donker af tegen het witte schaafsel. Ook kwamen er steeds meer gaten in het licht dooiende ijs.
Met het oog op een eventuele Elfstedentocht was het toch wel handig, om een keer in de avonduren te schaatsen. Als het zo ver mocht komen, dan zal ik toch wel wat uurtjes in het donker moeten schaatsen.
Mijn collega's verdeelden zonder mij de prijzen bij de al dan niet valse bingo, maar de hoofdprijs was voor mij: vrij onverwachts toch weer een keer schaatsen op natuurijs!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten