Anticlimax

Een kwartaal geleden stond de datum al omkringeld in mijn agenda. Op 5 april was de audit voor de certificering. Met frisse tegenzin had ik me de afgelopen week op het leeswerk gestort.

Het was net zo iets als je voorbereiden op een examen, met dat verschil, dat je bij een examen vaak weet, wat er gevraagd kan gaan worden. Wat de auditor aan de secretaris van de OR zou gaan vragen was volkomen in nevelen gehuld.

Dit hield dus in: alles lezen! Ik had de hele donderdagmorgen vrij gehouden voor het voor een tweede keer doorlezen van alle beleidsstukken.

Om half 9 zat ik op de fiets. Bij binnenkomst op mijn werk zei Ineke Blom: "Het gaat niet door. De auditor is ziek."
Mijn eerste gedachte was: "Ik word in de maling genomen." Maar het bleek echt waar te zijn. Zo beleefden we een anticlimax van redelijk fors formaat.
De nieuwe datum maakte het er niet beter op: dinsdag 17 april. De dag ervoor moet ik naar de tandarts. Beide hoektanden van de onderkaak moeten gevuld worden, maar de tandarts is bang, dat hij bij één hoektand er niet goed bij kan met zijn boor. Dan wordt het dus trekken.

Het is dus heel wel mogelijk, dat ik op 17 april bij de auditor zal moeten lachen als een boer, die kiespijn heeft.