Aan mij is dat allemaal niet besteed. Ik ben immers zeer cultureel ingesteld en als men het dan over ezels heeft, denk ik, met mijn schilderachtige voorkomen, natuurlijk meteen aan schildersezels.
Bovendien: mij met koppigheid in verband brengen blijft iets onwezenlijks.
Desondanks had men bij mij wel direct de associatie met dierentransport.
Zodoende kwam Aafke van Duijn bij mij terecht met het verzoek, of ik ezels wilde vervoeren naar de Strandbibliotheek. Uiteraard was ik daartoe bereid. Op een winderige woensdagmiddag reden we met de biebauto naar het Katwijks museum, waar een twintigtal ezels klaarstond.
Nadat alles in de laadruimte geladen was, bleek de deur niet dicht te kunnen. Na alles eruit gehaald en de ezels op grootte gesorteerd opnieuw ingeladen te hebben, was alles precies pas. Door de drukke Voorstraat reden we via de Varkevisserstraat naar de Strandbieb. Hier werden de ezels schadevrij afgeleverd.
Want geboren en getogen als modelkind in een gezin van een transporteur weet ik wel het een en ander van laden af. Al moet ik er wel eerlijk bij zeggen: "Soms voel ik me net een pakezel!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten