We zongen het lastige stuk van het "Credo" door tot waar we gebleven waren bij de repetitie van 11 januari. Ritmisch is het een voor ons West-Europeanen bijzonder lastig stuk. Wij zingen in een 6/8e maat, terwijl de begeleiding in driekwartsmaat speelt. Op het eerste oog lijkt dat hetzelfde, maar als je moet zingen merk je, dat het toch wel verschilt van elkaar.
Daarnaast verschilden de koorleden regelmatig van mening met componist Ariel Ramirez over de toonhoogte, vooral bij de inzet. Wim de Ru wist het fraai te verwoorden: "Bassen, jullie verwachten logischerwijze deze toon."
Hij zette de toon haarzuiver neer, waarop hij liet volgen: "En daar moet je dan een toon onder zitten!"
Zo simpel kan het zijn....
Aan het eind van de repetitie zongen we het "Sanctus" voor de eerste keer. Voor de bassen en tenoren was het een lange zit. We kwamen pas aan het slot aan de beurt.
In het waterkoude weer fietsten we om kwart voor 4 op huis aan, waar we ons de komende weken weer kunnen verdiepen in de magnifieke "Missa Criolla".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten