Er zullen niet veel thuiswerkers zijn, die op een dag 54 kilometer fietsen. Onder dit schaarse gezelschap werknemers mag ik mij scharen. Door de asbestperikelen op ons werk is de kantoorruimte vrij beperkt. Nu is het in dit internettijdperk goed mogelijk om vrij veel werk ook thuis te kunnen doen. Dat deed ik vanmorgen dan ook. De hele morgen heb ik me bezig gehouden met het rooster voor de zomermaanden.
Daar het nog niet mogelijk is om van huis uit de uitleendienst te draaien, fietste ik tussen de middag naar Hoornes/Rijnsoever om ter plekke mijn taak te verrichten. Daar er vrij veel opruimwerk was, begon ik met het leegruimen van een aantal karren. Tussendoor word je als werknemer door klanten aangesproken, dus sta je vrij veel stil. Na anderhalf uur begon mijn rechterkuit te protesteren. Ik was nog niet hersteld van de marathon van zondag, dat was wel duidelijk. De tweede helft van de middag deed ik zoveel mogelijk zittend werk.
Vanaf Katwijk fietste ik via Voorhout naar Hillegom toe. Ik moest de familie Touw gaan condoleren met het verlies van Piet. Voorafgaand hieraan at ik bij mijn zus Corrie en mijn zwager Henk. Het toeval wilde, dat hij met zijn koor onder leiding van Ied van Lierop voor het eerst bij een optreden een solo had gezongen op de melodie van "Streets of London" van Ralph McTell.
De tekst was van de hand van Gieny van Lierop, mijn oud klasgenote op Pedagogische Academie "De la Salle", die 17 jaar geleden op veel te jonge leeftijd is overleden. "Streets of London" was een van haar lievelingsnummers. De wereld is soms klein.
Na gezellig bijgeklets te hebben onder het eten ging ik in de Martinuskerk condoleren, waarna deze thuiswerker met een lichte wind tegen weer naar de Sleutelstad fietste.
woensdag 25 mei 2016
dinsdag 24 mei 2016
De alles is anders show
In het begin van de jaren '80 had je op de televisie het programma "De alles is anders show".
Momenteel heb ik het gevoel, dat ik er zelf ook in beland ben. Dat komt, omdat er nu een paar dingen samen komen. Allereerst is dat het toewerken naar de marathon. Ondanks dat ik vergeleken met tal van marathonschema's het noodzakelijke minimum doe, vergt de voorbereiding de laatste 2 maanden toch een behoorlijke tijdsinvestering.
Na het lopen van de klassieke afstand van 42.195 meter heb je ineens meer tijd. Als duursporter is dit snel genoeg gevuld. Wel moet je de eerste week na zo'n inspanning voldoende rust pakken. Als je dat niet doet, dan ligt vroeger of later de kans op overtraining op de loer.
Ontspanning is net zo belangrijk als inspanning!
Wat dat aangaat is het na deze marathon niet anders dan bij de 13 voorgaande edities. Wat het anders maakt is dat het samenvalt met de nasleep van het vinden van asbest op de Hoofdbibliotheek. Van de ene dag op de andere werd filiaal Hoornes/Rijnsoever de Hoofdbibliotheek. En daar is deze niet echt op berekend.
De kantoorruimte heeft de grootte van een ruime huiskamer. Daar moet al het werk achter de schermen gebeuren met te weinig computers. Constant moet je inschikken. Nu ben ik dat als iemand uit een gezin van 12 kinderen wel gewend, maar praktisch is het niet.
Het thuiswerken wordt gestimuleerd. Vanmorgen heb ik thuis iets op de laptop geïnstalleerd, waarmee ik thuis vandaan boeken kan bestellen. Na bijna 37 jaar in het vak is het voor mezelf toch een beetje "De alles is anders show".
Momenteel heb ik het gevoel, dat ik er zelf ook in beland ben. Dat komt, omdat er nu een paar dingen samen komen. Allereerst is dat het toewerken naar de marathon. Ondanks dat ik vergeleken met tal van marathonschema's het noodzakelijke minimum doe, vergt de voorbereiding de laatste 2 maanden toch een behoorlijke tijdsinvestering.
Na het lopen van de klassieke afstand van 42.195 meter heb je ineens meer tijd. Als duursporter is dit snel genoeg gevuld. Wel moet je de eerste week na zo'n inspanning voldoende rust pakken. Als je dat niet doet, dan ligt vroeger of later de kans op overtraining op de loer.
Ontspanning is net zo belangrijk als inspanning!
Wat dat aangaat is het na deze marathon niet anders dan bij de 13 voorgaande edities. Wat het anders maakt is dat het samenvalt met de nasleep van het vinden van asbest op de Hoofdbibliotheek. Van de ene dag op de andere werd filiaal Hoornes/Rijnsoever de Hoofdbibliotheek. En daar is deze niet echt op berekend.
De kantoorruimte heeft de grootte van een ruime huiskamer. Daar moet al het werk achter de schermen gebeuren met te weinig computers. Constant moet je inschikken. Nu ben ik dat als iemand uit een gezin van 12 kinderen wel gewend, maar praktisch is het niet.
Het thuiswerken wordt gestimuleerd. Vanmorgen heb ik thuis iets op de laptop geïnstalleerd, waarmee ik thuis vandaan boeken kan bestellen. Na bijna 37 jaar in het vak is het voor mezelf toch een beetje "De alles is anders show".
vrijdag 20 mei 2016
De Hoge Veluwe
Om een uur of 8 klonk er enig kabaal uit de douche naast onze slaapkamer. Er kwam alleen koud water uit. Daar niet iedereen hier van houdt, werd gekeken wat het euvel was. Vermoedelijk was het de druk in de boiler. De eigenaar van de "Kastelenhof" werd op eerste Pinksterdag gebeld en hij kwam de boel repareren met de waterpomptang.
We ontbeten om een uur of half 10, waarna we de vaat met 2 auto's op de koudste Pinksterdag sinds 1936 naar Otterlo reden.
Voor € 88,85 mochten we naar het bezoekerscentrum op de Hoge Veluwe rijden. Hier konden we naast de gebruikelijke witte fietsen een riksja ophalen, waar Tim als elektrische coureur met Joep als windbreker over de fietspaden van het mooie park ging rondrijden.
We begonnen met een bezoek aan het Parkrestaurant, waar we onder een grauw wolkendek warm werden met warme chocolademelk en koffie met vooral aardbeiengebakjes, voordat we op de leenfietsen stapten voor een klein rondje over het park.
Over de weg van Otterlo naar Hoenderloo trapten we naar het fietspad, dat ons naar Jachthuis St. Hubertus bracht, een door Berlage ontworpen villa.
Aan het andere eind van de vijver van een kilometer lengte lunchten we in het zonnetje met uitzicht op St. Hubertus.
Over een grote open vlakte trapten we naar het Kröller-Müller museum.
Tim vroeg aan mij: "Waar zijn de giraffen?"
Ik moest er hartelijk om lachen, tot we een kilometer verder een standbeeld zagen van Christiaan de Wet. Deze generaal uit de Boerenoorlog verbleef graag op de Hoge Veluwe, omdat het landschap zo veel op Afrika leek....
De Hoge Veluwe is trouwens het decor van "Verraad op de Veluwe", een strip van Suske en Wiske.
In het Kröller-Müller museum begonnen we met een expositieruimte, waar we snel doorheen waren. Wat spoeptegels als moderne kunst. Je kunt ook overdrijven.
We liepen derhalve meteen door naar de schilderijen van Vincent van Gogh en de Impressionisten.
Hier liep ik Frank, Marijke en Mark Damen tegen het lijf. Uiteraard praatte ik even bij met deze IJVL-familie.
Met enige achterstand werkte ik me door de Vincent van Goghzaal heen. Ruim een uur bekeken we allerlei beroemde en minder bekende schilderijen van Vincent en zijn tijdgenoten.
Op een gegeven moment neem je niks meer op.
We wandelden nog een half uur door de beeldentuin.
Aansluitend fietsten we naar de fietsverhuur, waar we de witte fietsen in het rek hingen en de riksja afleverden.
Na een kilometer of 12 fietsen reden we met de auto's terug naar "Kastelenhof", waar we een borreltje namen. We werden weel lekker warm. Het kostte sommigen enige moeite om weer op pad te moeten, daar we gereserveerd hadden bij "De Bonte Koe" in Garderen.
We aten asperges met zalm of varkenshaas en hadden als toetje ijs met aardbeien en slagroom, nadat in eerste instantie een ober met een dienblad vol appeltaartijs aan kwam zetten. De ober, die de bestelling had opgenomen, kwam zich verontschuldigen: "Ik had een nummer te hoog ingetikt!"
Na € 223,- gepind te hebben, verlieten we de drukke "De Bonte Koe".
We fietsten terug naar ons huisje, waar we een spannende pot Keezbord speelden, die door de dames werd gewonnen. Om middernacht lagen we plat.
We ontbeten om een uur of half 10, waarna we de vaat met 2 auto's op de koudste Pinksterdag sinds 1936 naar Otterlo reden.
Voor € 88,85 mochten we naar het bezoekerscentrum op de Hoge Veluwe rijden. Hier konden we naast de gebruikelijke witte fietsen een riksja ophalen, waar Tim als elektrische coureur met Joep als windbreker over de fietspaden van het mooie park ging rondrijden.
We begonnen met een bezoek aan het Parkrestaurant, waar we onder een grauw wolkendek warm werden met warme chocolademelk en koffie met vooral aardbeiengebakjes, voordat we op de leenfietsen stapten voor een klein rondje over het park.
Over de weg van Otterlo naar Hoenderloo trapten we naar het fietspad, dat ons naar Jachthuis St. Hubertus bracht, een door Berlage ontworpen villa.
Aan het andere eind van de vijver van een kilometer lengte lunchten we in het zonnetje met uitzicht op St. Hubertus.
Over een grote open vlakte trapten we naar het Kröller-Müller museum.
Tim vroeg aan mij: "Waar zijn de giraffen?"
Ik moest er hartelijk om lachen, tot we een kilometer verder een standbeeld zagen van Christiaan de Wet. Deze generaal uit de Boerenoorlog verbleef graag op de Hoge Veluwe, omdat het landschap zo veel op Afrika leek....
De Hoge Veluwe is trouwens het decor van "Verraad op de Veluwe", een strip van Suske en Wiske.
In het Kröller-Müller museum begonnen we met een expositieruimte, waar we snel doorheen waren. Wat spoeptegels als moderne kunst. Je kunt ook overdrijven.
We liepen derhalve meteen door naar de schilderijen van Vincent van Gogh en de Impressionisten.
Hier liep ik Frank, Marijke en Mark Damen tegen het lijf. Uiteraard praatte ik even bij met deze IJVL-familie.
Met enige achterstand werkte ik me door de Vincent van Goghzaal heen. Ruim een uur bekeken we allerlei beroemde en minder bekende schilderijen van Vincent en zijn tijdgenoten.
Op een gegeven moment neem je niks meer op.
We wandelden nog een half uur door de beeldentuin.
Aansluitend fietsten we naar de fietsverhuur, waar we de witte fietsen in het rek hingen en de riksja afleverden.
Na een kilometer of 12 fietsen reden we met de auto's terug naar "Kastelenhof", waar we een borreltje namen. We werden weel lekker warm. Het kostte sommigen enige moeite om weer op pad te moeten, daar we gereserveerd hadden bij "De Bonte Koe" in Garderen.
We aten asperges met zalm of varkenshaas en hadden als toetje ijs met aardbeien en slagroom, nadat in eerste instantie een ober met een dienblad vol appeltaartijs aan kwam zetten. De ober, die de bestelling had opgenomen, kwam zich verontschuldigen: "Ik had een nummer te hoog ingetikt!"
Na € 223,- gepind te hebben, verlieten we de drukke "De Bonte Koe".
We fietsten terug naar ons huisje, waar we een spannende pot Keezbord speelden, die door de dames werd gewonnen. Om middernacht lagen we plat.
woensdag 18 mei 2016
Genieten in een gekkenhuis
Godfried Bomans was in de jaren '50 en '60 regelmatig de meestgelezen Nederlandse auteur. Hij schreef meer dan 60 boeken. Een van de allermooiste titels tooit de voorkant van een bloemlezing van zijn werk uit Elsevier: "Genieten in een gekkenhuis".
De afgelopen dagen was het dat ook op ons werk. Vorige week is op de Hoofdbibliotheek asbest gevonden. Gisteren hebben we een personeelsbijeenkomst gehad. Er was iemand van de GGD bij. De meeste gevallen van asbestkanker betreft mensen, die dagelijks met asbest gewerkt hebben. Het betreft dan veel langduriger en intenser verblijf in vervuilde lucht. Wat dat aangaat lucht dat wel op.
Helemaal uitsluiten kon de GGD-medewerkster het echter ook niet, maar gemiddeld komt het pas na 40 jaar aan het licht. Dan ben ik 100. Kortom, vooralsnog loop ik gelukkig niet al te veel risico.
Daar de Hoofdbibliotheek voor ons en onze klanten voorlopig verboden terrein blijft, is filiaal Hoornes/Rijnsoever gedurende die tijd de vaste werkplek voor het personeel. Een ruimte ter grootte van een ruime huiskamer wordt de werkplek voor zo'n 15 man.....
In Engeland zeggen ze van zo'n situatie: "Never a dull moment!"
Voor mezelf hou ik het echter op "Genieten in een gekkenhuis!"
En dat was het de afgelopen dagen. Doordat de Hoofdbibliotheek vanaf vorig week woensdag gesloten was, was het gisteren en eergisteren loeidruk. Gisterenmiddag heb ik in Rijnsburg gewerkt. Bij binnenkomst puilde de kast met op te ruimen boeken uit. Vandaag kwam er in Hoornes/Rijnsoever geen einde aan het opruimwerk. Van 1 tot half 4 was ik constant aan het opruimen. In zulke situaties heb ik echter een opgeruimd karakter. Ik hou ervan om te pionieren. Tijdens het opruimen liep ik zachtjes te zingen.
Met het Beatles-project nog vers in het geheugen, viel mijn keuze vaak op "the Fab Four".
Toch was ik na al het opruimen blij, dat ik het laatste uur een zittende klus had. Ik begon mijn benen toch wel te voelen van het vele staan, terwijl dit juist een rustweek is met het oog op de marathon van Leiden aanstaande zondag.
Ik mag dan wel genieten in een gekkenhuis, zo gek ben ik nou ook weer niet, dat ik een gedegen voorbereiding op de 42.195 meter op het laatste moment ga verknallen met net te lang staan.
De afgelopen dagen was het dat ook op ons werk. Vorige week is op de Hoofdbibliotheek asbest gevonden. Gisteren hebben we een personeelsbijeenkomst gehad. Er was iemand van de GGD bij. De meeste gevallen van asbestkanker betreft mensen, die dagelijks met asbest gewerkt hebben. Het betreft dan veel langduriger en intenser verblijf in vervuilde lucht. Wat dat aangaat lucht dat wel op.
Helemaal uitsluiten kon de GGD-medewerkster het echter ook niet, maar gemiddeld komt het pas na 40 jaar aan het licht. Dan ben ik 100. Kortom, vooralsnog loop ik gelukkig niet al te veel risico.
Daar de Hoofdbibliotheek voor ons en onze klanten voorlopig verboden terrein blijft, is filiaal Hoornes/Rijnsoever gedurende die tijd de vaste werkplek voor het personeel. Een ruimte ter grootte van een ruime huiskamer wordt de werkplek voor zo'n 15 man.....
In Engeland zeggen ze van zo'n situatie: "Never a dull moment!"
Voor mezelf hou ik het echter op "Genieten in een gekkenhuis!"
En dat was het de afgelopen dagen. Doordat de Hoofdbibliotheek vanaf vorig week woensdag gesloten was, was het gisteren en eergisteren loeidruk. Gisterenmiddag heb ik in Rijnsburg gewerkt. Bij binnenkomst puilde de kast met op te ruimen boeken uit. Vandaag kwam er in Hoornes/Rijnsoever geen einde aan het opruimwerk. Van 1 tot half 4 was ik constant aan het opruimen. In zulke situaties heb ik echter een opgeruimd karakter. Ik hou ervan om te pionieren. Tijdens het opruimen liep ik zachtjes te zingen.
Met het Beatles-project nog vers in het geheugen, viel mijn keuze vaak op "the Fab Four".
Toch was ik na al het opruimen blij, dat ik het laatste uur een zittende klus had. Ik begon mijn benen toch wel te voelen van het vele staan, terwijl dit juist een rustweek is met het oog op de marathon van Leiden aanstaande zondag.
Ik mag dan wel genieten in een gekkenhuis, zo gek ben ik nou ook weer niet, dat ik een gedegen voorbereiding op de 42.195 meter op het laatste moment ga verknallen met net te lang staan.
maandag 16 mei 2016
Aan de IJssel
Donderdag werd ik om 6 uur wakker. Ik hoorde de krant op de deurmat vallen. Op de slaapbank las ik deze, voordat ik met Robert ontbeet. Mijn neef reed met mij mee naar het Eemhuis, waar we op die warme dag een BiebPanel-bijeenkomst hadden.
Het vinden van asbest en de mogelijke gevolgen ervan leidde ertoe, dat ik meer afgeleid was dan gewoonlijk. Via intranet las ik tussen de middag, dat het managementteam van de Katwijkse bibliotheek zich over het asbestrapport zou buigen. Toen Ada gearriveerd was keek ik nogmaals, maar verder was er nog geen nieuws.
Via een mooie route reden we naar het huis van Jane, waar we na de BiebPanel-borrel met Robert zou den eten. In de tuin aten we tortellini's, speciebonen en salade met een Scandinavisch kwarktoetje met cranberry en frambozen als frisse afsluiting van een gezellige maaltijd.
Na afscheid genomen te hebben fietsten we naar het station van Amersfoort, waar we de trein naar Zwolle namen in de wetenschap, dat er dinsdagmorgen een personeelsbijeenkomst is in Hoornes/Rijnsoever. De Hoofdbibliotheek blijft vooralsnog gesloten.
In de trein nam ik "De grote achtervolging" van Tom Sharpe ter hand.
In Zwolle fietsten we naar de Nilantsweg, waar we bij Bed & Breakfast "Aan de IJssel" zouden overnachten. Via de tuin liepen we naar de door de vele boterbloemen geelgekleurde IJsseldijk, waar we konden genieten van een mooie zonsondergang.
En wat is er verder te doen in Zwolle?
Het vinden van asbest en de mogelijke gevolgen ervan leidde ertoe, dat ik meer afgeleid was dan gewoonlijk. Via intranet las ik tussen de middag, dat het managementteam van de Katwijkse bibliotheek zich over het asbestrapport zou buigen. Toen Ada gearriveerd was keek ik nogmaals, maar verder was er nog geen nieuws.
Via een mooie route reden we naar het huis van Jane, waar we na de BiebPanel-borrel met Robert zou den eten. In de tuin aten we tortellini's, speciebonen en salade met een Scandinavisch kwarktoetje met cranberry en frambozen als frisse afsluiting van een gezellige maaltijd.
Na afscheid genomen te hebben fietsten we naar het station van Amersfoort, waar we de trein naar Zwolle namen in de wetenschap, dat er dinsdagmorgen een personeelsbijeenkomst is in Hoornes/Rijnsoever. De Hoofdbibliotheek blijft vooralsnog gesloten.
In de trein nam ik "De grote achtervolging" van Tom Sharpe ter hand.
In Zwolle fietsten we naar de Nilantsweg, waar we bij Bed & Breakfast "Aan de IJssel" zouden overnachten. Via de tuin liepen we naar de door de vele boterbloemen geelgekleurde IJsseldijk, waar we konden genieten van een mooie zonsondergang.
En wat is er verder te doen in Zwolle?
woensdag 11 mei 2016
Asbest
Het was een vreemde gewaarwording, toen ik vanmorgen aankwam op mijn werk. De personeelsingang was afgesloten. Door de hoofdingang van de Hoofdbibliotheek ging ik naar binnen. Volgens een bord ging het om een milieu-inspectie. Later op de morgen kwam het hoge woord eruit: asbest.
Vandaar dat u dit bericht in het Leidsch Dagblad hebt kunnen lezen:
In de Katwijkse hoofdbibliotheek aan de Schelpendam is asbest aangetroffen. De bibliotheek is in elk geval tot en met zaterdag gesloten laat directeur Jan Klerk weten. Het is nog onbekend of er een gezondheidsrisico voor personeel en bezoekers is geweest.
"We waren het magazijn aan het opruimen en troffen daar losse platen aan", zegt de directeur. Hij vertrouwde het niet en schakelde het bedrijf Bregman en Van Ekeren, een asbestinventarisatiebureau, in om het "verdachte materiaal" te onderzoeken. "Er zijn monsters genomen en die zijn naar het laboratorium gestuurd. Ik heb net gehoord dat het om asbest gaat. Dat is schrikken. Wat de consequenties zijn weet ik niet."
Het pand dateert uit de jaren 70, weet Klerk. "De platen blijken ook in het plafond te zitten. Ik was daar niet eerder van op de hoogte. Ik ben wel verbijsterd dat het nooit eerder is opgemerkt door werklui. De laatste jaren is er in het gebouw veel gezaagd en geboord voor de aanleg van leidingen."
Klerk heeft zijn medewerkers naar huis gestuurd. De hoofdvestiging van de bibliotheek blijft in elk geval tot en met zaterdag 14 mei gesloten.
Hoe het verder gaat? Dat hangt af van het onderzoek, dat vandaag gehouden is. Alle denkbare scenario's liggen open. We moeten het afwachten, ook of er risico's voor onze eigen gezondheid bestaan. Vermoedelijk zal de gewone routine voorlopig van de baan zijn.
Vandaar dat u dit bericht in het Leidsch Dagblad hebt kunnen lezen:
In de Katwijkse hoofdbibliotheek aan de Schelpendam is asbest aangetroffen. De bibliotheek is in elk geval tot en met zaterdag gesloten laat directeur Jan Klerk weten. Het is nog onbekend of er een gezondheidsrisico voor personeel en bezoekers is geweest.
"We waren het magazijn aan het opruimen en troffen daar losse platen aan", zegt de directeur. Hij vertrouwde het niet en schakelde het bedrijf Bregman en Van Ekeren, een asbestinventarisatiebureau, in om het "verdachte materiaal" te onderzoeken. "Er zijn monsters genomen en die zijn naar het laboratorium gestuurd. Ik heb net gehoord dat het om asbest gaat. Dat is schrikken. Wat de consequenties zijn weet ik niet."
Het pand dateert uit de jaren 70, weet Klerk. "De platen blijken ook in het plafond te zitten. Ik was daar niet eerder van op de hoogte. Ik ben wel verbijsterd dat het nooit eerder is opgemerkt door werklui. De laatste jaren is er in het gebouw veel gezaagd en geboord voor de aanleg van leidingen."
Klerk heeft zijn medewerkers naar huis gestuurd. De hoofdvestiging van de bibliotheek blijft in elk geval tot en met zaterdag 14 mei gesloten.
Hoe het verder gaat? Dat hangt af van het onderzoek, dat vandaag gehouden is. Alle denkbare scenario's liggen open. We moeten het afwachten, ook of er risico's voor onze eigen gezondheid bestaan. Vermoedelijk zal de gewone routine voorlopig van de baan zijn.
maandag 9 mei 2016
Boerenkiel
Anderhalve week geleden had ik de twijfelachtige eer om als eerste man op ons werk de bedrijfskleding te mogen passen. Daarbij kreeg ik van een kwartet collega's iets te horen, wat ik liever niet hoor: "Keurig!"
Zelf voel ik me meer thuis bij de boeken van Annie M.G. Schmidt, zoals deze met een titel om je vingers bij af te likken.
Vanmorgen was er een Breed overleg. Qua naamgeving zeg ik: "Niets meer aan veranderen!"
Aansluitend mochten we de bedrijfskleding passen. Daarbij kreeg ik van een collega. die in Brabant gewoond had, te horen: "Het lijkt wel een boerenkiel!"
Thuis gekomen ging ik eens op internet zoeken en warempel: ze had nog gelijk ook.
Nu dragen veel Brabanders met carnaval een boerenkiel met een rode boerenzakdoek.
Eenieder, die mij een beetje kent, weet dat ik altijd een boerenzakdoek bij me heb.
Tijdens de schoolvakanties heb ik in de Leidse IJshal altijd dit kleurige hesje aan, een soortgelijke zoals hieronder is afgebeeld.
Met de bovenstaande vakliteratuur in mijn achterhoofd wordt de verleiding wel heel erg groot....
maandag 2 mei 2016
Nico Scheepmaker Beker
Afgelopen week was de Week van het Sportboek. Als bibliothecaris en sportliefhebber kan ik dit initiatief alleen maar toejuichen. Wat mij betreft mag het iedere week de Week van het Sportboek zijn.
Tijdens deze week werd bekend gemaakt, wie de Nico Scheepmaker Beker gewonnen heeft, de vakprijs voor het beste sportboek van 2015. De keuze van de jury viel op "Etalagecoureur" van Peter Ouwerkerk.
Zijn boek beschrijft het leven van wielrenner Roy Schuiten. Bij het grote publiek is hij geen bekende renner. In vloeiende stijl en met gevoel voor renner en mens ontrafelt Ouwerkerk dit leven. Tevens geeft hij een fraai tijdsbeeld van het wielrennen in de jaren zeventig en tachtig.
De andere genomineerde boeken waren:
"Jean" van Bart Jungmann
"Captain van Jong Holland" van Daniel Rewijk
"De slag om de skyboxen" van Iwan van Duren en Tom Knipping
"Hoe sterk is de eenzame schaatser" van Erik Dijkstra
Het laatstgenoemde boek over de kleurrijke schaatser Hans van Helden was mijn favoriete boek. Helaas is het dit zeer lezenswaardige boek niet geworden, noch bij de jury, noch bij de publieksprijs.
Die ging naar "Topshow" van Michel van Egmond en Jan Hillenius. In "Topshow" kunt u een kijkje nemen achter de schermen bij het succesvolle en veelbesproken televisieprogramma "Voetbal International" van Johan Derksen.
Naast "Topshow" waren dit jaar "Thuis in de Tour" van Mart Smeets, "Kuipkoorts" van Ronald Giphart en Rob van Scheers, "Hoe sterk is de eenzame schaatser" van Erik Dijkstra en "Draag nooit een gele trui" van Alex van der Hulst genomineerd.
Dat laatste doen de Nederlandse wielrenners vanaf 1989 trouwens al niet meer....
Abonneren op:
Posts (Atom)
