Sleutelstad

Het leek wel herfst vandaag. En dat klopt ook, want het is inmiddels ook herfst. Veel regen en een harde wind bepaalden het weerbeeld. Vanmorgen ben ik nog droog overgekomen, doordat ik eerder van huis ben gegaan. Het was toen droog.
Daar we een vergadering hadden, was het veel drukker in de fietsenstalling.
Een collega kwam melden, dat ze in mijn fietstas op zoek was geweest naar haar fietssleutel. Bij het op slot zetten was haar sleutel weggeschoten, maar ze kon hem nergens vinden.

Ik liep met haar mee naar de fietsenkelder en zag de sleutel al vrij snel. Hij hing over een stangetje van mijn voorspatbord. Als je honderd keer werpt, zal het je misschien 1 keer lukken om dit voor elkaar te krijgen.
"Jij kunt goed naar sleutels zoeken", kreeg ik te horen.
"Dat klopt", antwoordde ik: "Maar ik woon dan ook in de Sleutelstad!"

Haagweg 4

Ieder jaar is in Leiden in september de Kunstroute. Ateliers van alle soorten kunstenaars zijn dan opengesteld. Ik was naar de binnenstad van Leiden gefietst en bezocht de oude Ambachtschool aan de Haagweg, waar tegenwoordig tal van kunstenaars hun ambachtelijk werk verrichten.

Net als vorig jaar ging ik in Haagweg 4 langs bij Mary Geradts.
Daar zij in gesprek raakte met een potentiële koper van een van haar kunstwerken, wilde ik verder niet storen in de zakelijke besprekingen en begaf ik me naar de hoogste verdieping, waar Douwe Kinkel een lokaal deelt met Wim Kuin.
Bij binnenkomst zag ik een aantal werken aan de muur hangen met schaatsers.
"Die zijn van Douwe", dacht ik, maar dat was fout gedacht van me. Deze waren van Wim Kuin.

Zoals het een goed architect betaamd had Douwe veel moderne stadsgezichten geschilderd. Het lijnenspel beheerst hij helemaal.
"Douwe kan eindeloos op iets oefenen", zei Wim.
"Dat klopt", beaamde ik: "Net als met schaatsen is hij een echte doorDOUWEr!"

Om 2 uur fietste ik naar huis om na wat gegeten te hebben nog even te gaan skeeleren.
Buienradar gaf me niet veel hoop, maar gezien de voorspellingen voor de komende week wilde ik het toch nog even waarnemen. Daar skeeleren op nat asfalt aan mij nog niet besteed is, bleef ik in de buurt van huis. Ik reed vooral rondjes om en door het park.

Om half 4, na een uurtje skeeleren met veel aandacht voor de bijhaal, begon het inderdaad flink te betrekken. Ik reed naar huis, waar ik een verfrissende douche nam, waarna ik keek naar de ontknoping van het WK in Valkenburg. Philippe Gilbert maakte zijn favorietenrol, net als Marianne Vos, waar.

Eerlijk duurt te lang

Het is al een wat ouder boek, maar nog steeds de moeite waard om te lezen: "Eerlijk duurt te lang" van Jeroen en Herman Jansen.

"Eerlijk duurt te lang" is een boek, dat in zijn geheel is gewijd aan het fenomeen vals spel. Aan de hand van vijf categorieën gaan de schrijvers op zoek naar de meest spraakmakende, hilarische en ook schrijnende voorbeelden van foul play in de geschiedenis van de sport. "Eerlijk duurt te lang" is enerzijds een ode aan de sporter die met creatieve middelen zijn gebrek aan kracht en snelheid poogt te compenseren, en anderzijds een aanklacht tegen de toegenomen macht van het geld in de sport. Met name het dopinggebruik, dat trouwens van alle eeuwen is, wordt genoemd als een van de ernstigste vormen van vals spelen. Wat dat aangaat is het jammer, dat het boek al wat ouder is, want anders zou er ongetwijfeld een heel hoofdstuk gewijd zijn aan Lance Armstrong.
"The Boss" raakt vermoedelijk zijn 7 eindzeges in de Tour de France kwijt. En dat is ook het leuke van de Tour de France: ook na de Ronde van Frankrijk blijft het spannend. Je weet nooit, of er niet nog een nieuwe winnaar op gaat duiken.

Wat dat aangaat is Lance Armstrong 1 jaar te laat wielerprof geworden. Hij begon zijn profcarriére bij Motorola. Het jaar ervoor werd die wielerploeg nog gesponsord door winkelketen 7 Eleven. Want 7 Eleven is niet alleen een winkelketen, maar ook iets, wat veel beter bij valsspelers past: het ik ook een gokspel....

Gordijnbonus

We leven in een tijd, die gekenmerkt wordt door een bonuscultuur. Deze week hoorde ik weer een nieuwe variant: de gordijnbonus. De opiniepeilers, die hadden bedacht, dat de PVV in de peilingen altijd te laag wordt ingeschat, omdat mensen er niet graag voor uitkomen dat ze op de B.V. Geert Wilders stemmen. Bij verkiezingen komt deze eenpersoonspartij dan groter uit de stembus dan vooraf ingeschat. Dit gegeven wordt de "Gordijnbonus" genoemd.

Welnu, de heren peilers zaten er dit keer slechts 24 tot 28 zetels naast, geen gek gemiddelde bij 150 Kamerzetels.
"Maar de trends hebben we zeker opgepikt", wisten deze blaaskaken op de radio zonder blikken of blozen te vertellen.
Maar Ada had het woord "Gordijnbonus" wel degelijk opgepikt, dus fietsten wij vanmorgen naar Zirkzee in Leiden, waar we op zoek gingen naar gordijnstof. De oude gordijnen zijn na jaren trouwe dienst versleten, dus het is niet meer verantwoord om Ada daar in te jagen. We zochten dus stevige gordijnstof uit.

Na nog andere boodschappen gedaan te hebben in de Leidse binnenstad fietsten we op deze redelijk zonnige zaterdag naar huis, waar Ada even ging kijken, of de wasmachine al klaar was. Boven gekomen rook ze een brandlucht.

Ana had haar scheerspiegel op een tafel onder het schuine dakraam staan en deze stond in een dusdanige stand, dat het weerkaatsende zonlicht als een loep een gaatje brandde in het houtwerk pal naast het kantelraam.

We hadden geluk, dat af en toe wat wolken voor de zon schoven en dat we bijtijds thuis waren, want voor hetzelfde geld zou het huis in brand gevlogen kunnen zijn.

"Zo, pyromaan", begroette ik onze Spaanse huisgenoot bij thuiskomst.
Natuurlijk kon ze er niets aan doen. Dit was gewoon een toevallige samenloop van omstandigheden.
In de zomer speelde dit niet: toen zaten de rolgordijnen gewoon dicht om de zonnestralen buiten te houden.
Wij hadden onze gordijnbonus dus allang binnen....

Hobbitreünie

Ik had deze zomer een mailtje gekegen, dat er in "De Stip" in Nieuw-Vennep een nieuwe Hobbitreünie aanstaande was. De vorige was in 2007 en deze was erg gezellig.

Gisterenavond keek ik op de site van de Hobbitreünie en zag, dat deze aangekondigd staat voor zaterdag 3 november. Uit welingelichte kringen heb ik vernomen, dat de datum nog niet 100% vaststaat, maar dat de reünie er aan zit te komen is wel duidelijk. Uiteraard ben ik dan van de partij, net zoals in de jaren '70, toen "Kikker" met een iets weelderiger haardos zeer vaak in "De Hobbit" te vinden was.

In die jaren traden de Hobo String Band en Jan van Rhenen regelmatig op in "Lambiek" en "De Hobbit". Een enkele keer mocht ik een nummer met hen meezingen.

Maar zoals meestal het geval is: het origineel is beter!

Ik heb menige bardienst gedraaid in de ruimte, waar ik als kind heb leren lezen, schrijven en rekenen.

Een flink aantal klasgenoten, die ook regelmatig in "Lambiek" en "De Hobbit" kwamen, heb ik 2 jaar geleden gezien en gesproken bij de reünie van de Antoniusschool.

Ik hoop, dat we een gezellig weerzien zullen hebben op 3 november in onze oude stamkroeg aan de Venneperweg, waarbij we, wat ik zeer vaak deed als ik bardienst had, ook nog even kunnen "bijschuimen"!