In een grijs, pardon zeer kleurrijk verleden heb ik ooit eens eerder in de Marktpleinkerk gezongen. Onder de ietwat chaotische leiding van Joop Beenakker zongen we met jongerenkoor "Oktopus" uit Nieuw-Vennep bij onze noorderburen.
Voor het vertrek naar de Haarlemmermeer moest ik me in opdracht van Ada omkleden. Ik had onder mijn zwarte bloes een thermisch sporthemd met in rode letters Craft aangetrokken.
Ada maakte in zulke krachtige bewoordingen duidelijk, dat ze het hier niet mee eens was, dat ik maar besloot om naar mijn vrouw te luisteren. Soms moet je je verlies nemen....
We fietsten naar Leiden Centraal waar we om 10 voor 5 de trein hadden, waarna we om 5 over 5 naar het centrum van Hoofddorp wandelden. We zegden Bas Warnink nog even gedag in de bibliotheek, waar mijn vriend in de uitlening aan het werk was. Hij was zo geconcentreerd een klant aan het helpen, dat het een paar minuten duurde, voordat hij door had, dat wij er waren. Vakwerk van mijn vakbroeder!
Om half 6 konden we niet de hoofdingang van de Marktpleinkerk nemen. Er was een trouwdienst aan de gang, die wat uitgelopen was. De koster hielp ons via een achteringang naar binnen, waar Herman de Geus en Wim van Gent ook zaten te wachten, tot we aan de slag konden. We hadden echter tijd genoeg om alles klaar te zetten voor het inzingen.
We oefenden gelukkig het "Aleluia" nog een keer, zodat we wat zekerder het slotlied konden zingen.
De Marktpleinkerk was een stuk kleiner dan de Petruskerk. Er zaten ruim 200 toeschouwers, waaronder mijn zussen Annie en Joke en onze dochter in de zaal toen Opus Cuatro om kwart over 8 inzette. Dit keer onversterkt, waardoor de prachtige stemmen nog beter tot hun recht kwamen.
Akoestisch a capella werd "Swing low sweet chariot" gezongen. De rillingen liepen over de rug, zo ingetogen en zuiver als dat klonk.
Wat dat aangaat kwamen de vocale kwaliteiten van deze Argentijnen volledig tot hun recht.
Aan de door Fokke en Sukke gegeven opsomming kunnen we Opus Cuatro ook toevoegen.
Ik kon het dan ook niet nalaten om in de pauze de cd Opus Cuatro canta con los Coros Argentinos te kopen.
Nadat de Argentijnse zangers nog een paar nummers ten gehore hadden gebracht, mochten wij van het balkon af naar het podium lopen voor de Misa Criolla.
Ging het woensdag al goed, nu ging het nog veel beter!
Zelfs het lastige "Aleluia" ging behoorlijk goed. Als toegift zongen we wederom het tweede deel van het "Gloria".
Al met al konden we terugkijken op een geslaagde uitvoering. Na afloop liet ik de cd signeren door het Argentijnse kwartet. Tegen de bas zei ik, dat hij nog nooit zo laag gezongen had.
Toen hij mij niet begrijpend aankeek, gaf ik de verklaring: "You're now 5 meters below sea-level."
Dat maakt op buitenlanders altijd indruk, net als de constatering, dat dit nog geen 2 eeuwen geleden de bodem van een 5 meter diep meer was.
De Argentijnen brachten ons het beste van hun cultuur, ik liet hen wat ervaren van de typisch Hollandse poldercultuur.
Door de zeer vlakke Haarlemmermeerpolder reden Ada en ik nog nagenietend met een collega van Ada mee terug naar Leiden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten