Harry Mulisch

Eén van de allergrootste Nederlandse schrijvers is van ons heengegaan: Harry Mulisch. De meesten van ons zullen op hun boekenlijst wel een boek van hem hebben gezet. In het algemeen wordt "De ontdekking van de hemel" als zijn magnum opus gezien, met in het kielzog daarvan "De aanslag" als tweede meesterwerk. De verfilming van dit boek door Fons Rademakers leverde een Oscar op.

Ik zal de kwaliteit van deze boeken niet betwisten, maar mijn voorkeur gaat uit naar 2 andere meesterwerken van hem. Het eerste boek is "De zaak 40/61" over het proces tegen Adolf Eichmann. Hij was het prototype van de Schreibtischmörder.

Maar het echte hoogtepunt in het oeuvre van Harry Mulisch is toch bij de meeste lezers onbekend. Het is het verhaal "De grens" in de bundel "Oude lucht".

In dit hilarische verhaal, dat geschreven is in de vorm van een brief aan hare majesteit, maakt hij de bureaucratie volkomen belachelijk.
Een auto verongelukt precies op de grens tussen twee gemeentes, dat ook nog eens de grens van twee provincies blijkt te vormen. De schrijver van de brief overleeft het ongeluk, maar de ambulances helpen zijn partner in de auto niet: de collega's van de andere provincie moeten maar helpen. Het slachtoffer overlijdt uiteraard, hetgeen veel bureaucratische rompslomp geeft. Ik heb in ieder geval dubbel gelegen van het lachen om dit verhaal uit "Oude lucht" en hoop, dat jullie dat op een goede dag ook zullen doen!
Ik heb Harry Mulisch nooit gesproken, maar ik heb hem wel een paar keer in levende lijve ontmoet. Eind jaren '70 zat ik op de Frederik Muller Akademie in Amsterdam.
Met een paar klasgenoten van de Bibliotheekakademie ging ik een paar keer onopvallend naar "Americain" aan het Leidseplein, vooral om het volgende verhaal ook eens mee te kunnen maken. Het verhaal ging, dat Harry Mulisch zich een paar keer per dag op liet bellen in "Americain". Door de intercom schalde dan: "Telefoon voor de heer Mulisch. Telefoon voor de heer Mulisch". En dan wandelde hij door de volle ruimte naar de andere hoek van de altijd volle zaak, zodat iedereen hem goed kon zien. Nou ja, wandelen, schrijden is een beter woord.
Uit eigen ervaring kan ik u mededelen, dat dit verhaal over Harry Mulisch klopt.
De uitvinding van het mobieltje zal een ramp zijn geweest voor deze grote schrijver, die nu "De grens" is overgestoken en is begonnen aan "De ontdekking van de hemel".

Herkenbaarheid

Bij het uitwerken van een enquête van BiebPanel over hoe het publiek het personeel ervaart, kwam regelmatig het thema "herkenbaarheid" terug. Ondanks een flink aantal personeelsleden, dat meer dan 10 jaar bij onze bibliotheek werkt, blijkt bij onze klanten toch de behoefte te bestaan om ons sneller tussen het overige publiek te kunnen traceren.
De eerste gedachte, die bij veel mensen dan opkomt, is natuurlijk bedrijfskleding, maar wat mij betreft is dit te eendimensionaal gedacht. Dé oplossing voor dit vraagstuk vond ik, toen ik dit filmpje, waarbij u goed op de bassist moet letten.

Dit past ook goed bij onze klantenkring. Welke Katwijker wil er nou niet geholpen worden door een engel?
Uiteraard hoort bij deze nieuwe herkenbaarheid een bedrijfscursus "engelachtig kijken". Ik kijk er al reikhalzend naar uit, al wil ik niet geheel uitsluiten dat het een heel enkel keertje bengelachtig kijken bij me zal worden.
Om het geheel helemaal optimaal te maken, kijken we nog even naar Roy Wood, de zanger van Wizzard.

Waar op het voorhoofd van Roy Wood een ster geschminckt is, kan bij ons het logo van de bibliotheek geplaatst worden.

Ik kan u garanderen: over herkenbaarheid hebben we dan niet meer te klagen! En als we dan watervaste schminck gebruiken, zijn we buiten de bibliotheek ook nog eens herkenbaar: gratis reclame voor de bibliotheek!
Dan kunnen we onze klanten ook daar met engelengeduld te woord staan.