Bevrijdingsdag

Gisterenavond ben ik met Ada naar de dodenherdenking in Voorschoten geweest. De leerlingen uit groep 8 van haar school, Het kompas, waren uitgekozen om kransen te mogen leggen. Het blijft toch iets indrukwekkends hebben: een paar honderd mensen bij elkaar en dan toch die stilte.

Alleen de vogels in het park kwetterden er doorheen. Het werd, toen de zon achter de bomen verdween, behoorlijk koud. De voorbode van een koude nacht. We hebben trouwens toch heel bijzonder weer. Buiten dat het al 2 maanden droog en zonnig weer is, is momenteel het verschil in temperatuur tussen dag en nacht extreem groot. In het noorden van het land heeft het 3 graden gevroren, terwijl het overdag een graad of 17 zou worden. Een verschil van 20 graden! Stel je een winterse dag voor met overdag temperaturen rond het vriespunt en 's nachts -20.....

Ondanks dat ik vrij genomen had, werd ik op Bevrijdingsdag toch om half 8 al wakker. De ingebouwde wekker doet toch zijn werk. Tot een paar jaar geleden was deze "Nationale feestdag" automatisch vrij voor ons, maar toen is deze vrije dag op aandringen van de werkgevers uit de CAO voor Openbare Bibliotheken verdwenen. In 1983, ten tijde van het kabinet Lubbers I, moesten de ambtenaren en de trendvolgers 3% salaris inleveren. In ruil daarvoor kregen we voortaan ieder jaar 5 mei vrij.

Ik kan er met mijn pet nog niet bij, dat de bonden hiermee ingestemd hebben. Als we in ruil hiervoor 3% loonsverhoging hadden gekregen, zou het een aanbod zijn geweest, waar je geen nee tegen kon zeggen, maar het werd iets vaags als een voorwaardelijke verlofdag, die je kreeg, als je je gedurende een kalenderjaar niet ziek had gemeld. Overbodig om te zeggen, dat deze voorwaardelijke verlofdag in de nieuwe CAO inmiddels ook weer is verdwenen.
De lijst met "vernieuwingen", die ik in 30 jaar bibliotheekwerk langs heb zien komen, is inmiddels behoorlijk lang. De onregelmatigheidstoeslag van 20% voor avonddiensten en 30% voor de zaterdagdienst: verdwenen. De ingeklemde zaterdag na een vrijdag, waarop de bibliotheek vanwege een feestdag dicht was: verdwenen.

De "oude lullendagen", die je extra vrij kreeg bij het passeren van een bepaalde leeftijdsgrens: verdwenen, met de smoes "leeftijdsdiscriminatie". Er zat helemaal geen discriminatie aan, want iedereen, die die leeftijd bereikte, kreeg die extra vrije dagen. Juist mijn leeftijdsgenoten mogen zich gediscrimineerd voelen: eerst kreeg je ze niet, omdat je de juiste leeftijd niet had, en nu heb je die leeftijd, en nu zijn ze verdwenen, zonder dat er iets tegenover staat. Het komt er kortom op neer, dat je per jaar een week langer mag voor hetzelfde salaris.
Met dit alles in mijn achterhoofd heb ik me op mijn werk als OR-lid met hand en tand verzet tegen het verdwijnen van Bevrijdingsdag als vrije dag. Uiteraard verlies je dat. Dat had ik ook ingecalculeerd. Maar sindsdien neem ik principieel vrij op 5 mei.
Ooit heb ik er 3% salaris voor ingeleverd, en dan zal ik die dag vrij krijgen ook. Maar ja, hoe principieel is principieel? Als ik voor de keuze gesteld word: wil je 5 mei vrij, of wil je een dag langer schaatsen op natuurijs, dan is de keus voor mij niet zo moeilijk meer!

Maar goed, vooralsnog heb ik verlofuren genoeg om me principieel op te kunnen stellen, dus ik was op deze zoveelste zonnige dag op rij vrij. Vanochtend ben ik 6 km wezen hardlopen. U ziet het, ik zit in de rustperiode, voorafgaand aan de marathon. Maar ik ken genoeg mensen, die 6 km lopen hier niet onder rekenen.
Na een verkwikkende douche en lunchen in de tuin fietste ik met Ada naar Abbenes. We reden een mooie route langs 't Vennemeer, de Koppoel en Nieuwe Wetering om langs de Ringvaart de J.P. Heijeweg naar Abbenes te nemen. In de tuin werden we door mijn jarige zus Bets verwelkomd. Ik heb in ieder geval geen spijt, dat ik dit jaar op Bevrijdingsdag principieel ben gebleven!