Aan het begin van het jaar verscheen op intranet een lijstje met de jubilarissen, met daarbij mijn naam en de kanttekening, dat dit niet gevierd zou worden. Nou, dat klopt, want er was niet zo veel te vieren. In mijn introductieweken bij de bibliotheek heb ik twee cruciale fouten gemaakt. De eerste was, dat ik me niet heb ingeschreven voor de Elfstedentocht van 1985, de tweede dat ik in mijn naïeviteit iemand aannam, die in het geboorteregister ingeschreven is onder haar meisjesnaam Rietkerk. Dat klonk betrouwbaar.
Maar na haar proeftijd kwam stukje bij beetje de ware aard naar boven. Dolf Verroen heeft de methodes, die daarbij gebruikt werden, keurig beschreven in “De verschrikkelijke schoolmeester”.
Welnu, ik kan u mededelen, dat Christa deze heropvoedingsmethodes toepaste, als ze in een milde bui was. Kunt u nagaan, hoe het er anders aan toeging onder het schrikbewind van onze jubilaris.
Mijn schaatsvrienden vinden, dat ik altijd zo goed af kan zien: nou, dat heb ik in het afgelopen kwart eeuw wel geleerd. En ik niet alleen. De lokale hangjongeren in Katwijk aan den Rijn maakten stante pede rechtsomkeer zodra ze Christa ontwaarden. “Daar heb je dat klerewijf weer!” zeiden ze en weg waren ze. Denk trouwens niet, dat het er hier anders aan toe gaat. Een paar maanden geleden kreeg ze van Rogier te horen: “Ik heb met niemand in de bibliotheek problemen, alleen maar met jou!”
Nu is er nog iemand, die vrijwel gelijktijdig in Katwijk aan den Rijn begonnen is: Nelina. Nu zijn er mensen, die Nelina er van verdenken, dat ze wel eens te laat komt. Welnu, ik heb weten te achterhalen, hoe dit ontstaan is. Het was in oorsprong gewoon uitstelgedrag. Iedere keer, dat Nelina moest gaan werken, was er weer die twijfel: durf ik wel of durf ik niet? Uiteindelijk won het plichtsbesef het. Je hebt een calvinistische opvoeding gehad en je bent nog oudste dochter ook! Alleen kwam je dan wel door deze twijfel te laat op je werk. Daar stond tegenover, dat Nelina niet wist, hoe snel ze na de uitleendienst weg moest komen. Met de paarse motor lukte dit het allerbeste!
In de afgelopen 25 jaar hebben we aardig wat kleine bezuinigingsrondes over ons heen gehad. Nu heeft Christa een probaat middel gevonden om de gaten in haar begroting te dichten. Ze vestigde haar praktijk als dokter Bernard in de bibliotheek.
Zodoende was de uitlening regelmatig een doorlopend spreekuur. Mensen met medische klachten meldden zich spontaan bij dokter Bernard. Over de behandelmethodes zal ik maar niet te veel uitweiden, maar ook hier was “De verschrikkelijke schoolmeester”waarschijnlijk een uitstekende leidraad.
Dus, geachte jubilarissen, het afgelopen kwart eeuw was, om het maar mild uit te drukken, geen feest! Nu is er een spreekwoord, dat luidt: gedeelde smart is halve smart. Met dit in mijn achterhoofd heb ik een cd voor jullie gebrand met liederen vol ellende. Waarbij ik de uitspraak van Godfried Bomans voor ogen hield: “Humor is overwonnen droefheid”.
Er zit op deze cd, die luistert naar de naam “Dokter Bernard en ander leedvermaak” dan ook heel wat overwonnen droefheid. Ik wens jullie allen veel luisterplezier toe en vooral veel jaren in goede gezondheid, met als afsluiting nog één gouden tip: zorg dat je, zoals mij onlangs is overkomen, niet in handen valt van dokter Bernard!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten