Jean Kwok

Als je de kansberekening er op los zou laten, dan is de kans, dat je in de Leidse IJshal kennis maakt met een Amerikaanse schrijfster niet bijster groot. Maar gelukkig houdt het echte leven zich niet aan statistieken en kom je regelmatig voor verrassingen te staan.
De eerste verrassing was gisterenmiddag een onaangename. Waar is 's ochtends nog op keihard spiegelglad ijs les had gekregen van Marieke van Hoek, daar mocht is zelf om half 6 lesgeven op nat ijs. 'Middags was de koelmachine uitgevallen. Men had de machine weliswaar weer aan de praat gekregen, maar met de hoge bijna zomerse buitentemperaturen, waarbij ik meewarig werd aangekeken door fietsers en wandelaars in T-shirts toen ik in schaatskleren naar de Vondellaan fietste, lukte het niet om de bovenlaag op tijd droog te vriezen.
Zodoende gaf ik mijn eerste schaatsles zonder mijn favoriete oefening: vallen. Ik wilde het de 9 kinderen, die op 3 oktober de schaatsles belangrijker vonden dan de Leidse kermis, niet aandoen om een uur lang rond te moeten rijden met natte kleren.

Toen ik om half 7 bij mijn fiets klaarstond om naar huis te rijden, waar ik met alle kinderen traditioneel hutspot te gaan eten, kwam de aangename verrassing. Daar sprak de moeder van twee leskinderen me aan: "Jij schrijft boeken zag ik net in de winkel."


"Dat klopt", antwoordde ik, waarna de vrouw zei, dat ze een paar romans op haar naam had staan: "In Amerika ben ik veel bekender dan in Nederland."
Gezien de lijst aan literaire prijzen, die ze in Amerika heeft gewonnen, kun je dit een understatement noemen.
Ik vroeg naar haar naam. Het bleek Jean Kwok te zijn. Als goed bibliothecaris kende ik de boeken van Jean Kwok wel, ook al had ik ze niet gelezen.


Ik heb zo'n vaag vermoeden, dat daar binnenkort wel eens verandering in kan komen....