32 jaar

't Is wel een beetje raar,
32 jaar,
trillend op mijn benen
als ze is verdwenen


Het is vandaag 32 jaar geleden, dat ik in Dodewaard meedeed met de blokkade van de kerncentrale. In die tijd was ik heel actief in de Anti-Kernenergie Beweging en de aangekondigde bezetting van Dodewaard was het hoogtepunt van jaren actievoeren.
Zelf had ik echter acuut een ander probleem: hoe tem je die vlinders in je buik. Want de tent naast de mijne was de tent van Ada en haar zus Marja.

Het was die dagen net zulk regenachtig weer als deze week, met dat verschil, dat de nachten ook koud waren met temperaturen rond het vriespunt. Daarbij kwam, dat ik een broek had, waarvan ik dacht, dat die waterdicht was. Dat bleek niet het geval.
Gelukkig had Ada een droge trainingsbroek, die ik kon lenen.
En iedere bibliothecaris weet: als je iets leent, dan moet je het ook weer netjes terugbrengen binnen de uitleentermijn. Daar had ik geen enkel bezwaar tegen!

De vlinders trouwens ook niet. Die fladderden vrolijk in het rond en na 32 jaar doen ze dat bij tijd en wijle nog.
Vandaag ging Ada vroeg op weg. Haar school gaat na de Herfstvakantie naar de nieuwbouw, dus deze schoolvakantie werkt mijn vrouw nog harder dan anders. Zelfs in de vakantie is ze dus met haar werk bezig.
Hoe anders was het met mij, toen ik in februari in de vorstverlet zat.

Daar ik als secretaris van de Ondernemingsraad alle vergaderingen notuleer, was het mij ontgaan, dat er op 6 februari een Achterbanvergadering was geweest. Er waren geen notulen van gemaakt of deze hebben mij nooit bereikt. In ieder geval: dit is tenminste ontstressen. Het voordeel van een blog bleek ook wee eens. Ik wist precies waar ik die dag geweest was: op de Langeraarse plassen.
Bij de bibliotheek weten ze, hoe ze mij het best aan het werk kunnen houden: laat Bert maar schuiven! Dat deed ik dus ook. Ik had de afgelopen maand de spannende boeken gesaneerd tot de letter P. Er waren 3 planken leeg, terwijl het elders behoorlijk vol stond. Ik heb in de frontoffice 3 uur boeken doorgeschoven.
Hetzelfde deden Ada en Ana op Het Kompas, waar de schoolbibliotheek in te kleine kasten moest worden ondergebracht. Ana deed het voorsorteren, Ada ruimde de boeken in de kast in het prachtige schoolgebouw.
Na mijn werk fietste ik er ook heen. Met de sleutel van de tijdelijke huisvesting ging ik in de oude schoolplaten, die niet meegingen naar de nieuwbouw, mijn keuze maken. Tegenwoordig werkt men met digiborden.

In Spanje is 12 oktober een nationale feestdag: de dag, waarop Columbus Amerika ontdekte. Deze plaat koos ik dus uit voor Ana.

Een van mijn dochters had ook een paar verzoeken ingediend.

De schoolplaat van Willibrord en Op de Dam te Amsterdam.

Het zal geen verbazing wekken, dat mijn keuze viel op het thema literatuur in de breedste zin van het woord.
De orale cultuur werd door Johan Herman Isings verbeeld in "Sprooksprekers in de Ridderzaal".

Wat dat aangaat is er niet zoveel veranderd. In deze zaal vertelden eeuwen later diverse politici nog steeds hun sprookjes.
De literatuur, en dan vooral de dicht- en toneelkunst, vond plaats in de Muiderkring.

Deze plaat is voor mijn trainingsmaat René Strelzyn: hij woont aan de Muiderkring.

Het internet van de 16e eeuw was de boekdrukkunst. Zonder deze uitvinding van Laurens Janszoon Coster en Johannes Gutenberg, zou de geschiedenis een heel andere loop hebben gekregen. De Reformatie zou wellicht niet plaats hebben gevonden, de wetenschap zou zich niet zo snel hebben kunnen ontwikkelen.
Op de Frederik Muller Akademie heb ik in de tweede klas een literatuuronderzoek aan de boekdrukkunst gemaakt en er veel over gelezen. De keuze voor "In de drukkerij van Plantijn" lag voor deze bibliothecaris dus voor de hand.

Met de schoolplaten in de hand fietste ik op huis aan, waarna ik doorreed naar de Leidse IJshal voor de wekelijkse training van de IJVL. Voor de zoveelste keer deze week regende het.

Ik kwam om 5 uur aan bij de Vondellaan, maar kon nog niet het ijs op. Er was net gedweild door Ruud Vermeulen.
Ik ging even testen, hoe mijn achillespees zich zou houden, als ik ging hardlopen. Ik liep op het parkeerterrein van de IJshal 5 rondjes van 200 meter. Het lopen was nog wat gevoelig, maar niet zo pijnlijk als bij de Halve marathon van Katwijk.
Er waren niet veel kinderen. Kennelijk waren er veel op vakantie. Met 4 trainers op 13 kinderen konden we hen wel veel individuele aandacht geven. Volgende week zal dat wel anders zijn.
Na de grotendeels door Andrea Landman geleide schaatsles fietste ik naar huis om aan tafel te zitten tegenover degene, die al 32 jaar mijn vlindertuin verzorgt.