Vanavond zou ik naar Joep Kapiteyn in Hillegom fietsen vanaf mijn werk in Hoornes/Rijnsoever. Het was loeidruk en er kwamen maar liefst 14 kratten en dozen met boeken vanaf andere vestigingen. Daar Evelien en ik het samen moesten rooien, stonden aan het eind van de middag 2 kasten en 4 karren vol boeken om op te ruimen.
Daar morgenochtend toevalligerwijze de 2 hoofden frontoffice in de Hoornes werken, zette ik een opbeurende boodschap in de agenda: "We hebben heerlijk geklaverjast vanmiddag. Er staat nog wat om op te ruimen voor jullie."
Ik weet wel, hoe ik in een goed blaadje moet komen bij mijn hoofden!
Op weg naar Hillegom at ik in Voorhout in een snackbar een patatje pindasaus en een sateetje. Onder het eten bladerde ik door het boek "Blauwe ader van de Bollenstreek" over 350 jaar Haarlemmertrekvaart en Leidsevaart.
In het boek stond een klein stukje over schaatsen, dat echter wel historisch bleek te zijn. Op 1 maart 1888 won Klaas Pander de schaatswedstrijd tussen Haarlem en Leiden, een afstand van ongeveer 30 kilometer, waarmee de kiem gelegd voor het huidige marathonschaatsen.
Ondanks dit belangwekkende stuk schaatshistorie, fietste ik langs Wim en Joke Beenakker, die ik "Blauwe ader van de Bollenstreek" overhandigde. De veel te jong overleden Jan Beenakker werd in de literatuurlijst van dit boek genoemd. Dit boek is beter op zijn plek bij de familie Beenakker. Er zijn dingen in het leven, die belangrijker zijn dan schaatsen.
Vandaag stond de Halve marathon van Katwijk op het programma. Het beloofde met temperaturen van een graag of 25 een warme en daardoor zware editie te worden.
Daar Ada op de volkstuin moest helpen, was het mijn taak om met een boodschappenbriefje naar "De Helianth" te fietsen en met de gewenste artikelen thuis te komen.
Nadat ik de boodschappen thuis had weggeruimd, fietste ik meteen door naar de Erik Hazelhoff Roelfzematunnel onder de A44 bij Den Deyl, waar ik op Hans Boers wachtte. Tijdens de 5 minuten wachten kwam er een motoragent met zwaailicht aanrijden, die een rijbaan afsloot met zijn motor en een tweetal politiewagens, die hetzelfde deden. In Wassenaar zelf was er ook een enorme drukte.
Het bleek, dat er een Tina-dag was in Duinrell.
Hans en ik moesten tussen het drukke verkeer door laveren op weg naar "De Klip". Naast veel auto's zagen we ook diverse vaders, maar vooral moeders met hun dochters naar Duinrell wandelen.
Het is trouwens verstandig, dat een van de ouders mee ging, want vandaag was Duinrell natuurlijk een lusthof voor types als Benno L. en Luigi C.
De pedofiele medemens zou ogen tekort komen op de Tina-dag.
Hans en ik waren blij, dat we de drukte gepasseerd waren, want Hans moest zich nog inschrijven voor de halve marathon. Zelf had ik startnummer 179 al een week in huis.
De fietstocht door de duinen was een goede terreinverkenning. We konden goed merken, hoe warm het in de duinpannen was. Het heet trouwens niet voor niets duinpan!
In "De Zwaan" zagen we ook Jaap de Gorter en Juul Mentink, die de 10 kilometer gingen lopen. Met zijn vieren wandelden we naar het startvak, waar om 7 over 12 het startschot klonk.
Na 47 seconden passeerden wij de startstreep. Vanaf de eerste meters ging het lopen erg makkelijk. Aanvankelijk gold dat ook voor Hans. Richting Panbos haalden wij constant lopers in aan het uiterste randje van de duinpaden.
Heel opvallend was het opstuivende zand, dat de stoet lopers produceerde. Hierdoor kon je goed zien, dat het de laatste 6 weken behoorlijk droog was geweest. Daar deze halve marathon voor deze IJVL-ers een zware training was als voorbereiding op het schaatsseizoen, was er zodoende sprake van oefenstof.
Vlak voordat we het Panbos in liepen, kwam ons een fietser tegemoet met vlak achter zich de koploper. Nu liepen wij bepaald niet te lanterfanten, maar Luuk Metselaar, de uiteindelijke winnaar, had al een voorsprong opgebouwd van 2500 meter. Waar wij op 4 kilometer zaten, daar had hij al 6,5 kilometer afgelegd.
Zelf liep ik erg makkelijk. Zonder te forceren liep ik Hans in korte tijd op 100 meter. Bij de eerste drinkpost wachtte ik op hem, maar op weg naar de tweede drinkpost herhaalde zich dit. Waar we normaal aan elkaar gewaagd zijn, daar was dat vandaag niet het geval.
Bij de tweede drinkpost deelden we een energiegel. Dick van Beelen, die bij de drinkpost op de Friese wei stond, liep een stuk met ons mee. Weer liep ik met speels gemak weg bij Hans. De conclusie mag duidelijk zijn: ik was in vorm. Wat heet: ik was in bloedvorm. De mondhygiëniste had deze week ook al de nodige opmerkingen over mijn bloedend tandvlees.
De bloedvorm kwam tijdens de halve marathon ook letterlijk naar buiten in de vorm van een bloedende tepel. Dit is een probleem waar meer duurlopers mee te maken krijgen.
Nadat ik me af had laten zakken naar het groepje van Hans en ik voor de derde keer te horen kreeg, dat ik maar moest gaan, volgde ik dat advies maar op. Normaal gesproken ben ik van het type "samen uit, samen thuis", maar toen ik zonder moeite weer een gat van 100 meter had geslagen, gaf ik in de bloedhete duinen toch maar gas.
Voor een echte toptijd had ik in het begin te veel tijd verspild, maar het geeft toch wel een kick als je kilometers lang alleen maar inhaalt. Vooral in de duinen met een beetje tegenwind ging het erg soepel.
Wat me wel verbaasde was het aantal lopers, dat op zo'n warme dag een zwart shirt droeg. Door de warmteabsorptie is een zwart shirt al gauw een graad of 5 warmer dan een wit shirt.
Op het strand haalde ik nog diverse lopers in, maar werd ik ook af en toe ingehaald. Het strand was breed en behoorlijk hard. Het liep lekker, al moesten we af en toe door het ondiepe water rennen.
Tot mijn stomme verbazing werd ik in de laatste kilometer bijgehaald door Sabine Hoeke, zodat we net als vorig jaar samen op de finish af stoven.
Na in het voorbijgaan speaker Teun de Reede een handje te hebben gegeven, kwam ik binnen in een tijd van 1.51.57 bruto. Netto werd dat 1.51.10. Met deze tijd werd ik 164e van de 508 gefinishte lopers.
Net als bij de fietstunnel wachtte ik 5 minuten op Hans, die in 1.56.16 vlak achter oud-kernploeglid Jolanda Grimbergen eindigde.
Na een harinkje te hebben gehapt, wandelden we naar de kustlijn, waar we in de branding gingen zwemmen. Op de terugweg kregen we nog een haring, waarna we via onze volkstuin naar station Voorschoten fietsten. Het grote voordeel was, dat we zodoende de drukte van de Tina-dag misliepen.
Thuis gekomen douchte ik me, waarna ik doorfietste naar de skeelerbaan in Leiderdorp, waar het wisselfeest van de IJVL was. Op de zonovergoten baan gaf Laurine van Riessen een skeelertraining. Gelukkig bleven dit soort taferelen achterwege.
Zelf liet ik deze skeelertraining aan me voorbij gaan. Met 60 kilometer fietsen en een loodzware halve marathon leek de kans op overbelasting van de spieren mij net even te groot. Ik genoot samen met Wil Verbeij van een biertje op het terras. Wachtend op de gezamenlijke pizzamaaltijd met zo'n 30 IJVL-ers in de open lucht was dit een prima afsluiting van deze Tina-dag.
Het was gisteren nog steeds een flink warme dag, maar het was al merkbaar, dat er verandering in de lucht zat. Na naar de bibliotheek aan de Hoorneslaan gefietst te hebben, deed ik met de biebauto een rondje langs de andere vestigingen.
In Valkenburg moest ik een stuk verder lopen om de kratten te wisselen, daar het bij "Het Dorpshuis" zeer druk was met kermisklanten.
Na een ritje naar Rijnsburg kwam ik, terwijl ik kratten sjouwde, Jan Pieter Tensen tegen, met wie ik in de Leidse IJshal heel veel rondjes geschaatst heb bij de 1000 rondjes van Leiden.
Hij was bezig met het verspreiden van folders om lid te worden van de Rijnsburgse IJsclub. Bij deze hoopt dit IJVL-lid, dat deze doordouwer veel Rijnsburgse ingezetenen enthousiast kan maken voor de schaatssport.
Na de wekelijkse avonddienst fietste ik naar het gemeentehuis van Katwijk. Daar zou na zeer veel onderzoeken en afgeschoten plannen eindelijk een beslissing gaan vallen over een locatie voor de nieuwe Hoofdbibliotheek. Hoopvol gestemd reed ik naar de gemeenteraadsvergadering, maar al snel werd me duidelijk, dat ik terecht gekomen was in iets, wat prachtig is samengevat in de titel van een gedichtenbundel van Martinus Nijhoff: "Lees maar, er staat niet wat er staat".
Van een drietal partijen was al bekend, dat ze hoe dan ook tegen de verhuizing van de bibliotheek naar de Noordzeepassage zouden zijn.
Maar dat de Partij van de Arbeid zich op deze besluitvormende vergadering tegen het zoveelste plan keerde, verbaasd mij hogelijk. De PvdA maakte zich in het kabinet Den Uyl sterk voor spreiding van kennis, macht en inkomen. In deze volgorde!
In vroeger tijden stond de bibliotheek hoog aangeschreven bij de sociaal-democraten. Samen met het onderwijs moesten zij zorgen voor volksverheffing. Daar was gisterenavond niet veel van te merken tijdens de gemeenteraadsvergadering. Ik snap wel, waarom het in electoraal opzicht niet zo goed gaat met de PvdA. Als je te ver afdrijft van je oorsprong, verlies je vanzelf je eigen achterban.
Daar diverse andere partijen ook hun kruit droog hielden op deze besluitvormende vergadering, eindigde deze vergadering met hetgeen wij bij de bibliotheek al zo vaak meegemaakt hebben: uitstel, met een gerede kans op afstel. Met dank aan de vaak anonieme schreeuwers in de sociale media, die de toon hiervoor gezet hebben.
De avond eindigde in een domper. Niet alleen voor ons, maar ook voor burgemeester Jos Wienen, die na zijn laatste gemeenteraadsvergadering voor zijn vertrek naar Haarlem, na zich 15 jaar ingezet te hebben voor nieuwbouw van de bibliotheek, met een vals slotakkoord gaat vertrekken.
Want het gekke is: er ligt 11 miljoen euro klaar voor een nieuwe Hoofdbieb. Daarnaast hebben we in 2014 een structurele bezuiniging voor onze kiezen gehad van € 200.000,- per jaar. Het verhaal erbij was, dat we in 2014 in een ander pand zouden zitten, waarin we efficiënter zouden kunnen werken. We zitten nog steeds in het onpraktische gebouw aan de Schelpendam, maar de 2 ton zijn we wel kwijt. Als je dit bedrag over 40 jaar rekent, de tijd waarvoor je een nieuwe bibliotheek neerzet, dan kom ik uit op 8 miljoen euro. Reken je daar de hypotheekrente over deze periode bij, dan kom je volgens mij uit op een bedrag, dat de 11 miljoen euro dicht benadert. Kortom: we betalen het uit eigen zak!
Na afloop sprak ik met een gemeenteraadslid, die nog wel verwacht, dat de uitkomst uiteindelijk positief zal zijn: "Vanavond werden er politieke spelletjes gespeeld!"
Ik mag het hopen. Vooralsnog ging ik wel voor de zoveelste keer met een domper naar huis.
