zondag 22 februari 2015

Fietsen rond Het Kanaal

Soms wordt je op je wenken bediend. Na het zien van de eerste etappe van de Tour de France van vorig jaar in Yorkshire hadden Ada en ik plannen gemaakt om het komende jaar over te steken naar Harwich, langs de Engelse kant de Noordzeeroute te volgen tot de Yorkshire Moors en dan met een bocht door de Yorkshire Dales weer terug te keren naar Hull, waar we de boot naar Nederland zouden nemen.

Zouden, want in het leven moet je je regelmatig aanpassen aan veranderde omstandigheden. Eén van deze omstandigheden is de verhuizing van Siebe en Ana naar Engeland. Zodoende blijft ons reisdoel wel een bezoek aan onze westerburen, alleen nu een stuk zuidelijker. Kortom, we zouden een familiebezoek combineren met een fietsvakantie in Zuid-Engeland.
De vraag was echter: hoe vind je een goede route. Welnu, als bibliothecaris zit je wat dat aangaat altijd op rozen, want je ziet veel (bruikbare) informatie langskomen. Zo zag ik gisteren de nieuwste Op Pad op het tijdschriftenrek staan.

Hierin stond een uitgebreid artikel over Fietsen langs het Engelse Kanaal.
Voor een sfeerimpressie hier de foto's uit Op Pad.











Gedeeltes van de fietstocht zijn ons al bekend, zoals East-Anglia, Kent, the New Forest, the Isle of Wight en Dartmoor, waar de onderste foto gemaakt is.

Uiteraard gaan we het boek Fietsen rond Het Kanaal kopen.

Ik heb er al zin in!

dinsdag 10 februari 2015

Het gele gevaar

In de jaren '50 en '60 was het Westen in de ban van het gele gevaar.

Communistisch China werd met veel argwaan bekeken. De angst, dat de Chinezen zouden komen was erg groot in die jaren. Door de befaamde pingpong-diplomatie kwam langzamerhand een einde aan dit deel van de Koude Oorlog.
Als gevolg van de ingetreden ontspanning zijn de Chinezen wel gekomen, maar dan op de manier, die Wim Kan in een Oudejaarsconference al voorzag: "Ze komen één voor één."
Een van hen is de schrijfster Jean Kwok. Aan haar zoons heb ik een paar jaar schaatsles gegeven. Toevalligerwijze kwam ik er achter, dat deze vooral in Amerika beroemde schrijfster gewoon iedere vrijdagmiddag naar de Leidse IJshal kwam om haar kinderen te leren schaatsen middels de capriolen van deze schaatstrainer.


Door een gesprek met de schrijfster van "Bijna thuis" en "Dans met mij" kon een lezing van Jean Kwok in de bibliotheek van Katwijk geregeld worden. Maandagavond 2 maart komt ze naar de Hoofdbibliotheek aan de Schelpendam om over haar boeken en haar leven te vertellen. Van harte aanbevolen!
Vanmorgen was ik wederom in de Leidse IJshal, waar ik met de "Krasse knarren" weer de gebruikelijke piramide van 125 rondjes afwerkte. Toen ik de 25 rondjes op kop voor mijn rekening nam, werd ik een paar keer gelapt door een kopgroep van 5 man met daarin 3 gele trainingsjacks. "Het gele gevaar" kwam dus uit een onverdachte hoek.

Teneinde de heren beter in de gaten te kunnen houden, mochten John Val, Evert Boekhout en Leen van der Niet gedrieën de 15 rondjes voor hun rekening nemen. Jim Henson kwam ooit met dit idee: "If you can't beat them, join them!"

Zo voorkwam ik, dat het gele gevaar er vandoor ging....

zaterdag 7 februari 2015

Wederwijven

Vandaag heb ik het verschil geleerd tussen weervrouwen en wederwijven.

Eenieder kent de aloude weerhuisjes wel, waarbij het weervrouwtje naar buiten komt bij hoge luchtdruk, meestal een teken, dat er mooi weer op komst is.

Daar was vandaag echter geen sprake van: het ging, na een nacht met zeer hoopvolle minimumtemperaturen, bij het ochtendgloren vanuit het noorden van het land dooien. In de noordelijke provincies ging dat gepaard met ijzel met aardig wat verkeersongelukken als gevolg.

Op sommige snelwegen was het wegdek veranderd in een ijsbaan. En als je daar plotsklaps op terechtkomt met een snelheid van 100 kilometer, dan wordt de kans op blikschade natuurlijk erg groot.
Wat weinig mensen weten, is dat er op een paar plekken in Nederland is geschaatst. Op de inmiddels befaamde Onlanden bij Eelderwolde draaide het uit op wakschaatsen.

Maar bij Almkerk ging het wel goed.
Bij gebrek aan enigszins betrouwbaar natuurijs bij ons in de buurt ging ik met Ada boodschappen doen in de Leidse binnenstad, waarna ik om 11 uur een kilometer of 8 ging hardlopen langs de Korte Vliet en de voetbalvelden van Voorschoten '97. Op de meeste stukken was gepekeld, maar ik denk, dat ik in totaal een kilometer op aangetrapt en aangevroren sneeuw heb gelopen. Om geen blessure op te lopen door een onverhoedse glijpartij liep ik daar rustiger.
Hoe hard en genadeloos de dooi toesloeg was 2 uur later te zien, toen ik met mijn vrouw naar de Lokhorstkerk fietste voor de repetitie van de Leidse Koorprojecten. Op veel plekken, waar ik door de sneeuw op het gras toch met een licht winters gevoel rondliep, was de sneeuw als sneeuw voor de zon verdwenen.
Waar je zou verwachten, dat "Wederwijven" iets met het weer te maken hadden, bleek dat niet het geval te zijn. "Wederwijven" zijn tovenaressen. Het door de Vlaamse dichter Guido Gezelle op papier gezette gedicht was van muziek voorzien door componist Herman Strategier. Op papier zag het er niet al te moeilijk uit, maar schijn bedriegt. Het is een lastig lied vol muzikale valkuilen.
We begonnen de repetitie onder leiding van Wim de Ru met het op youtube onvindbare "Wederwijven", waarna we "Archibaldus van Oostzaan" en "Een nachtegaal in Echternach" herhaalden.


Na de pauze herhaalden we het vierstemmige deel uit "A blest pair of sirens".

Buiten gekomen was het druilerig, somber weer. Dat zal de schuld wel zijn van de wederwijven....

zondag 1 februari 2015

30 jaar

Soms besef je, hoe de tijd vliegt. Vandaag is het exact 30 jaar geleden, dat ik in dienst ben getreden bij wat toen nog de Gemeenschappelijke Openbare Bibliotheek Katwijk heette.

Op vrijdag 1 februari 1985 fietste ik 's ochtends van Witte Rozenstraat 58a in Leiden naar de Schelpendam in Katwijk, waar nog niet op mijn komst was gerekend. Men verwachtte mij pas maandag. Desondanks bleef ik bij de aanschafbespreking en het hoofdenoverleg. Wel maakte ik gebruik van de mogelijkheid om 's middags vrijaf te nemen, daar het introductieprogramma nog niet in mijn aanwezigheid voorzag. Dat kwam mooi uit, want ik kon op Dahliastraat 14a beginnen met het uitpakken van de verhuisdozen, die het verhuisbedrijf daarheen gebracht had.
Ada was met Ike naar Nieuw-Vennep, waar mijn moeder haar 73e verjaardag vierde. Ik zou 's avonds gaan, ware het niet, dat de treinen niet reden vanwege invallend winterweer.


Het was de opmaat van de tweede flinke vorstperiode van die winter, die op 21 februari zou leiden tot de eerste Elfstedentocht in 22 jaar.

De kans, dat we komende maand op herhaling gaan in Fryslân, lijkt me vooralsnog gering. Voorlopig zitten we nog vast aan het kwakkelweer met aan het eind van de week een paar koude dagen. Er verschijnen wel wat mooie weerkaarten voor de periode daarna, maar dat ligt nog buiten de betrouwbare termijn.