In een grijs, pardon, kleurrijk verleden, speelde ik met een viertal vrienden in een folkgroep. We noemden ons "Schelvispekel".
De instrumenten, die ik het best beheerste waren de lepels, het wasbord en....het fietswiel. Met een spies kon je de spaken bespelen als een ritme-instrument, net zoals je dat bij het wasbord doet met ijzeren vingerhoedjes.
Ik dacht redelijk origineel te zijn, tot ik dit weekeinde stuitte op een filmpje op youtube, een schatkamer vol onverwachte pareltjes, met Frank Zappa in de hoofdrol.
Deze muzikale vernieuwer was mij voor en, eerlijk is eerlijk, hij is nog beter ook. Desondanks sta ik wel mooi in een muzikale traditie.
Maar er ging een wereld voor mij open! Ada weet nog niet, wat haar bij de komende fietsvakanties te wachten staat....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten