dinsdag 30 augustus 2016

York

Het was een rommelige nacht met in het begin wat korte slapen, maar toen het wat was afgekoeld kwam er een diepe slaap tot een uur of 6. Ada sliep nog wat langer door. Ik las verder in "Oom Oswald" van Roald Dahl.

We waren er om 7 uur uit om de wasmachine uit te proberen. Halverwege de vakantie kan het geen kwaad om de gebruikte kleren te wassen. We ontbeten in de keuken, zodat we de wasmachine in de gaten konden houden en de schone was in de droger stoppen. In de tussentijd las ik "Oom Oswald" uit, dat een zeer verrassend slot had. Dat kon je wel aan Roald Dahl overlaten. Het uitgelezen boek liet ik achter op de campingbibliotheek.
Om kwart over 9 lag de grotendeels droge was in de tent, terwijl wij richting Stamford Bridge reden. Via rustige verharde wegen en onverharde paden trapten we over Route 66 via Dunnington naar York toe.

We stalden de fietsen vlak bij de York Minster. Het was zonnig, maar er hing meer sluierbewolking en het was minder heet dan gisteren.

Het eerste dat we in de oude koningsstad deden was een terras opzoeken voor cappuccino, jus d'orange en twee stukken taart. Delicious!


Gelaafd liepen we naar de imposante York Minster, waarbij we stuitten op een standbeeld van Constantijn de Grote, die ongeveer op deze plek werd gekroond tot keizer van het Romeinse rijk.

Constantijn maakte het Christendom min of meer tot staatsgodsdienst. Zonder hem had de geschiedenis er heel anders uit gezien.




Wij schoven aan in de rij toeristen om na 35 jaar deze grootste Gothische kathedraal in Noord-Europa te bekijken.

Na ieder £ 10,- neergeteld te hebben, konden we het fraaie interieur aanschouwen, net als de gebrandschilderde ramen.





Een deel ervan zag er grijs uit. In de 19e eeuw hebben ze met chemische middelen deze Middeleeuwse ramen geprobeerd te reinigen. De ramen zijn sindsdien grijs en grauw.
Gerrit Komrij zou zeggen: "Het is onherstelbaar verbeterd!"



We bekeken de catacomben met Romeinse resten en pilaren, voordat we om 12 uur het centrum van de Vikingstad Jorvik betraden.




We liepen via Stonegate om in Coneystreet een paar scones en pastries te kopen. Deze zouden we opeten in het grote park aan the Ouse vlak bij het Yorkshire museum.
Met een redelijk gevulde maag slenterden we door the Museum gardens, een botanische tuin, om daarna over de stadswallen van York te wandelen.


Hier vandaan had je een mooi uitzicht over een deel van York.



Zo liepen we langs een enorm grote tuin.

Vanuit deze tuin liep een bruid het landhuis binnen, waar op een balkon foto's van haar werden genomen.



Vanaf the Stonebow liepen we het winkelgebied in op zoek naar aftersun en een zonnebril voor Ada. Bij Booths hadden ze beide, al was het lang zoeken naar een prettig formaat aftersun. Een zonnebril paste over Ada's leesbril, maar we wilden eerst kijken of er leesbrillen met leesvenster te koop waren.
Op weg naar de opticiens kwamen we langs een plein, waar een kwartet muzikanten met ongeveer de instrumenten van "Rapalje" behoorlijk goede sfeermuziek bracht. "Phat Bollard" was de naam van de groep.


Langs de kop van The Shambles kwamen we bij een ander plein uit. Hier hadden 3 opticiens hun domicilie, maar het was telkenmale hetzelfde verhaal als in Beverley: het leesvenster moest er handmatig ingeslepen worden. Over een week zou het klaar zijn.
We werden in de laatste winkel doorverwezen naar Booths, nadat Ada een soortgelijke bril voor £ 50,- te gortig vond worden. Het was echter een andere Booths. En zie dan maar weer de juiste weg te vinden in de wirwar van smalle en kromme straten.
Maar zoals altijd: de aanhouder wint. Na 3 mislukte pogingen was het bij het vierde rondje prijs. Ada vond de bril van £ 20,-, waar ook nog eens 25% korting vanaf ging.
Op weg naat The Shambles liepen we met een nieuwe zonnebril onder een dichtgetrokken hemel, waaruit het ieder moment leek te kunnen gaan regenen.



In the Shambles kochten we een Yorkshire-sticker voor het vakantiedagboek.
Op weg naar het Tourist Information kwamen we langs een op straat spelend jeugdorkest.


Het klonk erg goed. Het bleek het "Haydn Jeugd Strijk Orkest" uit Groningen, Fryslân en Drenthe te zijn.


Bij the Tourist Information bekeken we allerhande kaarten en boekjes. Hierdoor pasten we onze route aan.

In plaats van "The White Rose Cycle Route" te volgen tot Thirsk, kozen we ervoor om via "The Way of the Roses" naar Ripon te gaan.

De medewerkster, die ons hielp, maakte een tweetal kopieën van dit deel van de Coast-to-coast route tussen de Ierse en de Noordzee.

Daarnaast kochten we een kaart van the Yorkshire Dales, waar alle campings op staan aangegeven.
We kuierden terug naar the York Minster, waar we vlak bij de fietsen een Yorkshire icecream kochten.
De fietsroute was aanvankelijk een gok, maar gaandeweg kwamen we dichter bij Osbaldswick, waar we weer op de route terug kwamen.

In Dunnington volgde nog een fotostop bij de witte fiets van Route 66, waarna we doorreden tot Stamford Bridge, waar we boodschappen deden.

Terug op camping "Fangfoss Park" hingen we de nog niet kurkdroge was nog even te drogen. We aten linzen met broccoli, bloemkool en wortel en hadden yoghurt met aardbeien toe. Schotse aardbeien wel te verstaan. Erg lekker!

Na de vaat fietsten we op deze door de wind koelere avond naar onze stampub: "Carpenters Arms" in Fangfoss, waar de avond in de tuin doorbrachten na een rustdag met 49 kilometer fietsen.
Terug op de camping werden we vergast op een koeienconcert. Eén koe begon, andere koeien antwoordden uit de belendende weilanden. Dit ging minstens een uur door.

Denk nu niet, dat er applaus volgde op dit openluchtconcert. Integendeel. Wij hoorden alleen maar "Boe!!!"

donderdag 25 augustus 2016

Behangersplakband

Ik stond gisteren wel vreemd te kijken, toen ik uit een krat uit een van de filialen een boek haalde. Het etiket op de boekrug was afgeplakt met behangersplakband.

Ik haalde het vrij makkelijk te verwijderen plakband eraf en daar verscheen het pictogram van Erotische verhalen.

De erotische roman van Sylvia Day, een van de meest gelezen schrijfsters in dit genre, was gereserveerd voor een lener.

De vorige lener wilde kennelijk niet weten, dat hij of zij een erotische roman had geleend. De partner of de buren mochten het eens zien....

Katwijk en erotiek: het blijft een lastige combinatie!

dinsdag 9 augustus 2016

Norfolk

Om een uur of 7 werden we wakker. We pakten alles netjes in, terwijl we op de BBC zagen, dat Engeland met Theresa May een nieuwe premier had, maar vooral dat de weersverwachting vandaag redelijk goed was, met morgen als beste dag van de week.

Drie kwartier later zaten we aan een Engels ontbijt met bacon and eggs, marmelade and tea with a cloud of milk.

Om 9 uur zaten we een wisselend bewolkt hemeldek onder op de fiets. Na zo'n ontbijt kun je er weer even tegen.

We begonnen met een behoorlijke klim vanaf Chedgrave. Hoewel we op nog geen 100 meter hoogte zaten, was het uitzicht hier prima, doordat de heggen om de weg ontbraken.
In het dal van de Yare zagen we op sommige plekken, dat er veel zand en grind op de weg lag, dat naar beneden was gespoeld tijdens de buien van gisteren en eergisteren.

Via Langley Street en Surlingham fietsten we naar Norwich.

Vlak voor de hoofdstad van Norfolk kwamen we langs een meer, the Whitlingham Broads.

Bij het binnenrijden van deze provinciestad kwamen we langs het stadion van Norwich City Football Club.

Door enkele wegwerkzaamheden was het wel zoeken naar de juiste route naar het centrum. Uiteindelijk kwamen we met fietsen en wandelen in de winkelstraten bij The Forum uit, waar het Tourist Information gevestigd was.

Hier kochten we de kaart van the Norfolk Coast Cycleway en kregen we een lijst met campings in het westen van Norfolk.
Op het terras aan de andere zijde van The Forum namen we de dagelijkse dranken met 2 stukken vruchtencake.

We bekeken de St. Peter, de Middeleeuwse kerk aan de overzijde met het prachtige eikenhouten dak.

Uiteraard kon ik het niet nalaten om de bibliotheek in The Forum vluchtig te bekijken. Een mooie, lichte en moderne bibliotheek, aangenaam om in te verblijven.

Ik sprak een tweetal Engelse collega's en vroeg hen om een mailtje naar onze directeur Jan Klerk te verzenden. Hetgeen zij inderdaad volgens afspraak gedaan hebben:
"Hello!

I just wanted to email you to let you know that your employee Bert Breed visited Norwich Millennium Library on 13/07/16 at approximately 12 noon. Bert stumbled across our library as he enjoyed a day in Norwich with his wife. He was passing through, on his way to Fakenham, as he cycles through the East of England.
You might be interested to know that we are the busiest library in the UK. Norfolk with 1.2 million visitors in the past year.
I hope Bert and his wife have a wonderful holiday and he makes it safely back to work!

Kind regards,
Meg Combes,
Library and Information Assistant
Norwich Millennium Library/Wymondham Library"

Om kwart over 12 stapten we weer op de fiets. Uit ervaring wisten we, dat het makkelijker is om een stad in te komen dan uit te komen. Dat bleek ook ditmaal. We kwamen uit bij the University of East Anglia, niet bepaald de hoek, die we moesten hebben. Een student op de fiets wees ons de route, die we moesten hebben: "The Merriott's Way". Bijna een uur, nadat we vertrokken waren, zaten we op de route naar Fakenham.

Over dit onverharde pad over een voormalige spoorbaan schoot het lekker op. Via Drayton reden we naar Attlebridge, waar we om half 2 onze lunchpauze namen. Het begon in het zonnetje, doch de hemel betrok en het spetterde, toen wij op pad gingen.
Al snel gingen de hemelsluizen wijd open. Ondanks dat we onder een bladerdek reden, was de regenjas noodzakelijk. De regenbroek werd dat ook, toen we met een omleiding te maken kregen vanwege de aanleg van een nieuwe snelweg. In het open veld kregen we de volle laag.
Weer terug op "The Merriott's Way" was deze veranderd in een modderpoel. De ketting liep niet lekker meer door de combinatie van regenwater en zand. Pas toen we weer een kwartier droog reden, kwam het soepel schakelen terug.

Dat was in de buurt van Reepham. De oude spoorbaan werd door ons omgedoopt in de Reeperbahn.
Via het uit de 13e eeuw stammende Reepham reden we over stille weggetjes naar Themelthorpe, waar de regenkleding voor de tweede keer aankon. In Foulsham kon het weer uit om bij Heath Farm voor de derde keer de regenkleding aan te trekken.

Via een weak bridge staken we de Wensum over, waarna we via het kleine Great Ryburgh naar Fakenham te trappen. Daar vonden we na 88 kilometer fietsplezier een plekje op the Fakenham Racecourse Caravan & Camping.

Het probleem was, dat de receptie dicht was en je een elektrische sleutel nodig had voor de toiletgebouwen. Gelukkig was er een invalidentoilet, waar je zo in kon. Zo waren we voor één keer "disabled".

Op het moment, dat we de tent opzetten op het grote veld, begon het te regenen. Snel het tentzeil erover en we konden de Eureka Susten 3XP inrichten.

Hierbij ontdekten we een naaktslak in de binnentent, die er 2 dagen in gezeten moest hebben.

We gunden onze reisgenoot de vrijheid midden op het grasveld. Normaal doen we dat nooit....

Daarna trokken we de wielerkleding uit en fietsten naar Fakenham, waar we na het rondje door het centrum in "The Bull" een vegetarische rijstcurry en een zalmschotel bestelden met 2 soorten sorbet toe. Ada nam cider, ik 3 verschillende lokale biertjes van de tap.
Op de terugweg bleek, dat de batterij van mijn achterlicht bijna leeg was. Dat gold ook voor onszelf. Met 92 kilometer op de teller vielen we snel in slaap.