Hup Maria

Vrijdagavond was het zwerk bij ons in de buurt een uur lang het toneel van bliksem en donder. Voor oktober toch wel heel bijzonder.
Gisterenochtend deed Ada in huis een aantal klussen, terwijl ik op de fiets boodschappen deed bij "De Helianth".
Na de voorraad thuis weggeruimd te hebben, fietsten we samen naar Leiden Centraal, waar we om half 12 de trein naar Haarlem hadden. We wandelden naar Soellaart in de Kleine Houtstraat, waar we onze Eureka Susten 3XP gekocht hebben.

Ada was op zoek naar een nieuwe jas. Ze paste er een stuk of 6 en net toen ze haar keuze bepaald had, zag ze bij de uitverkoop een mooie grijze jas hangen met verrassende kleuraccenten. Deze was de helft van de prijs van de andere jas, dus onze keuze was gauw gemaakt.
We keken ook nog even naar nieuwe slaapzakken, maar er was niets van onze gading bij. Daar Ada nog even voor een boek voor een vriendin moest kijken, wandelden we naar V&D. Bij de boeken aangekomen stuitten we op een muur van "Vijftig tinten grijs".

Het enorme succes van dit erotische boek heeft alle kenmerken van een hype.

Een aantal jaren geleden werden hypes nog gewoon rages genoemd, en er is een leuk boek over verschenen over een eeuw rages in Nederland onder de veelzeggende titel: "Gekte".

We lieten de rage van "Vijftig tinten grijs" voor wat die was. Zelf heb ik dat masochisme trouwens niet eens nodig. Ik bezondig me er af en toe aan bij duursportevenementen als de marathon of de Elfstedentocht.

Onze keuze viel derhalve op het prachtige "De jongen in de gestreepte pyjama" van John Boyne.

We wachtten de fikse bui even af, alvorens we naar het huis van Tim de Beer wandelden. Hier zouden we met de Oude Hippies gaan gourmetten.

Het duurde nog wel een tijd, voor we aan tafel gingen. Eerst bekeken we diverse vakantiefotoboeken bij de koffie en de thee.

Joep vertelde, dat hij in het oerwoud van Maleisië met blaaspijpjes moest schieten op een speelgoed aap in de bomen. Een soort schiettent op de kermis dus.
"Van de groep deed ik het het beste. Ik was de enige, die de aap wist te raken", vertelde Joep vol trots.
"Vind je het gek?", antwoordde ik: "Je hebt vroeger vaak genoeg als chauffeur moeten blazen!"
Het was na een paar flinke buien weer droog, dus dat was een mooi moment om te gaan wandelen.

Onder het wandelen vertelden we elkaar wat moppen zoals deze zeer actuele: er zijn nu ook strings voor mannen, gemaakt van leer.
Het antwoord: een Holleeder!

Nog eentje: het is wit en kruipt over de grond.
Antwoord: Artsen zonder lenzen!
Via de Burgwal, waar mijn vroegere klasgenoot Jos Glandorf destijds woonde, wandelden we naar het Rosenstock Huessy Huis.

Dat bestond deze maand 40 jaar en dat werd gevierd. In die tijd zat ik in de 4e klas van de HAVO-top van Pedagogische Academie "De la Salle". Begin jaren '70 was een hele idealistische tijd, waarin een hoop kon en er veel mooie muziek gemaakt werd.

Op allerhande gebied woelde een ieder hier om verandering.

We wilden destijds vrij massaal de wereld verbeteren.

Ik heb niet het idee, dat het helemaal gelukt is....
Wij kwamen bij het Rosenstock Huessy Huis op het moment, dat het Haarlems Straat Orkest speelde.

Zelf lette ik niet alleen op de meeslepende feestmuziek. Mijn oog viel namelijk op de tekst boven de heiligenbeelden in de voormalige kloosterkapel uit de 19e eeuw. Tot mijn stomme verbazing las ik links boven: "Hup Maria"!

Deze aanmoediging had ik nog nimmer gelezen, terwijl ik toch redelijk gepokt en gemazeld ben in het Rijke Roomsche Leven.

Pas als je zeer geconcentreerd en enigszins bevooroordeeld de tekst nog eens nader beschouwt, zou je er eventueel ook nog het gebruikelijke "Ave Maria" in kunnen lezen.
Maar eigenzinnig als ik ben, hou ik het vooralsnog op "Hup Maria"!
Dat "Hup" paste wel bij het huis aan het Spaarne van Neerlands bekendste sportcommentator, Mart Smeets, herkenbaar aan een zeer eigentijds wapenschild met een basket en een basketbal.

We wandelden terug naar het huis van Tim via de Amsterdamse Poort.

Hier werden we aan het werk gezet voor het snijden van diverse soorten groente voor het gourmetten. We kwamen er achter, dat het niet zo handig is om twee gourmetstellen op een groep te zetten. De stoppen sloegen door.
Dit euvel was verholpen middels een extra verlengsnoer. Ik ging onder tafel liggen om de stekker van een van de gourmetstellen eruit te trekken. Mijn inzet werd beloond met de opmerking: "Zo Bert, lig je na 1 biertje al onder tafel?"
Na alle elektricienswerk konden we aanschuiven voor een gezellige kout.
Tim zette een mij onbekend muziekwerk op, wat ik prachtig vond. Het bleek "The lark ascending" van Ralph Vaughan Williams te zijn.

Na een redelijke hoeveelheid vlees achter de kiezen te hebben, volgde het favoriete toetje van iedere schaatser: ijs.
We besloten de gezellige middag en maaltijd met muziek uit de jaren '60. Tim had een boekje met de 100 meest verkochte lp's uit de Sixties. Daarop stuitte ik op dit vergeten nummer van Soeur Sourire.

Dit nummer past wonderwel bij "Hup Maria".