Klimaatparade

In de aanloop naar de klimaattop in Parijs had GroenLinks een fotowedstrijd georganiseerd, waarop deze door mijn schaatsvriend Jos Drabbels gemaakte foto uitverkozen was om op spandoekformaat gedrukt te worden. Als inzender kreeg ik de eer om er mee te lopen tijdens de Klimaatparade in Amsterdam.

Ik had beloofd om in schaatsoutfit naar de demonstratie in Amsterdam te komen en daar hield ik me aan, ondanks dat er regen en veel wind werd voorspeld. Nu heeft de sportkleding van tegenwoordig de prettige eigenschap, dat het snel droog is, terwijl windbrekers er voor zorgen, dat je betrekkelijk weinig last meer hebt van de tegenwind.
Zo fietsten Ada en ik om half 11 naar Leiden Centraal, terwijl we wisten, dat de afgesproken trein naar Amsterdam-Zuid niet reed. Het was erg handig van de NS om werkzaamheden te plannen, terwijl er een grote demonstratie plaats zou vinden. We reisden derhalve met een grote droep demonstranten in een overvolle trein naar Amsterdam Centraal, waar we door het mooie Mokum de tram naar het Museumplein namen.

Op het podium van cabaretier Dolf Jansen bezig met het vermaken van de duizenden mensen op het plein, waar in 1893 het eerste officiële wereldkampioenschap schaatsen gehouden is, dat door Jaap Eden werd gewonnen. Naast cabaretier is Jansen ook nog een zeer verdienstelijk marathonloper en heeft hij met vaardige pen diverse boeken op zijn naam staan, waaronder enkele sportboeken.

Als goed bibliothecaris raad ik de boeken van Dolf Jansen natuurlijk aan.

Intussen wandelden wij naar de plek, waar de spandoeken met prachtige natuurfoto's uitgedeeld werden. Toevalligerwijze was dit in de buurt van een ijskar.

Terwijl het gelukkig niet al te hard regende, stelden wij ons op aan de rand van het Museumplein.

Met schaatsen om mijn nek hield ik het spandoek met de foto van schaatsen op De Kaag vast.

Na 12 jaar konden we op een schitterende dag met berijpte bomen, riet en weilanden voor het eerst in 12 jaar weer schaatsen op de Kagerplassen. Niet voor niets prijkt deze foto op de cover van mijn schaatsboek "Molen- en Merentocht".
Ik was trouwens niet de enige schaatser. Een duo uit Deventer liep in Noorse truien met Friese doorlopers en houten noren om de nek eveneens mee in de Klimaatparade. Maar ja, het verschil tussen min 1 en plus 1 is wel erg groot....
GroenLinks organiseerde de grootste wandelende fototentoonstelling met al de climatemoments die de afgelopen maand waren ingestuurd met naast de 15 grote spandoeken nog tal van foto's op A3-formaat.

Mijn complimenten trouwens voor de organisatoren van Mijn Climate moment. Alles was keurig geregeld!
Het duurde vrij lang, voor we konden vertrekken voor de demonstratie door het centrum van Amsterdam. De kop van de stoet had het Weteringcircuit al bereikt, toen wij eindelijk konden gaan wandelen. Ik schat in, dat wij ongeveer halverwege de stoet liepen.



Met zo'n 7000 andere bezorgde burgers liepen we via het Rembrandtsplein langs het Rijksmuseum weer terug naar het Museumplein.


Het woord is nu aan de politici, die in Parijs afspraken moeten gaan maken om de CO2-uitstoot te beperken. Eindelijk, zou je zeggen, want de problemen zijn er groot genoeg voor.

Na het ontbinden van de demonstratie mocht ik het spandoek meenemen naar Leiden. Na de treinreis fietste ik naar de Leidse IJshal toe, waar de ijsmeester niet aanwezig bleek te zijn, maar ik vermoed, dat Jan van Rijn vast wel een plekje weet te vinden om dit mooie spandoek op te hangen.

Tussen Katwijk en Parijs

Vanmiddag ruimde ik in de Katwijkse bibliotheek een boek op met de welluidende titel "Tussen Katwijk en Parijs" over de schilder Adolphe Arts. Na een jarenlang verblijf in Parijs, oriënteerde hij zich als een der eerste kunstschilders in 1873 in Katwijk. Het begin van Katwijk als een kunstenaarskolonie.

Toevalligerwijze verkeer ik deze dagen ook tussen Katwijk en Parijs, doordat mijn schaatsfoto is uitgekozen voor de klimaatparade in de aanloop naar de klimaattop in Parijs.

De grote demonstratie in Parijs gaat door de terreurdreiging niet door, dus ik weet niet, of deze foto in spandoekformaat naar de Franse hoofdstad gaat. Maar in ieder geval is deze aanstaande zondag te zien tijdens de klimaatparade in Amsterdam, als er een soort wandelende fototentoonstelling wordt georganiseerd.

Als een volleerd spreekstalmeester zou ik zeggen: "Komt dat zien!"

Dreaming of Kate

Onlangs kreeg ik van Bas Warnink een mailtje onder de kop "Keet?"
Wie mij een beetje kent weet, dat deze brave en oppassende burger zich altijd verre heeft gehouden van keten. Sterker nog, ik zou niet eens weten hoe dat moet!
Gelukkig hoefde ik me niet op dit voor mij wezensvreemde terrein te begeven. Het bleek om "A tribute to Kate Bush" te gaan.

Sinds haar komeetachtige binnenkomst in de muziekwereld ben ik een fan van Kate Bush. Er ging een schok door me heen, toen ik "Wuthering Heights" voor het eerst op de radio hoorde. Dat je zo hoog en zuiver kunt zingen!

Voor de vorm moest ik nog even met Ada overleggen, maar voor mij stond vast, dat ik de uitnodiging voor "Dreaming of Kate" zou aanvaarden. Derhalve bracht ik gisteren na de schaatslessen mijn sportkleding en mijn kluunschaatsen thuis en fietste ik daarna meteen door naar het station van Leiden, waar ik de trein naar Hoofddorp pakte. Vandaar wandelde ik naar "De Duycker", waar ik Tim de Beer en Bas en Nel Warnink ontmoette.
Gevieren gingen we kijken en vooral ook luisteren naar "Dreaming of Kate". Eigenlijk kwam je ogen en oren tekort. Wat een wervelende show van de uit Haarlem afkomstige zangeres Maaike Breijman en haar loepzuiver spelende Engelse band.

Na vrijwel ieder nummer volgde in de coulissen en soms zelfs op het podium een razendsnelle verkleedpartij. Allerhande uitdossingen, die Kate Bush zelf gebruikte bij haar muziekfilmpjes, keerden op het poppodium in Hoofddorp terug.

Ook de mime-achtige dans van Kate en de mimiek van deze Engelse zangeres waren te bewonderen in de show van twee keer drie kwartier, waarbij we ons geen seconde verveelden. Daar Kate zelf slechts eenmaal op tournee geweest is toen ze in 1978 doorbrak en in 2012 in Londen een serie van 22 concerten gaf, die in mum van tijd waren uitverkocht, moesten we het doen met deze geweldig goede coverband. Ik kan iedereen aanraden om naar "Dreaming of Kate" te gaan, als deze band bij je in de buurt optreedt. Je zult er geen spijt van krijgen!

Nu zijn Bas en ik de laatste jaren naar diverse coverbands geweest van onder andere "The Doors", "Pink Floyd" en "Led Zeppelin". Het waren stuk voor stuk zeer goede bands. Mijn vriend maakte daarbij een zeer terechte opmerking: "Als je zo'n goede coverband hoort, dan krijg je nog meer bewondering voor het origineel!"
En zo is het maar net. Maaike Breijman is een geweldige zangeres, maar Kate Bush heeft nog net iets extra's.

"Ik wist niet, dat jij naar Parijs ging!"

Gisteren werd ik op een wederom grauwe dag aardig in het zonnetje gezet. 's Avonds werd ik door GroenLinks gefeliciteerd met het winnen van de fotowedstrijd rond de klimaattop. De naam is door de afschuwelijke moordpartij in Parijs veranderd van "Mijn Paris moment" naar "Mijn climate moment".
Naast lovende woorden was er een fles wijn met een etiket met de onderstaande foto, die in januari 2009 op de Kaag gemaakt is door mijn trainingsmaat Jos Drabbels.

Wat dat aangaat zijn schaatsers op natuurijs net zulke iconen als de ijsberen als het gaat om de opwarming van de aarde. Beide dreigen uit te sterven als de temperatuur in de rest van deze eeuw net zo blijft stijgen als de afgelopen 20 jaar.
Vanmorgen fietste ik in wederom veel te warm weer naar de Leidse IJshal. De opkomst van de "Krasse knarren" was bijzonder goed te noemen. Er werden veel opmerkingen gemaakt over de foto en het artikel in het Leidsch Dagblad van gisteren.

De meest hoopvolle opmerking was: "Ik wist niet, dat je naar Parijs ging!"
Ik moest deze "Krasse knar" teleurstellen. Deze schaatstrainer stuurt zijn kat naar Parijs.

Dat gebeurt in de vorm van een vinyldoek van 1 bij 2 meter, die meegaat naar de klimaattop in Parijs, nadat ik er op zondag 29 november mee gelopen heb tijdens de klimaatparade in Amsterdam. Deze loop ik uiteraard in schaatskleding.

De gebruikelijke piramide ging af en toe behoorlijk hard op het voor ons ongebruikelijke werkijs. Zozeer, dat ik door het peloton een rondje gelapt werd, toen er voor me een gat viel. In mijn eentje probeerde ik dit gat te dichten. Uiteindelijk was dit gelukt, zij het, dat het op iets andere wijze geschiedde dan mij voor ogen stond. Bij de twintigste ronde werd ik in mijn kraag gevat door Arthur van Winsen.
Wie ook in zijn kraag gevat werd was Hans den Outer. Dit ontsnapte lid van de "Twee van Breda" werd op hardhandige wijze gearresteerd door Koos van Schie. Hans had pech.
Voor het eerst dit seizoen reden we in een peloton van 23 man rond. We gaan vooruit. Als dit de voorbode is van een natuurijsperiode, dan ziet het er goed uit. We zijn zo langzamerhand wel weer eens toe aan een Molen- en Merentocht op de Kaag.

De vrolijke venter

Gisterenavond was in "De Burgt" door twee collega's van me de "Rijnsburgse avond" georganiseerd. Na op de Hoofdbibliotheek gewerkt te hebben, fietste ik naar Rijnsburg toe. De gezellige avond in "De Burgt" was met 100 personen uitverkocht. Francisca Westgeest en Carolien van Egmond hadden eer van hun werk.

Ik zocht stilletjes een zitplek op de trap, waar ik het grootste deel van een lezing over Floris V en de Rijnsburgse abdij kon bijwonen. Daar ik ooit leraar geschiedenis heb willen worden, viel ik met mijn neus in de boter.

Na de historie van Rijnsburg werd het tijd voor het heden. Een lokale middenstander had in België een Rijnsburgs biertje laten brouwen: "De vrolijke venter".
Toen ik bijna 31 jaar geleden als filiaalhoofd bij de bibliotheek in Katwijk aan den Rijn ging werken, stond er in mijn aanstellingsbrief, dat ik geacht werd mij grondig in het werkgebied te verdiepen.

Terwijl coverband "The Entertainers" een lied van "The Eagles" speelden, deden mijn collega Vera van Duijn en ik dan ook maar.

Waar ik het vroeger op school niet zo heel fijn vond om na te blijven, vond ik dat gisterenavond niet zo heel erg....

Mijn Paris moment

Het zal weinig mensen ontgaan zijn, dat er weer een klimaattop gehouden gaat worden. Dit maal is Parijs, de stad van de liefde, aan de beurt voor de zoveelste poging om het broeikaseffect tegen te gaan. In de aanloop naar "Parijs" werd op parismoment.nl een fotowedstrijd georganiseerd met onze persoonlijke liefdesverklaring aan de aarde.
Vanavond werd ik opgebeld met de mededeling, dat mijn inzending met het meest Hollandse landschap gewonnen had.

Het onderschrift luidde: "Na 12 jaar konden we eindelijk weer schaatsen op de Kagerplassen. Door de rijp op de bomen, rietkragen en weilanden was het onwaarschijnlijk mooi, hetgeen het euforisch gevoel versterkte."
Nu was ik trouwens niet de enige, die een schaatsfoto had ingestuurd. En dat is niet voor niets. Degenen, die het eerst de klimaatverandering merken, zijn juist de schaatsers op natuurijs. Het verschil tussen plus 1 en min 1 is immers erg groot....






De foto, die ook prijkt op de omslag van mijn eerste schaatsboek, "Molen- en Merentocht", gaat nu als spandoek mee naar de klimaattop in Parijs.

En nu maar hopen, dat er in de lichtstad daadwerkelijk wat gedaan wordt om de opwarming van de aarde te stuiten.

Messa di Gloria

Het muzikale deel van het weekend werd besloten in de Leidse Studenten Ekklesia, waar de in de Sleutelstad beroemde dirigent Wim de Ru een meditatie hield over "War Requiem" van Benjamin Britten over de zinloosheid van oorlog.

Wim haalde ook een nummer uit de film "The Lord of the Rings" aan, dat door een jongerenkoor werd gezongen bij een begrafenis: "Into the west".

Tenslotte konden we in de 700 jaar oude Hooglandse kerk genieten van het door het koor gezongen "A Hymn of St. Columba" van Benjamin Britten.

Gisteren ving het muzikale deel aan. Doordat een beroep werd gedaan op de hulpvaardigheid van mijn vrouw, bezochten we gisterenavond het najaarsconcert van "Exultate Deo" in de Stadsgehoorzaal.

In het koor van deze Oratoriumvereniging zit namelijk een vrouw, die zelf haar bladzijden niet om kan slaan. Daar dat niet handig is als je meerstemmige koorwerken zingt, zocht men iemand, die noten kan lezen en deze taak op wilde nemen. Zo belandde Ada als vrijwilliger op het podium en ik als toehoorder in de Grote Zaal.
Vanaf huis werden we met de harde zuidwestenwind naar de Breestraat toe geblazen, waar we de fietsen aan elkaar vastzetten aan een paal. Ada kon gewon doorlopen, ik moest een toegangskaartje kopen. De Grote Zaal was goed gevuld, maar niet helemaal uitverkocht.
Nu kende ik de koorwerken, die uitgevoerd zouden worden niet. Van de componisten Giacomo Puccini, Antonin Dvorak en Felix Mendelssohn-Bartholdy kende ik wel andere composities.

Puccini is vooral bekend van "Tosca" en "Madame Butterfly".
Van Dvorak ken ik "Uit de nieuwe wereld".
Menselssohn-Bartholdy is een van mijn favoriete klassieke componisten. De "Italiaanse symfonie" vind ik mooi, maar zijn meesterwerk vind ik met afstand zijn "Schotse symfonie".

Het najaarsconcert begon met "Te Deum" van Dvorak.

Van de solisten kenden wij sopraan Diane Verdoodt en tenor Ludwig van Gijsegem van de Leidse Koorprojecten. Bas Marc Pantus was voor ons een onbekende, maar hij heeft ook een prachtige stem.
Het tweede muziekwerk voor de pauze was Psalm 42 van Mendelssohn-Bartholdy.

In de pauze raakte ik aan de praat met Arjan Vos en zijn zwager. Beide zijn hardlopers, dus te midden van alle muziekliefhebbers hadden wij het over sport. De Zevenheuvelenloop van volgende week kwam ook ter sprake, net als de trainingsopbouw.
Iedere loper hoopt natuurlijk op zijn moment van glorie. Welnu, wij werden op onze wenken bediend. Na de pauze werd het mooiste werk opgevoerd: "Messa di Gloria" van Puccini. Vooral de samenzang van bas en tenor tilde het koorwerk naar grote hoogte.

We hadden genoten van het najaarsconcert van "Exultate Deo". En dat allemaal dankzij de taak van onze bladzijdendraaier. We gaan er thuis mee aan de slag, voor het geval Ada nog een keer op mag draven. Mijn vrouw geeft me allerhande aanwijzingen en ik sla als een blad aan een boom om....

Echte winters

Echte winters. Iedere schaatser verlangt ernaar. In ons land is het een schaars goed geworden. Maar als de aangekondigde tentoonstellingen over winterlandschappen een voorbode zijn dan ziet het er voor de komende winter goed uit.
Allereerst is er in het Teylers Museum in Haarlem de tentoonstelling "Echte winters".

Van 7 november 2015 t/m 6 maart 2016 zijn in Teylers Museum ijskoude winterlandschappen vol schaats- en sleeplezier te zien van specialisten als Schelfhout en Apol, naast werk van beroemde schilders als Koekkoek, Jongkind, Mauve, Breitner en Van Gogh.

Echte winters laat het 19de-eeuwse winterlandschap voor het eerst in zijn volle breedte zien, van knusse koek en zopies op een stadsgracht tot heftige taferelen met rampzalig kruiend ijs.

Van de tentoonstelling "Echte winters" is een prachtig boek verschenen onder dezelfde titel van de hand van Sebastiaan Cobelens, Michiel Plomp en Pieter Roelofs.

Naast de tentoonstelling in het Teylers Museum in Haarlem kwam kasteel Duivenvoorde deze week ook in het nieuws met een schaatsschilderij.
Kasteel Duivenvoorde in Voorschoten heeft een schilderij verworven van de Haagse romantische landschapschilder Andreas Schelfhout (1787-1870). Het gaat om het schilderij "Schaatsers bij een Hollandse stad" uit 1857, dat ooit in het kasteel hing.

Voor beide tentoonstellingen zeg ik: gewoon doen!

Zeepkist

Komt dat zien! Komt dat horen! In Schaatshal Leiden wordt op zondag 13 december ‘1000 rondjes van Leiden’ geschaatst voor het goede doel. Bert Breed is een van de deelnemers.
“Ik neem voor de zesde keer deel aan de "1000 rondjes van Leiden". Om half zeven klinkt aan de Vondellaan het startschot van de afstand die gelijk is aan de Elfstedentocht. Er waait geen wind en het ijs is in perfecte conditie, maar daar staat tegenover dat je 2000 bochten moet zien door te komen. Dit evenement is ontstaan als geintje. Vanwege dooi moest de Nierstichting Elfstedentocht op Flevonice worden afgelast. Als alternatief zijn op Oudejaarsdag 2010 de eerste 1000 rondjes verreden in Schaatshal Leiden.
Die eerste editie is de enige keer geweest waarbij ik de 200 kilometer niet heb uitgereden. Ik wilde me sparen voor een mogelijke Elfstedentocht die wel eens verreden zou kunnen worden en ben na 750 rondjes gestopt. Het jaar erop haalde ik mijn gram door voor het Glazen Huis maar liefst 1150 rondjes te rijden. Dit baanrecord van 230 kilometer staat nog fier overeind! De overige drie edities reed ik gewoon de 200 kilometer uit.
Tot nu toe waren er steeds rond de honderd deelnemers. Slechts een handvol schaatsers begint individueel aan de 1000 rondjes. De overige deelnemers doen 250, 500 of 750 rondjes of volbrengen deze Alternatieve Elfstedentocht in estafettevorm. Alles is perfect georganiseerd: er wordt om het uur gedweild, er is eten, drinken en een dweilorkest. En je kunt je laten masseren, want het is echt afzien voor het goede doel. Evenals vorig jaar gaat de opbrengst naar het Willem-Alexander kinderfonds LUMC. Dit fonds ondersteunt projecten, die de kwaliteit van leven van chronisch zieke kinderen verbetert. Sfeerverslagen van dit prachtige evenement zijn te vinden op www.bertbreed.blogspot.nl.”
www.schaatshalleiden.nl

Aldus mijn door Richard Post bewerkte tekst met een prachtige foto van Marta Klement, zoals dit in het november/december-nummer van LOS verschenen artikel.

Voor degenen, die mij altijd al een losbol vonden: vanaf heden kan ik hen onmogelijk ongelijk geven....

Pretty Beatles

Het was een zeer culturele dag gisteren. 's Ochtends fietste ik in het zonnetje naar de bibliotheek van Valkenburg, waar ik moest werken. Ik had geruild met een collega, daar ik om 1 uur snel richting Leiden Centraal moest fietsen om de trein van 13.27 naar Haarlem te nemen. Samen met mijn vrouw zou ik een tweetal koorconcerten bezoeken.

Om half 3 was de theatervoorstelling "Pretty Woman" van popkoor "Harlem Nocturne". Dit koor bestaat 25 jaar en ter gelegenheid van dit zilveren jubileum werd er in de Stadsschouwburg in de Spaarnestad een jubileumconcert gegeven. Hier hadden Ada en ik vorig jaar een concert van "Clannad" bezocht.
Door de fraaie binnenstad van Haarlem wandelden we in heerlijk herfstweer, dat meer weg had van een nazomer, naar de schouwburg toe, waar Lotte van Walstijn 2 toegangskaartjes voor ons weg had laten leggen bij de kassa.

We zaten op rij 4, in werkelijkheid de tweede rij. Dat krijg je met alle bezuinigingen op de cultuur van de afgelopen 5 jaar....

Voor en na het concert en tijdens de pauze ervan praatten we nog even bij met Willem Jongsma.

Het jubileumconcert was een soort totaaltheater. De rode lijn was de film "Pretty Woman". Op een groot scherm op het zwarte toneelgordijn werden bepalende fragmenten uit deze film vertoond. Daarna ging het doek op, waarbij een toepasselijk poplied werd gezongen.

Na het lied ging het doek neer, waarna een volgend filmfragment volgde. Intussen moest het popkoor zich in een nieuwe formatie opstellen op het podium, diverse keren zelfs na een razendsnelle verkleedpartij. Hulde voor de choreografie!

Maar niet alleen de choreografie was goed, dat gold ook voor de muzikanten en de zang. We genoten dan ook volop van nummers als "Is she really going out with him?" van Joe Jackson.

Ook "Cold as ice" van "Foreigner" prijkte op de lijst van "Harlem Nocturne".

Uiteraard ontbrak het titelnummer "Pretty Woman" van Roy Orbison niet.

Het publiek in de uitverkochte zaal genoot volop van dit jubileumconcert, net als trouwens de leden van het koor zelf. Je zag alleen maar stralende gezichten.
Buiten gekomen straalde de zon nog wel, maar doordat deze lager aan de hemel stond, koelde het toch wel af. We wandelden richting "Philharmonie", waar we het concert van het "Beatles Projectkoor" zouden gaan bezoeken.

Voor het zo ver was, gingen we eerst een hapje eten. Dit deden we in Kroatisch restaurant "Dubrovnik" in de Jansstraat. Het smaakte ons prima en om 7 uur wandelden we naar de Lange Begijnestraat terug, waar we met Tim en Sheila in de rij gingen staan voor een goede zitplek in de grote zaal. Om 8 uur kwam het ruim 100 zangers grote projectkoor op met Bas, Nel en Annemieke Warnink in de gelederen.

Net als bij "Pretty Woman" was het een gevarieerd programma met een dwarsdoorsnede van de muzikale ontwikkeling van dit wereldberoemde kwartet uit Liverpool. Naast zang, dat werd ondersteund door het Symfonisch Blaasorkest Heemstede, kregen we ook oude filmpjes te zien op een groot scherm. Daarin werden bijzonderheden over de liedjes en ook, hoe deze ontstaan waren.


Bij "Yesterday" was het letterlijk slapend rijk worden. Paul McCartney werd wakker met de melodie in zijn hoofd. Hij hoefde het alleen nog maar op te schrijven.
Denk trouwens niet, dat zulke dingen niet bestaan. Rond Sinterklaas wordt ik wel eens wakker met een vrijwel compleet gedicht in mijn hoofd.


Vol enthousiasme zong het koor onder leiding van Cees Thissen, 40 jaar geleden mijn muziekdocent op Pedagogische Academie "De la Salle" in Heemstede, zich door een klein deel van het enorme repertoire van "The Beatles" heen.


Telkens wisten "The Fab Four" zich muzikaal te vernieuwen. Zo droegen ze bij aan de ontwikkeling van de popmuziek in de jaren '60.


Ook ingetogen stukken als "Let it be" kwamen goed tot hun recht.


De toegift stond niet op het programma, maar werd wel gezongen: "When I'm 64". Voor de meesten van mijn vriendengroep is dat niet meer zo ver af....

Na afloop konden we met "onze" koorleden onder het genot van een Jopen Bockbier bijpraten over het zeer geslaagde concert van het "Beatles Projectkoor". Tevens kon ik Bas Warnink melden, dat hij betere teksten schrijft dan Lennon en McCartney deden.
Ook kwam ik oud-klasgenote Gera van der Riet tegen, die ik al een paar jaar niet meer had gezien.
Bij het afscheid zag ik eindelijk dirigent Cees Thissen. Ik kon hem complimenteren voor het zoveelste geslaagde koorproject. Daarnaast kon ik hem vragen, waarom "Fool on the hill", een van de allermooiste Beatles-nummers ontbrak.

"Het stond op mijn lijst", kreeg ik als antwoord: "Maar daar alle teksten uit het hoofd gezongen moesten worden was deze lap tekst net een brug te ver."
Met deze plausibele verklaring wandelde ik met mijn vrouw naar het station van Haarlem, nog nagenietend van "Pretty Woman" en "The Beatles".