Kenau

Zaterdagmiddag hadden we om 2 uur de laatste repetitie voor de "Misa Criolla" van Ariel Ramiez. Volgens planning zouden we tot 4 uur oefenen, maar het ging dermate goed, dat we na alles eenmaal doorgezongen te hebben al weer naar huis mochten om 3 uur. Dat ziet er dus goed uit voor de uitvoering van woensdag 2 april in de Petruskerk aan de Lammenschansweg in Leiden.

Via de site van de Leidse Koorprojecten kunt u nog kaarten bestellen van € 20,- per stuk.
Ada en ik fietsten naar het Centraal Station, waar we de trein naar Haarlem namen. Voor het station van de Spaarnestad staat een nieuw standbeeld van Kenau Simonsdochter Hasselaar en Wigbolt Ripperda, symbolen van verzet tegen de belegerende Spanjaarden tijdens het beleg van Haarlem in 1573.

We wandelden naar de zonovergoten Grote Markt, waar we op een terrasje wat dronken voor we naar het huis van Tim de Beer liepen. Ook de rest van de vriendengroep was er, voor de gastheer aangereden kwam....
Bij Tim thuis aten we Chinees alvorens we vanaf de Amsterdamse Poort door het geboortestraatje van Kenau liepen, waar in veel etalages aandacht werd besteed aan deze bijzondere vrouw.
In De Waag zat een groep op zijn Iers muziek aan het maken. Gezeten aan een tafel speelden ze een reel, terwijl een andere muzikant aanschoof en mee ging spelen.

De traditie van "the Singing Pub".

Wij hadden helaas geen tijd om naar binnen te gaan, daar we op weg waren naar Pathé, waar we de film Kenau gingen bekijken.

De recensies over de film waren niet denderend, maar daar ben ik het niet mee eens. Het is een goede film over een belangrijke episode in onze geschiedenis.

De Tachtigjarige oorlog was gruwelijk en dat komt in de film ook duidelijk naar voren.

De film gaf een goed beeld hoe het geweest had kunnen zijn, want "Wahrheit und Dichtung" liggen in de historie soms dicht bij elkaar.

Kortom, we konden gewoon genieten van een goede film, die geen Oscar zal winnen, maar je wel een leuke avond uit bezorgt.

Rond de verfilming kwamen ook een paar romans uit met Kenau in de hoofdrol.

Of in een belangrijke bijrol.

Als schaatser wil ik graag de schaatsers op het Haarlemmermeer aanhalen.

In het prachtige boek "Winter!" van Jeroen van der Spek wordt op pagina 50/51 aangehaald, hoe de Spanjaarden op ijs het onderspit dolven tegen de Watergeuzen.

Historicus Bernardino de Mendoza, die met de Spaanse troepen was meegereisd, verbaasde zich in een brief over de tomeloze snelheid die Nederlanders op schaatsen konden bereiken: "Zij zijn zo snel, dat ze volgens sommigen vliegen."
Alva bestelde een grote partij schaatsen, maar ja, zonder schaatsles blijf je een krabbelaar.

Ik genoot dus met volle teugen van de schaatsscene op het Haarlemmermeer, die in de zestiende eeuw een stuk kleiner was dan de huidige Haarlemmermeer.

Al met al gaf de film een mooi beeld van het beleg van Haarlem met alle ellende, verraad en dubbelspel, maar ook met pracht en praal. En vaak blijkt vrouwelijke charme een geduchter wapen dan welk ander wapen dan ook.

Ik mag wel verklappen, dat de film, ondanks het prachtige slotnummer, geen happy end heeft.

Wat dat aangaat had Leiden het een jaar later op 3 oktober beter voor elkaar.
Met 6 van de 10 kijkers van mijn vriendengroep namen we in een café achter de Grote Markt nog een afzakkertje. Bas Warnink en ik stelden ons tevreden met een Afflichem, waar we de gezellige filmavond liever op gepaste wijze hadden afgesloten....