DeWolff

Na deze wijze woorden van Fokke en Sukke heb ik geen behoefte om verder nog veel woorden vuil te maken aan de aanval op Esteban van een zich voetbalsupporter noemende doorgedraaide gek.
Ik had betere dingen te doen. Om kwart voor 9 mocht ik in de Leidse IJshal als kersverse houder van het baanrecord van het meeste aantal rondjes, uittesten, hoe het schaatsen zou gaan. Het ging lekker.
Bij de "Krasse knarren" reden we een piramide, die uitkwam op 115 rondjes, toevalligerwijze 10% van de op zondag gereden afstand. Het was de laatste donderdagochtendsessie van 2011, daar volgende week en de week erop schaatslessen gegeven worden aan kinderen.

Tijdens de uitrijrondjes wisselde ik met Wim van Huis de ervaringen van afgelopen zondag uit.
Na de warme chocolademelk in de kantine ging ik naar huis om te douchen. Ik fietste vergeefs naar het huis van mijn jarige schoonmoeder: ze was er niet. Ik reed door naar het station van Leiden, waar ik de trein naar Hoofddorp nam.
Ik ging op bezoek bij mijn vriend en collega Bas Warnink, die me uitgebreid rondleidde in de nieuwe biblioteek van Hoofddorp. Daarnaast kreeg ik de werking van "plankklaar koppelen", de nieuwe service van de NBD, te zien. Daarnaast wisselden we ervaringen uit met frontaal plaatsen, uitleenfrequenties en dergelijke.
Ik bleef bij Bas thuis eten, daar we 's avonds naar Paradiso gingen.

En dan bedoel ik niet dit Paradiso, maar de poptempel in Amsterdam, waar ik in een grijs doch zeer kleurrijk verleden diverse keren ben geweest, onder andere naar het afscheidsconcert van CCC Inc.

En naar Vandergraaf Generator.

Maar dit keer gingen we voor de Limburgse band DeWolff. Met de auto reden we met Gert en Annemieke Dol naar de rand van Amsterdam, waar vandaan we de tram naar het Leidseplein namen. In Paradiso was het behoorlijk druk. De grote zaal was uitverkocht.
Eerst keken en luisterden we naar Voodoo Boogie, een Vlaamse rockgroep, die behoorlijk goed speelde. Daarna was er een klein half uurtje pauze, waarbij in een noodtempo de instrumenten van Voodoo Boogie werden ingeruimd en die van DeWolff werden klaargezet.
Om half 9 ging het concert van Robin Piso en Luka en Pablo van der Poel van start. De nog piepjonge Limburgers brachten met hun psychedelische bluesrock het publiek in vervoering. Er zullen ongetwijfeld mensen zijn, die dit een takkeherrie vinden, maar ik kon het wel waarderen.

Ze speelden anderhalf uur aan één stuk door. Na het concert kwam na 5 minuten applaus en "We want more" nog een toegift van 4 nummers van in totaal een half uur.
Dit stel jonge honden bedreef topsport. Ze waren al die tijd constant muziek aan het maken met heel hun lijf, waarbij je de invloed van o.a. Jimi Hendrix, Led Zeppelin en Pink Floyd uit deze eigen nummers kon halen.

Er kwamen flink wat crowdsurfers. Maar het meest verrassende was het slot, iets, wat ik nog nooit eerder had gezien. De gitarist ging met zijn elektrische gitaar met een snoer van ongeveer 25 meter lengte al spelend crowdsurfen en werd zo een flink eind van het podium af gedragen en weer terug getransporteerd.

Dat zie ik Shoes-gitarist Wim van Huis nog niet zo gauw doen, en zeker niet met zijn schaatsen aan....

The armed man

Het was een kortere werkdag dan anders, want om 6 uur moest ik alweer op de fiets naar Leiden zitten. Met mijn vrouw en mijn collega's Evelien Steenbeek en Janny Zierikzee zouden we mee doen met de Miniscratch van "The armed man" van Carl Jenkins.
Ook Janny's man Arnold en Ada's collega Peri Vos zouden van de partij zijn bij de repetitie in de Pieterskerk en de uitvoering op de Beestenmarkt.
In regenbroek en met de harde wind in de rug werd ik naar Leiden geblazen, waar ik mijn fiets aan een hek bij de Middeleeuwse kerk vastzette om mijn toegangskaart op te halen.
Er stonden nog behoorlijk lange rijen bij de ingang en waar ik al een klein beetje bang voor was, geschiedde: er waren geen stoelen meer. Ondanks dat ik gisterenochtend gewoon kon traplopen na de inspanningen bij de 1000 rondjes van Leiden, was dit niet iets, waar je op hoopte. Dit betekende constant staan bij de repetitie. Niet bepaald bevordelijk voor het herstel.
Om 5 uur begon de repetitie met "Sanctus".

Het ging met het zingen van dit nummer meteen al behoorlijk goed. Het is ook ontzettend gaaf om met een koor van 800 man in een Gothische kerk met een goede akoestiek te zingen. Ik stond naast Bert Staal, met wie ik de commissie Opleidingen van de IJVL vorm. We genoten van het soms kolderieke dirigeerwerk van Hans van der Toorn. Ik kende deze door mij zeer gewaardeerde manier van dirigeren van de "Carmina Burana" van Carl Orff bij de Leidse Scratchdagen.Er hoefden bij "Sanctus" slechts een paar stukken opnieuw gezongen worden, waarna we meteen doorgingen met "Agnus Deï".

Ook hier werden slechts een paar maten uitvoerig doorgenomen. Voor de rest ging het direct goed. Na "Agnus Deï" was er een kwartier pauze, waarbij ik even op een vrijgekomen stoel kon zitten, voordat we ons over het laatste nummer bogen: "Hymn before action".

De tekst van dit lied was geschreven door Rudyard Kipling, die vooral bekend geworden is van "Jungle book". Het oefenen van dit korte nummer duurde het langst, vooral omdat er bij de kopersectie wat haperingen zaten. Maar ja, een triool van 1/32e noten spelen valt niet mee.
Na de repetitie wandelde ik met Bert Staal naar de Beestenmarkt, waar we sfeer proefden bij het Glazen Huis. Het had veel weg van 2 en 3 oktober. Alles gaat zeer gemoedelijk. Langzaam maar zeker verschenen er steeds meer mensen met een oranje sjaal.
Om 8 uur was nagenoeg het hele koor aanwezig. Wij stonden vlak bij de dirigent, zodat we goed konden zien, wanneer we in moesten zetten. Dat was wel prettig, want in de open lucht vervloog het geluid toch wel wat. Zeker nadat je in de Pieterskerk verwend was geraakt met de goede akoestiek.
Voordat we aan de Miniscratch van "The armed man" begonnen, mochten we eerst meedoen met het produceren van zoveel mogelijk decibellen bij het meezingen, pardon, meebrullen van "Nobody's wife" van Anouk.

Dat lukte en leverde derhalve € 5.000,- op voor Serious Request. Daar kwam de cheque van de Miniscratch nog boven op: € 20.000,-. De dj's vielen even stil bij het horen van dit bedrag., maar een van hen herpakte zich en hij begon het "Wilhelmus" te zingen. Wij zetten met zijn allen spontaan in.
"The armed man" ging op zich redelijk, maar je hoorde alleen, wat er om je gezongen werd. Hoe het op de rest van het plein was, bleef voor ons een vraag.
Wat een rethorische vraag was, was of ik een biertje wilde. Uiteraard. De keel moest even gesmeerd worden. Zo bleven we tot 10 uur op de Beestenmarkt met Berts vrouw Wil, zijn jongste dochter en twee leden van het koor, waar Bert Staal op zit.
We wandelden naar de Pieterskerk om de fietsen op te halen, waarna ieder zijns weegs ging na deze gezellige namiddag en avond.
Twee jaar geleden speelde mijn jongste dochter in november bij jeugdorkest Viotta mee met de trompet bij de uitvoering van "The armed man". Een maand later reden we op natuurijs.

Het zou mooi zijn als dat, nu er weer een Breed meedeed met de uitvoering van dit prachtige werk van Carl Jenkins, weer het geval zou zijn...

Het Glazen Huis

Het was een dag, die volledig in het teken van het Glazen Huis stond. Het begon al bij binenkomst in de bibliotheek, waar diverse collega's vroegen, hoe het gisteren gegaan was bij de 1000 rondjes van Leiden. In de kantine van de ging dit gewoon door.
Op dit moment is er in alle vestigingen van Bibliotheek Katwijk verkoop van afgeschreven boeken en € 100,- ervan wordt geschonken aan Serious Request.
Voor dat bedrag mag je een verzoeknummer aanvragen en dan krijg je discussie tussen diverse personen over welk nummer. Het idee van Ineke Blom, waar ik volledig achter kon staan, werd afgeserveerd, terwijl "Wuthering Heights" van Kate Bush een prachtig nummer is en tevens de titel van een van de mooiste boeken uit de wereldliteratuur.

Ik hield me daarna een beetje op de vlakte, om na de pauze op zoek te gaan naar een nummer, dat wel een link had met boeken en ook nog eens heel mooi was. Een nummer van Peter Gabriel kwam daarbij diep uit het onderbewuste weer langzaam naar boven drijven: "The book of love"

De rest van de dag werkte ik gewoon door, met op de koptelefoon de muziek van "The armed man" van Carl Jenkins van de Miniscratch, die we morgen uit gaan voeren met 800 zangers bij het Glazen Huis.
Om half 6 hadden we een Kerstborrel in "'t Strand". Normaal ga ik als een van de laatsten weg, nu was ik de eerste. Dat had niets met de gezelligheid te maken, maar alles met het aanbieden van de cheque van "de 1000 rondjes van Leiden" bij het Glazen Huis. Ik moest om 7 uur bij de Leidse IJshal zijn. In de regen fietste ik er naar toe.
We vertrokken om kwart over 7 wandelend naar de Beestenmarkt. Voorzitter Jos Arts moest wegens griep op het laatste moment afhaken, dus secretaris Willem van Vliet had leiding en hij had de cheques bij zich. Twee cheques: een van € 4547,- van de schaatsers en eentje van € 961,-, die Kobus Turk in zijn eentje bij elkaar gekregen had. Naast Kobus en zijn vader Jan gingen winnaar Jos Dohle, Bram Beneken en de laatst finishende Jan Willem Meijboom mee naar het Glazen Huis.
Op de Beestenmarkt kwamen we Lino Podda tegen, die meeging naar de plek, waar we de cheque zouden overhandigen. We moesten eerst een klein kwartier, voor we via de microfoon contact zouden krijgen met de 3 dj's.

De muziek hadden we al uitgezocht. Nee, het werd niet "Bonkefeart"!

Onze keuze viel op "Elfstedentocht" in de uitvoering van Drs. P.
Net voor we aan de beurt waren, kwam K & G luid en duidelijk de Beestenmarkt op en werden we verwezen naar het naast het Glazen Huis gelegen bureau, waar we een videoboodschap van 30 seconden in mochten spreken. Willem van Vliet nam dit voor zijn rekening.

We namen daarna nog een afzakkertje in "Van der Werf" als afsluiting van het fantastische schaatsevenement "de 1000 rondjes van Leiden". Hier haalde ik nog wat leuke herinneringen op met Jos Dohle en Marieke van Hoek aan een optreden van "The Bootleg Doors" in Leiden. En van het Glazen Huis is het dan maar een klein stapje naar het even breekbare "Crystal Ship".

Beste Martine

Beste Martine,

Sinterklaas neemt na zijn reis over de zee
Altijd een bezoek aan de bibliotheek mee.
Dit keer was hij aangenaam verrast
Door die fraaie opschriften op de kast.
Alleen vroeg de Goedheiligman aan Piet:
“Mijn beste vriend, zie jij dit niet?”
En de bisschop wees toen met veel omhaal
Op het opschrift “Sociaal/politiek verhaal”.
“Wellicht vindt Martine het wel fijn
Om ook een keer een dwarsligger te zijn!”,
Zei toen de trouwe knecht van Sint.
Want bekijk het plaatje en ieder kind
Weet, dat het niet helemaal in orde is.
De richting van de duim in een beetje mis.
Had je toen al een glaasje wijn gedronken
En was je toen tipsy of gewoon beschonken?
Sint weet, dat in Katwijk alles anders is, Martine,
Maar als je je klanten goed wilt blijven bedienen
Breng het logo dan maar snel in orde,
Dat scheelt de Rijmpiet heel veel woorden.

Sint en Piet.

Beste Ana en Siebe

Sint-Nicolaas, die goede oude heer,
reist telkens weer heen en weer
tussen Spanje en Nederland
en vindt dat dan heel plezant.
Jullie volgen het goede voorbeeld na
en komen af en toe van het hoge España
naar het land, lager gelegen dan de zee
en nemen dan de zon uit Spanje mee.

“Asturias, paraiso natural”,
dat wist deze bisschop al,
net zo goed als dat vier eeuwen geleden
er door Holland en Spanje werd gestreden.
Dat was de 80-jarige oorlog,
die herinnert de Sint zich nog.
Ana was bij de feesten rond Leidens ontzet
en deelde volop mee in feestvreugde en pret.
Daarom wil de Goede Sint jullie dit geven:
Dat jullie samen 80 jaar in liefde mogen leven!
Het feest van Sint draait om het samen delen,
dus deel de chocoladeletters met velen,
zodat de traditie van Sinterklaas
en zijn trouwe Zwarte Pieterbaas
ook in zijn thuisland wortel schiet,
zo hopen Sint en zijn Zwarte Piet.
Gezelligheid met gedichten en surprises erbij,
dat maakt ooit ook de Spanjaarden ook blij.
Laat deze traditie dus beginnen in Asturias
en is de familie Diez Bueno in haar sas
dan verspreid het zich van de berg naar het dal
en over een aantal jaren hoor je in Spanje overal
“Zie ginds komt de stoomboot uit Holland weer aan”,
terwijl de kinderen aan de kade in de haven staan.
Mocht Ana het eind van dit gedicht niet halen,
dan wil Siebe het vast wel voor haar vertalen.
Het uitpakken, dat zal haar vast wel alleen lukken:
Ana, breek de letters maar in hapbare stukken
en deel met veel plezier dan tot besluit
de chocolade hier aan je familie uit!

Pak maar uit en geniet,
Sinterklaas en Zwarte Piet.