Geachte jubilarissen

Aan het begin van het jaar verscheen op intranet een lijstje met de jubilarissen, met daarbij mijn naam en de kanttekening, dat dit niet gevierd zou worden. Nou, dat klopt, want er was niet zo veel te vieren. In mijn introductieweken bij de bibliotheek heb ik twee cruciale fouten gemaakt. De eerste was, dat ik me niet heb ingeschreven voor de Elfstedentocht van 1985, de tweede dat ik in mijn naïeviteit iemand aannam, die in het geboorteregister ingeschreven is onder haar meisjesnaam Rietkerk. Dat klonk betrouwbaar.
Maar na haar proeftijd kwam stukje bij beetje de ware aard naar boven. Dolf Verroen heeft de methodes, die daarbij gebruikt werden, keurig beschreven in “De verschrikkelijke schoolmeester”.

Welnu, ik kan u mededelen, dat Christa deze heropvoedingsmethodes toepaste, als ze in een milde bui was. Kunt u nagaan, hoe het er anders aan toeging onder het schrikbewind van onze jubilaris.
Mijn schaatsvrienden vinden, dat ik altijd zo goed af kan zien: nou, dat heb ik in het afgelopen kwart eeuw wel geleerd. En ik niet alleen. De lokale hangjongeren in Katwijk aan den Rijn maakten stante pede rechtsomkeer zodra ze Christa ontwaarden. “Daar heb je dat klerewijf weer!” zeiden ze en weg waren ze. Denk trouwens niet, dat het er hier anders aan toe gaat. Een paar maanden geleden kreeg ze van Rogier te horen: “Ik heb met niemand in de bibliotheek problemen, alleen maar met jou!”

Nu is er nog iemand, die vrijwel gelijktijdig in Katwijk aan den Rijn begonnen is: Nelina. Nu zijn er mensen, die Nelina er van verdenken, dat ze wel eens te laat komt. Welnu, ik heb weten te achterhalen, hoe dit ontstaan is. Het was in oorsprong gewoon uitstelgedrag. Iedere keer, dat Nelina moest gaan werken, was er weer die twijfel: durf ik wel of durf ik niet? Uiteindelijk won het plichtsbesef het. Je hebt een calvinistische opvoeding gehad en je bent nog oudste dochter ook! Alleen kwam je dan wel door deze twijfel te laat op je werk. Daar stond tegenover, dat Nelina niet wist, hoe snel ze na de uitleendienst weg moest komen. Met de paarse motor lukte dit het allerbeste!
In de afgelopen 25 jaar hebben we aardig wat kleine bezuinigingsrondes over ons heen gehad. Nu heeft Christa een probaat middel gevonden om de gaten in haar begroting te dichten. Ze vestigde haar praktijk als dokter Bernard in de bibliotheek.

Zodoende was de uitlening regelmatig een doorlopend spreekuur. Mensen met medische klachten meldden zich spontaan bij dokter Bernard. Over de behandelmethodes zal ik maar niet te veel uitweiden, maar ook hier was “De verschrikkelijke schoolmeester”waarschijnlijk een uitstekende leidraad.
Dus, geachte jubilarissen, het afgelopen kwart eeuw was, om het maar mild uit te drukken, geen feest! Nu is er een spreekwoord, dat luidt: gedeelde smart is halve smart. Met dit in mijn achterhoofd heb ik een cd voor jullie gebrand met liederen vol ellende. Waarbij ik de uitspraak van Godfried Bomans voor ogen hield: “Humor is overwonnen droefheid”.
Er zit op deze cd, die luistert naar de naam “Dokter Bernard en ander leedvermaak” dan ook heel wat overwonnen droefheid. Ik wens jullie allen veel luisterplezier toe en vooral veel jaren in goede gezondheid, met als afsluiting nog één gouden tip: zorg dat je, zoals mij onlangs is overkomen, niet in handen valt van dokter Bernard!

Antonio Gomez en Eric Heiden

Het waren in de jaren '70 de tegenpolen: de clowneske publiekslieveling Antonio Gomez en Eric Heiden, de beste schaatser ooit. Dat ik hier een stukje aan wijd, hebben jullie te danken aan de zegeningen van het internet.
Een paar jaar geleden heb ik een filmpje op mijn youtube-account gezet van Antonio Gomez.

Daar kreeg ik deze week een reactie op met "Mexican on ice,wow".
Vanaf hier ontspon zich een mailcontact. Ik wees hem er op, dat Antonio Gomez wel degelijk een Spanjaard was, maar dat er wel een paar succesvolle Latino's voor de USA schaatsten, Jennifer Rodriguez en Derek Parra.
Daarop kreeg ik als reactie van Hattie: "Yes,I know of Jennifer and Derek. I got to meet Eric Heiden and Dan Jansen years ago."
En nu komt het leuke en sociale van internet. Ik kreeg een link met een interview met Eric Heiden toegestuurd.

De uitvinder van de schaatsplank en enige schaatser, die tijdens de Olympische Spelen 5 afstanden won, relativeert hier zijn prestaties op het ijs!
Kijk en geniet nog nogmaals van deze fenomenale schaatser.

Nu publiceer ik alleen emails, als ze iets toevoegen.
Dus bij deze: I also think I told you I had met Dan Jansen. He now lives near me in North Carolina.He is part Dutch also, hence the Jansen name. I wonder if Dan knows where his Dutch ancestors came from in Holland?
En nog een paar citaten: When I was in Norway in 1987 one winter,I got to meet the famous speed skater Knut Johannesen who won medals in the late 1950's and '60's.I found the pix a few years ago taken of us,we kinda look alike.:)He has to be pretty old now,esp.born in 1933.
En tot slot wordt maar weer eens aangetoond, hoe belangrijk de plek is, waar je wieg heeft gestaan: I should have grown up in a cold place,not in the hot south where there were no ice rinks etc. Maybe in my next life I can.:)
Wat dat aangaat boffen wij toch maar, met een IJshal in onze woonplaats en (gelukkig) weer regelmatig natuurijs in de winters.
Wat dat aangaat kun je beter in Noord-Holland geboren zijn dan in North Carolina!

Bingo

In mijn agenda stond een bingo-avond genoteerd, die georganiseerd werd door de personeelsvereniging. Nu ben ik niet bepaald een frequente bezoeker van dit soort activiteiten. De laatste keer, dat ik bingo gespeeld heb, zal ergens in mijn kinderjaren zijn geweest.
En toen was er ineens toch weer beschaatsbaar natuurijs. Het natuurijs-virus begon weer flink te woekeren en in plaats van na het avondeten wederom naar Katwijk te fietsen, reed ik naar de ijsbaan van Voorschoten. Om 8 uur stond ik daar op het ijs om 3 kwartier heerlijk te schaatsen.
Gaandeweg zag je het ijs wel slechter worden aan de noordzijde. Steeds meer scheuren, waaruit water omhoog kwam. Het was goed te zien. De scheuren tekenden donker af tegen het witte schaafsel. Ook kwamen er steeds meer gaten in het licht dooiende ijs.
Met het oog op een eventuele Elfstedentocht was het toch wel handig, om een keer in de avonduren te schaatsen. Als het zo ver mocht komen, dan zal ik toch wel wat uurtjes in het donker moeten schaatsen.

Mijn collega's verdeelden zonder mij de prijzen bij de al dan niet valse bingo, maar de hoofdprijs was voor mij: vrij onverwachts toch weer een keer schaatsen op natuurijs!

Joop van Duijn

Het contrast kon niet groter zijn. Geboren worden in het tropische Djakarta en begraven worden op één van de koudste dagen van dit decennium met een gevoelstemperatuur van -10 tot -15.

Joop van Duijn is meer dan een kwart eeuw bestuurslid geweest van de Gemeenschappelijke Openbare Bibliotheek Katwijk en al die jaren was hij het sociale gezicht van het bestuur. Als personeelsvertegenwoordiger gedurende een behoorlijk aantal jaren heb ik veel met Joop te maken gehad. Als er iets was, kon je altijd bij hem terecht.
Hij had iets weg van Lex Goudsmit. Vriendelijk, rechtvaardig, vol inzet en met gevoel voor humor. Het was dan ook volkomen terecht, dat hij in 1997 bij het 25-jarig jubileum van de Stichting Gemeenschappelijke Openbare Bibliotheek Katwijk geridderd is. "Het heeft Hare Majesteit behaagd" heet het dan in plechtige woorden.
Want bij Joop voelde je je altijd behaaglijk. De tropische warmte van toen nog Nederlandsch Indië had hij in zijn karakter meegenomen naar het koelere Holland. Als je je een opa voor zou stellen, die je graag zou willen hebben, dan kwam Joop daarvoor absoluut in aanmerking.
Behalve bij de bestuursvergaderingen kwam ik Joop, tot zijn gezondheid hem in de steek ging laten, regelmatig tegen in de Leidse Studenten Ekklesia, samen met zijn vrouw Aat. Bij het sollicitatiegesprek in december 1984 refereerde Joop als lid van de sollicitatiecommissie daar ook aan. Toen wist ik, dat ik in ieder geval één lid van die commissie niet tegen me had.
Tijdens de vergaderingen zag je Joop altijd naast zijn tegenhanger in het bestuur zitten: penningmeester Piet Ruwaard, die de zakelijke kant van het bestuur belichaamde. Zij hadden groot respect voor elkaar.
En dat grote respect heb ik ook.
Joop, bedankt voor alles wat je voor de bibliotheek gedaan hebt. Rust in vrede!

Preventiemedewerker

In de week, dat ik de basiscursus voor Preventiemedewerker ging volgen, bleek ik me ineens in een illuster gezelschap te bevinden. Ook paus Benedictus XIV begaf zich onverwachts op het terrein van de preventiemiddelen.

Gezien het gedrag van zijn ondergeschikten is het een tikkeltje aan de late kant, maar beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. Nu we het daar toch over hebben: tijdens de cursus kwam de gedragscode ter sprake, net als de RIE, de Risico Inventarisatie en Evaluatie. Waar zitten de gevaarlijke plekken in je organisatie en hoe maak je dit veiliger. Via een Plan van Aanpak kun je systematisch deze punten aanpakken.
Vergeleken met de andere bedrijven, die een preventiemedewerker in spé naar de basiscursus in Amersfoort gestuurd hadden, kwam onze bibliotheek er goed uit. Wij hebben onze zaken wat dat betreft goed op orde. RIE's uit 2004 of onvolledige RIE's kwamen zeer regelmatig voor.
Het was een zeer leerzame dag. De volgende dag ging ik er meteen mee aan de slag middels het maken van een vluchtplan voor de Hoofdbieb.
Tot slot heb ik als kersverse Preventiemedewerker, nadrukkelijk ook voor gemeenteraadsleden, al meteen een gouden tip voor jullie: wees voorzichtig met een al dan niet botte bijl!

Leestips

Sint ging naar de bieb deze morgen
Om u een serie leestips te bezorgen

Sint-Nicolaas vertrok uit het warme Spanje
naar het land van verliezend finalist Oranje
met zijn oude vertrouwde stoomschuit
en kwam zo in Dirk Kuijts woonplaats uit.
Dat was niet bepaald “De verborgen stad”,
Waarover Anita een spoor gevonden had
in het zevende deel van Ulysses Moore:
deze serie loopt nog wel even door.
In een andere serie, dat is echt waar,
komt de Grijze jager “Halt in gevaar”
en deze serie komt van de hand van
de Australische auteur John Flanagan.
Niki Smit schreef de reeks van de 100%-boeken,
Waarbij je alleen nog een naam hoeft te zoeken.
De een ging over Nina of Anna, de ander over Lola
en de allernieuwste heeft als hoofdpersoon Mila.
Iedere ponyliefhebber en iedere paardenfan
kent wel de dierenverhalen van Henriëtte Kan.
In het allernieuwste Pony friends boek
draait alles om een “Geheim bezoek”.
Tommie en Lotje kent bijna ieder kind,
dus zij gaan met hun ouders gezwind
naar de bieb om dan in de avonduren
te luisteren naar “De gekste avonturen”.
Deze week kan niet meer stuk
met de nieuwste Donald Duck.
Ook aan de romans heeft de bisschop gedacht
en ze met zijn stoomboot naar Katwijk gebracht.
“Jetset” van Marion Pauw speelt op een boot
en na een moord is de spanning zeer groot
want een motief heeft iedereen aan boord:
wie o wie is nu de dader van deze moord?
Na “De rijstmoeder” is Rani Manicka daar
met de nieuw roman “De Japanse minnaar”,
terwijl Jessica Durlacher een verhaal vertelt
dat uitgebracht is onder de titel “De held”.
John Grisham, die al zeer bekend is
schreef nu het boek “De bekentenis”,
dat weer bol van de spanning staat,
zodat u weer snel aan het lezen slaat.
De dames weten haar goed te vinden,
de romantische schrijfster Roos Verlinden.
Dit keer speelt het op de Wadden, want
met dit boek zit u “Op rozen op Vlieland”.
Een “Hoopvolle toekomst” kan gaan beginnen
in het gelijknamige boek van Els van Wageningen.
Er is voor u dus alle reden om naar de bieb te gaan
en daar dan met deze titels uw slag te kunnen slaan,
zodat u thuis meteen met lezen begint
dankzij deze leestips van de Goede Sint.

Voor Robbin

Vorige week vrijdag verongelukte Robbin Schaddé van Dooren op 16-jarige leeftijd. Deze op-en-top sportman was veel te vlug aan de eindstreep.
Vorig jaar heb ik in mijn functie als Rijmpiet bij de Katwijkse bibliotheek een Sinterklaasgedicht voor hem gemaakt. Als laatste eerbetoon plaats ik dat hier nogmaals op dit weblog.

Beste Robbin,

Sinterklaas reed op zijn gemak
Met zijn paard over het dak
Maar dat vond jij helemaal niets,
Je reed veel liever op je fiets
Om naar de tennisbaan te gaan
Waar je een balletje kon slaan.
Service, baseline en forehand,
Cross-pass, match en backhand,
Tennis lijkt wel een Engelse les.
Sla je raak, dan roep je “Yes”,
Maar heb je pech dan sla je mis
En dan zeg je zeker en gewis
Dat het een vuiltje in je oog is.
Verder zit je ook op zit basketball
En zo’n oranje bal zie je overal
Dus daar hoef je niet naar te speuren,
Als je speelt in je eigen clubkleuren.
Maar van sporten krijg je trek
Dus dan is het helemaal niet gek
Dat de Sint jou niet is vergeten
Met deze letter om lekker op te eten!

Pak maar uit en ga genieten,
Sinterklaas en al zijn Pieten.

Een ongeluk komt nooit alleen

Iedere Nederlander kent wel de uitdrukking "Een ongeluk komt nooit alleen". Welnu, vandaag was er een bizarre variant op deze uitdrukking. Allereerst kregen we op de bibliotheek om even over 10 een telefoontje: de zoon van een collega was vanochtend bij een scooterongeluk om het leven gekomen.
Het spreekt voor zich, dat iedereen aangeslagen was. Je kind verliezen is het ergste, wat een mens kan overkomen. Desondanks moet je door met je werk: de klanten in de bibliotheek zo goed mogelijk helpen.
Tussen de middag keek ik even in het Leidsch Dagblad en zag daar een advertentie staan: tante Rie Lieverse-van der Ploeg was op 100-jarige leeftijd overleden. Thuisgekomen belde ik naar één van mijn zussen. Riet wist het al, maar ze wist ook te melden, dat tante Mart Breed-van Berkel de dag ervoor was overleden.
Binnen 24 uur was zowel aan vaders- als aan moederskant de laatste overlevende van de generatie van mijn ouders overleden. Hoe bizar kan toeval soms zijn.
En om het bizarre toeval helemaal compleet te maken: beide tantes verloren een kind bij een verkeersongeval....
Een uur later zat ik op mijn fiets om twee uur schaatsles te gaan geven aan kinderen. Het spreekt voor zich, dat ik ingetogener was dan anders. Desondanks laat je de kinderen verder zo min mogelijk van merken: zij komen onbevangen naar de IJshal om te genieten van een uurtje schaatsplezier.
Op zulke dagen besef je, dat sport een bijzaak is. "De belangrijkste bijzaak van het leven", zoals een Engelse voetbaltrainer dat eens raak heeft getypeerd, maar dan nog is het niet meer dan een bijzaak.
Ik wens allen, die deze dagen het verlies van een dierbare moeten verwerken, alle sterkte toe!

Grote denkers

Onder het kopje "Een Russische ster" had mijn collega Irene een stuk geschreven over de grote schrijver en denker Lev Nikolajevitsj Tolstoj (1828-1910). Hij heeft klassiekers uit de wereldliteratuur op zijn naam staan als "Anna Karenina" en "Oorlog en vrede".

In het goed geschreven stukje over deze interessante persoon trof mij de volgende zinsnede: "Met zijn ideeën over geweldloos verzet had hij grote invloed op Mahatma Gandhi en westerse dienstweigeraars."
Ik reageerde met: "Ik ben een van die westerse dienstweigeraars, die door Tolstoj is beïnvloed. Ik heb hem zelfs aangehaald in mijn motivatie voor de commissie, die de gewetensbezwaren moest toetsen", waarop Irene antwoordde met "Weet je dat me dat helemaal niet verbaast…"
Nadat ik de volgende dag naar mijn werk was gefietst, meldde ik me bij mijn hoofd met de woorden: "Hier is de anarchist!"
Dat klopt op zich wel. Vooral het anarchisme van Monty Python kan mij erg bekoren.

Er ontspon zich een kort gesprek, dat ik beëindigde met de woorden: "Toch wel een mooi rijtje: Tolstoj, Gandhi, Breed", waarop Irene van der Plas concludeerde: "De Grote denkers!"
Zo had ik het nog niet bekeken.
Ach, soms moet je het Breed zien....

A trick of the tail

Katwijkers staan bekend als Bijbelvaste mensen. Je hoeft het woord "Genesis" maar te laten vallen, en ze kunnen je er alles over vertellen, dus ook over "A trick of the tail".

Nu gingen we echter wat dieper op de stof in, en leerden we vooral "A trick of the retail". Want dit kunstje moesten we leren: hoe verleid je je klanten, zodat ze meer meenemen, dan ze van plan waren?
Diverse bibliotheken zijn ons voorgegaan, dus we hoeven het wiel niet meer uit te vinden. Onder leiding van Isabelle van Woerkom gingen we in op het belang van frontaal plaatsen en stapelen. Ach ja, soms heeft het voordelen, als je stapelgek bent. Waar anderen veilig kozen voor vierkante tafels, ging het Dreamteam van de bibliotheek in Rijnsburg, de uitdaging aan om iets moois te maken van een zeshoekige tafel, hetgeen volgens de marketeer veel moeilijker is.


Ja, en toen kwam Isabelle lovende woorden te kort....

Na de lunchpauze gingen we over op het herinrichten van de kasten met eveneens frontaal plaatsen als motto.

Ook hierbij had ik, door jarenlange ervaring met het schuiven in de uitleenroosters, een niet meer in te halen voorsprong. Dus dames, onthoudt maar goed: laat Bert maar schuiven!

Ook hier was Isabelle zeer te spreken over de plank met series. En ook hierbij had ik van jongs af aan een voorsprong op de rest. Ik heb 3 broers en als klap op de vuurpijl 8 zussen boven mee. Mijn ouders wisten al: het is voordeliger per dozijn!

Harry Mulisch

Eén van de allergrootste Nederlandse schrijvers is van ons heengegaan: Harry Mulisch. De meesten van ons zullen op hun boekenlijst wel een boek van hem hebben gezet. In het algemeen wordt "De ontdekking van de hemel" als zijn magnum opus gezien, met in het kielzog daarvan "De aanslag" als tweede meesterwerk. De verfilming van dit boek door Fons Rademakers leverde een Oscar op.

Ik zal de kwaliteit van deze boeken niet betwisten, maar mijn voorkeur gaat uit naar 2 andere meesterwerken van hem. Het eerste boek is "De zaak 40/61" over het proces tegen Adolf Eichmann. Hij was het prototype van de Schreibtischmörder.

Maar het echte hoogtepunt in het oeuvre van Harry Mulisch is toch bij de meeste lezers onbekend. Het is het verhaal "De grens" in de bundel "Oude lucht".

In dit hilarische verhaal, dat geschreven is in de vorm van een brief aan hare majesteit, maakt hij de bureaucratie volkomen belachelijk.
Een auto verongelukt precies op de grens tussen twee gemeentes, dat ook nog eens de grens van twee provincies blijkt te vormen. De schrijver van de brief overleeft het ongeluk, maar de ambulances helpen zijn partner in de auto niet: de collega's van de andere provincie moeten maar helpen. Het slachtoffer overlijdt uiteraard, hetgeen veel bureaucratische rompslomp geeft. Ik heb in ieder geval dubbel gelegen van het lachen om dit verhaal uit "Oude lucht" en hoop, dat jullie dat op een goede dag ook zullen doen!
Ik heb Harry Mulisch nooit gesproken, maar ik heb hem wel een paar keer in levende lijve ontmoet. Eind jaren '70 zat ik op de Frederik Muller Akademie in Amsterdam.
Met een paar klasgenoten van de Bibliotheekakademie ging ik een paar keer onopvallend naar "Americain" aan het Leidseplein, vooral om het volgende verhaal ook eens mee te kunnen maken. Het verhaal ging, dat Harry Mulisch zich een paar keer per dag op liet bellen in "Americain". Door de intercom schalde dan: "Telefoon voor de heer Mulisch. Telefoon voor de heer Mulisch". En dan wandelde hij door de volle ruimte naar de andere hoek van de altijd volle zaak, zodat iedereen hem goed kon zien. Nou ja, wandelen, schrijden is een beter woord.
Uit eigen ervaring kan ik u mededelen, dat dit verhaal over Harry Mulisch klopt.
De uitvinding van het mobieltje zal een ramp zijn geweest voor deze grote schrijver, die nu "De grens" is overgestoken en is begonnen aan "De ontdekking van de hemel".

Herkenbaarheid

Bij het uitwerken van een enquête van BiebPanel over hoe het publiek het personeel ervaart, kwam regelmatig het thema "herkenbaarheid" terug. Ondanks een flink aantal personeelsleden, dat meer dan 10 jaar bij onze bibliotheek werkt, blijkt bij onze klanten toch de behoefte te bestaan om ons sneller tussen het overige publiek te kunnen traceren.
De eerste gedachte, die bij veel mensen dan opkomt, is natuurlijk bedrijfskleding, maar wat mij betreft is dit te eendimensionaal gedacht. Dé oplossing voor dit vraagstuk vond ik, toen ik dit filmpje, waarbij u goed op de bassist moet letten.

Dit past ook goed bij onze klantenkring. Welke Katwijker wil er nou niet geholpen worden door een engel?
Uiteraard hoort bij deze nieuwe herkenbaarheid een bedrijfscursus "engelachtig kijken". Ik kijk er al reikhalzend naar uit, al wil ik niet geheel uitsluiten dat het een heel enkel keertje bengelachtig kijken bij me zal worden.
Om het geheel helemaal optimaal te maken, kijken we nog even naar Roy Wood, de zanger van Wizzard.

Waar op het voorhoofd van Roy Wood een ster geschminckt is, kan bij ons het logo van de bibliotheek geplaatst worden.

Ik kan u garanderen: over herkenbaarheid hebben we dan niet meer te klagen! En als we dan watervaste schminck gebruiken, zijn we buiten de bibliotheek ook nog eens herkenbaar: gratis reclame voor de bibliotheek!
Dan kunnen we onze klanten ook daar met engelengeduld te woord staan.

Game over

Met ietwat gevoelige bovenbenen fietste ik op maandagochtend naar een bekende plek. De inspanningen van de afgelopen dagen deden zich voelen. In mijn oude vertrouwde Katwijk aan den Rijn kregen we vanochtend uitleg over de gameconsole.

In mijn jeugdjaren ging ik uiteraard ook naar de kermis, ook al reisde ik er niet voor af naar Scarborough.

Voorts stond ik in "de Hobbit" nog wel eens achter de flipperkast. Daar bleek al ras, dat er geen "Pinball wizzard" in mij school.

Verder heb ik niet zo "veel" met games. Ik ging dus redelijk sceptisch naar mijn oude stek voor een informatieochtend over gamen in de bibliotheek, hetgeen ik niet bepaald zag en zie als een kerntaak van de bibliotheek.
Soms wordt je aangenaam verrast. De lachspieren werden in ieder geval goed gebruikt, vooral bij de quiz.
Het racen was niet aan mij besteed. Als ik zo in een auto zou rijden, zou mijn rijbewijs onmiddellijk ingevorderd worden!
Het leukste was echter het gitaarspelen. Best lastig. Ik kwam maar tot een score van 20% juiste akkoorden. Dat was bij "Paranoid" van Black Sabbath.



Hoewel ik het, net als Nelina Houwaart, best wel leuk vond, denk ik niet, dat ik veel gebruik zal maken van de gameconsole. Ik besteed mijn tijd liever aan een échte sport!

"Wat stelt het voor?"

Bij moderne kunst vraagt menigeen zich af: "Wat stelt het voor?"
Die zelfe vraag wordt nooit gestelt bij het (digitale) inlichtingenwerk. Terwijl met name bij het via internet beantwoorden van vragen je soms simpel de mist in kan gaan. Als de klant er bij is, kun je immers doorvragen, wat hij of zij precies wil hebben.
Als voorbeeld van de kans op misverstanden bij de vraag: "Ik zoek een...." hier een simpel ABC-tje.
APPEL



BROOD



COBRA



Inderdaad. (Digitale) vraagbeantwoording. Wat stelt het voor?

Leids krantenarchief

Deze week las ik een stukje over het Leids krantenarchief. Nu wil het toeval, dat ik woensdagavond in de Leidse IJshal ben wezen schoonmaken. Bij deze gelegenheid kwam de voorzitter van de IJshal, Jos Arts, met het plan om een toertocht te organiseren over 1000 rondjes, oftewel met 200 km een wel zeer Alternatieve Elfstedentocht.
En daarbij mag ik, als houder van het baanrecord in Leiden met 120 km voor Afrika Nu in januari 1988, natuurlijk niet ontbreken.
Dat was dus een leuke test van http://leiden.courant.nu :ik zocht de krantenartikelen op, die toen in de Leidse Courant en het Leidsch Dagblad gestaan hebben, respectievelijk voor en na het schaatsen van 120 km voor Afrika Nu. Met de trefwoorden Afrika en Schaatsen (een niet alledaagse combinatie) wist ik beide artikelen te traceren. Als u de groene links aanklikt, kunt u de artikelen lezen, zoals die gestaan hebben in de Leidse Courant van 31 december 1987 en in het Leidsch Dagblad van 5 januari 1988.
En zo brengt internet weer een stukje jeugdherinnering terug, maar de jeugd zelf helaas niet: The rainbow hides no treasure, oh believe me it's not true
and there ain't no mixture, that will give you back your youth (The Golden Earrings)

Blackberry Way

Een historicus zou, als hij dit tijdperk zou moeten karakteriseren met één symbool, vermoedelijk aan komen zetten met een Blackberry. En dan bedoel ik niet de braam!

Niets geeft het multitasken, dat ons tijdsgewricht zo kenmerkt, beter weer dan dit speeltje.

Zelfs zozeer, dat er een heuse campagne gestart is om deelnemers aan het verkeer te wijzen op de gevaren van het communiceren met de buitenwereld, terwijl je achter het stuur zit.

Vroeger zouden we er om gelachen hebben, maar er zijn echt mensen, die denken, dat ze rustig kunnen emailen, terwijl ze zich in het drukke Nederlandse verkeer storten.
Denk echter niet, dat dit allemaal iets heel nieuws is. Kennelijk hing het al ruim 40 jaar geleden in de lucht. The Move bezong het al in "Blackberry Way"

Web € 2.00

Er bestaan heel wat sites, waarop je contact kunt zoeken met oud-klasgenoten of andere mensen, die je uit het oog bent verloren. Eén van de bekendste sites in dit genre is Schoolbank. Als je op zo'n site inlogt, heb je de keuze om gratis lid te zijn, of je kunt een abonnement nemen, maar er is ook een betaalde variant, Schoolbank-Plus.

Deze variant heb je nodig, als je in contact wilt komen met je oud-klasgenoten. Dan pas krijg je hun emailadres te zien. Nu ben ik niet zo'n liefhebber van het Web € 2.00. Voor je het weet, zit je jaren vast aan kleine bedragen betalen voor iets, waar je nauwelijks gebruik van maakt. Schoolbank is nl. niet de enige, die graag geld wil zien voor "extra" service, dus voor je het weet, betaal je zo toch een aardig bedrag op jaarbasis.
Wil je dan toch de mogelijkheid hebben, om met oude schoolvrienden in contact te komen, moet je een klein beetje boerenslimheid hebben. En daar beschik ik wel over. Daarnaast moet je weten, hoe Schoolbank in elkaar zit.
Ze passen de marketingtruc van het nieuwsgierig maken toe. Ik zal een klein voorbeeldje geven. Oud-scholieren kunnen een klein verhaaltje schrijven, waarna alleen de eerste zin wordt geplaatst.

Als ik even kijk naar de Frederik Muller Akademie, dan krijg ik dit te lezen bij Evelien Reeskamp, bij wie ik in de BOB in de klas zat: de BOB: 1 jaar op deze school, maar wat een avontuurlijke tijd!
Met als aanvulling het onvermijdelijke Meer lezen? Neem Schoolbank-Plus.
En welke boerenslimheid heb ik toegepast? Een voortreffelijke openingszin: www.bertbreed.blogspot.com is mijn (sport)weblog, waarop je...
Via mijn weblog kunnen mensen makkelijk contact met mij zoeken. En dat gebeurt soms. Zo kreeg ik via mijn mail weer contact met Anja Kieboom, die tegenwoordig in de buurt van Grenoble woonachtig is. Vorige week heb ik Anja samen met een aantal andere klasgenoten gezien en gesproken op een gezellige avond.En dat met een klein beetje boerenslimheid. Want ik ben een liefhebber van Web 2.0, maar niet van Web € 2.00.

Mystery guest

In de vakantie heb ik één keer op kunnen treden als "mystery guest". We waren op de eerste dag van de vakantie al bijna 120 km onderweg. We reden via de Midden-Nederlandroute, in kringen van fietsers beter bekend als LF4a en waren beland in Amerongen op de Utrechtse Heuvelrug.
We hadden, om de ballast te beperken, voor Nederland alleen "De sterkste kaart van Nederland" bij ons, waar op 2 zijden Nederland boven de grote rivieren staat. Niet echt gedatailleerd dus, maar we kennen Nederland inmiddels goed genoeg om daarmee onze weg te kunnen vinden.
Er is echter één máár: campings zul je er niet op vinden. Komend vanaf Overberg, zeg maar de uiterste westrand van Veenendaal, hadden we de Amerongse berg beklommen: bijna 2 km klimmen en daarna iets steiler (5%) afdalen.

In dit schitterende plaatsje deed Ada boodschappen. Het antwoord op de vraag naar de dichtstbijzijnde camping was minder bevredigend: in Overberg moesten we de eerste afslag nemen, dus we "mochten" de Amerongse berg wederom beklimmen. Eigengereid als we zijn reden we echter eerst nog door naar het VVV, maar deze was al gesloten. Gelukkig was de bibliotheek om half 6 nog open. Aan de vrij jonge vrouw achter de balie vroeg deze bibliothecaris naar een camping richting Rhenen en via internet zocht ze het snel op, evenals de mogelijkheid om onze tent op te kunnen zetten op het passantenveld. Als "mystery guest" kan ik zeggen, dat deze bibliothecaresse de vraag vriendelijk en efficient beantwoordde.
Bij "de Tabaksschuur", een mooie, ruim opgezette camping in Elst, telden we € 15,- neer voor 1 nacht. Het passantenveld was verder leeg, dus we konden een goede plek uitkiezen om voor het eerst sinds een jaar de Esvo-tent op te zetten.

Shine on you crazy diamond

Het gebeurt niet iedere dag, dat één van de allermooiste popliederen, "Shine on you crazy diamond" van Pink Floyd, tijdens een uitvaartdienst gedraaid wordt. Toch gebeurde dit in de Dorpskerk in Katwijk aan den Rijn, waar afscheid werd genomen van Frans van den Berg, de man van mijn collega Atie. De tekst is trouwens zeer toepasselijk:
"Nobody knows where you are,
how near or how far,
shine on you crazy diamond".

Het was een zeer indrukwekkende uitvaart, waarin de muziek, DE passie van Frans van den Berg, als een rode draad doorheen liep. Zoon Arno droeg het gedicht "Vader op zoon" van Jules Deelder voor, terwijl zijn broer Remco met vier vrienden een zestal prachtige popnummers speelde, waaronder "Wish you were here" van Pink Floyd

en "Nothing else matters" van Metallica.

Met een beamer werden tijdens dit muzikale eerbetoon foto's van Frans vertoond. De technische hulpmiddelen, waarmee Frans tijdens zijn leven zeer veel mensen heeft geholpen om de muziek beter te laten klinken, zowel in de studio als tijdens live-optredens, werden nu benut om dit afscheid zeer indrukwekkend te maken.
Het levensmotto van Frans was vervat in het lied "Music" van John Miles:
"Music was my first love
And it will be my last
Music of the future
And music of the past

To live without my music
Would be impossible to do
In this world of troubles
My music pulls me through".

Doordat zijn gezondheid hem de laatste 10 jaar steeds meer in de steek liet, waren de laatste zinnen goed getroffen. Muziek was, naast zijn gezin, in die tijd zeker een steun voor hem.

Voordat Frans in besloten kring zou worden gecremeerd, mochten we een rode of witte roos op de sobere kist leggen. Als jongen van Rotterdam-Zuid was Feyenoord zijn leven lang zijn club. Daar ik in de Witte Rozenstraat gewoond had, koos ik uiteraard voor een witte roos.
In een hopelijk zeer verre toekomst hoop ik ook op deze muzikale wijze van familie en vrienden afscheid te kunnen nemen.
's Middags stond ik gewoon in de uitlening op de Hoofdbibliotheek, waarna ik naar huis fietste om 's avonds weer present te zijn op het strand van Katwijk. Het was nog steeds zeer warm, dus het droogtrainingsgroepje van 6 IJVL-leden was van plan om het rustig aan te doen.
We deden de slalomloop om daarna op weg naar Noordwijk een duinopgang te beklimmen. Paul Verkerk deed dit verrassend goed, terwijl dit toch zijn eerste droogtraining was. Naast het lopen deden we allerlei oefeningen, zoals Steigerungen, opdrukken, statisch zitten en, het zal de hitte wel geweest zijn: we renden nog 2 keer een duinopgang op! Bij de derde voelde je je bovenbenen "vol lopen".
Om 9 uur namen we een frisse duik in de Noordzee. Paul Verkerk bleek een uitstekende zwemmer te zijn, dus we kunnen onze revanche gaan halen bij de Wassenaarse zwemloop in augustus.De heerlijke zomeravond werd besloten op het terras van 't Wantveld. Op deze zwoele zomeravond smaakte het witbier uitmuntend, terwijl wij genoten van de de ondergaande zon.

Gedroomde winnaar

Ieder groot sporttoernooi kent een gedroomde winnaar. Veelal is dit iemand, die vaak net buiten de prijzen viel, de zogenaamde "eeuwige tweede". Ook kan deze persoon de gedroomde winnaar zijn door een sympathiek karakter, briljant spel met ragfijne subtiliteiten of heeft deze persoon iets heel bijzonders.
Welnu, wij deden bij het Wereldkampioenschap voetbal voor het eerst aan een heuse voetbalpool op ons werk, waaraan 12 personen meededen. Hierbij gold ik als gedroomde winnaar. Uiteraard kon ik niet doorgaan voor eeuwige tweede en over de middelste eigenschappen is het niet aan mij om de over te oordelen. Alleen schijnt iedereen het er over eens te zijn, dat ik iets heel bijzonders heb.

En dit keer ben ik het daar volledig mee eens. In het Bijbelvaste Katwijk is het verhaal van Jozef als droomuitlegger overbekend. Nu hoefde ik geen orakel echter te raadplegen. Ik had een paar weken voor het begin van het WK in Zuid-Afrika gedroomd, dat Nederland in de finale zou verliezen, dus uitgaande van deze voorkennis vulde ik het schema met alle wedstrijden in. Alleen Aafke van Duijn was zo verstandig om dezelfde finalisten en kampioen te voorspellen.
In het begin zat ik in de onderste regionen. Ik had veel winnende ploegen goed geraden, maar bijna nooit met de goede uitslag. Deze wedstrijden leverde 1 punt op, terwijl een goede uitslag 3 punten opleverde. Dat zet dus geen zoden aan de dijk.
Na de poulefase begon de teller voor mij pas te lopen. Het mooiste moment kwam, toen ik Irene van der Plas inhaalde, die nog een tijdje koploper was, terwijl ik in de lagere regionen bivakkeerde.
16-Juni
Irene 13
Piet 12
Evelien 11
Aafke 10
Bernadet 8
Anneke 7
Monique 6
Bert 6
Walter 6
Joke 6
Loes 6
Nelina 5
Ik was het weekeinde daarvoor naar de proloog van de Tour de France geweest en had een geel t-shirt gekocht.
"Kijk, Irene", zei ik: "Ik heb de gele trui!"
"Mijn kamer uit!" was het antwoord.
Na de halve finales stond ik alleen op kop en eigenlijk had ik al gewonnen, maar de spanning kwam nog even terug, toen bleek, dat degene, die de wereldkampioen goed geraden had, 5 bonuspunten kreeg. Als Nederland wereldkampioen in de reguliere speeltijd werd, zou Walter de Gouw me nog in halen. Maar dat zou ik dan geen enkel probleem vinden. Een echte win-win-situatie!
Het liep echter precies, zoals in mijn droom.
11 juli
Bert 112 WINNAAR!
Aafke 109
Evelien 103
Walter 101
Loes 92
Irene 86
Nelina 87
Anneke 83
Piet 83
Joke 81
Monique 74
Bernadet 71

En na alle oranjegekte in het weekeinde leek het wel, of oranje op maandag een taboe-kleur was. Maar als gedroomde winnaar van de voetbalpool, ging ik natuurlijk toepasselijk gekleed naar mijn werk.


Tot het Europees kampioenschap van 2012 kan ik genieten van deze triomftocht vanuit de lagere regionen.

Ik sluit niet uit, dat ik heel af en toe dit bij bepaalde personen onder de aandacht zal brengen.
En intussen droom ik rustig verder....

Ongewild lastig

Na op donderdag al aardig wat gesjouwd te hebben voor de Strandbieb, mocht ik het op vrijdagochtend dunnetjes overdoen. Ik hielp Irene, Ineke en Martine met het neerleggen van de afgeschreven boeken op de zoektafels. Daar kwam ik het boek "Ongewild lastig" tegen.

Nu ben ik nooit te beroerd voor een kwinkslag, dus ik hield het boek omhoog, mat de mededeling, dat ik dit soms ook wel eens ben.
Hoe het kan, begrijp ik niet, maar zowel Irene als Ineke zeiden ad rem: "Volgens mij is het niet ongewild!"
Tsja, als twee hoofden dat tegelijk over mij zeggen, rest mij niets anders dan Marten Toonder te citeren: "Dat geeft te denken..."

"Tweet tweet"

Het is de tijd van het jaar, dat de vogeltjes uit hun nesten vliegen met een vrolijk "Twiet twiet". Dit is de Nederlandse vertaling van "Tweet tweet". Sinds een jaar zit ik namelijk op Twitter: dit was het eerste bericht, dat ik de wereld in zond: Ik luister naar "Money" van Pink Floyd, terwijl ik mijn eerste twitterbericht de wereld in stuur.
3:30 PM Jun 24th, 2009 via web
Ik ben te vinden op https://twitter.com/BertBreed/following
Het mooiste was, dat ik meteen nadat ik me had aangemeld, een enthousiast mailtje van mijn oudste dochter kreeg met de tekst: "Mijn vader wordt ook een keer modern".
Hoewel het op zich een handig middel kan zijn voor het snel verspreiden van berichten, ben ik toch weinig op Twitter te vinden. Ik ben meer een man van het langere werk, zoals bloggen. Daar kun je tenminste een afgerond verhaal kwijt.
Dus van mij hoor je weinig "Tweet tweet" en al helemaal geen "Twiet twiet". Men mocht eens denken, dat ik een vreemde vogel ben.....

"Tel ik dubbel?"

In mijn vriendengroep bestaat een gevleugelde uitdrukking: "Tel ik dubbel?" In mijn jeugdjaren hielp ik altijd bij het Midwinterfestival in Nieuw-Vennep en bij deze jeugdinstuif in de Kerstvakantie was Cock Gaus, de beheerder van de Vespohal, waar het gebeuren plaatsvond, barkrukken aan het tellen. Gert Dol wees hem op het feit, dat hij dubbel aan het tellen was. "Tel ik dubbel?" was de verbaasde reactie van Cock Gaus, waarbij het knapste was, dat hij nog op een oneven getal uit kwam ook!
Gisterenavond werd er in de Hoofdbibliotheek dubbel geteld. Er waren namelijk 2 stembureaus gevestigd en om 9 uur kon er dus in 2 hoeken geteld worden.
Cor Schaap kwam 2 keer stemmen. Ik kon niet nalaten om te zeggen: "Heb je een dubbel paspoort, Cor?"
Maar goed, de extra frontoffice-dienst was erg gezellig. Het is tijdens zo'n verkiezingsdag echt druk in de bibliotheek en er hangt een gezellige, ontspannen sfeer. Wat dat aangaat mag het van mij iedere dag verkiezingsdag zijn.
Maar geen nood, gezien de uitslag vermoed ik, dat we eerder naar de stembus gaan dan over 4 jaar. Mark Rutte mag dan de eerste plaats behaald hebben, ik denk niet, dat er een stabiele coalitie te smeden is. Het zal een lastige formatie worden, er moet flink bezuinigd gaan worden en dan zullen de mensen pas merken, dat dit niet pijnloos zal zijn.

De nieuwe coalitiepartijen zullen flink verliezen bij de verkiezingen voor de Provinciale Staten, en dus indirekt voor de Eerste Kamer. De oppositiepartijen worden dan "slapend" rijk. Vervolgens struikelt het kabinet Rutte over de begroting van 2012 in de zomer van 2011 en volgen in november 2011 nieuwe Kamerverkiezingen, waarbij de verliezers van vandaag zo maar de winnaars van morgen kunnen zijn.

Als laatste voorzitter van de PPR in Leiden meen ik voldoende inzicht te hebben in hoe de politiek werkt om deze voorspelling te doen.
Kunnen we in 2011 in ieder geval weer 2 keer een gezellig drukke verkiezingsdag in de Hoofdbibliotheek tegemoet zien.

Want de oorzaak ligt in de manier, waarop in Nederland wordt omgegaan met de democratie. Uittredend premier Balkenende typeerde dat heel raak met de term "ADHD-democratie". Maar volgens mij gaat het nog een laag dieper. De politiek in ons lage landje is alleen te begrijpen, als je het beziet als een lobby-democratie. Feitelijk worden we geregeerd door diverse belangengroepen, die het beste weten te lobbyen. Anders zijn vreemde taferelen niet te begrijpen: er wordt voor miljarden euro's een spoortunnel geboord door het Groene Hart. De tunnel is in prijs 3 keer over de kop gegaan, is eindelijk klaar en dan zijn er geen treinen besteld....
Of neem de Schiphol-lobby: wie kan mij uitleggen, waarom er zeer veel accijns zit op benzine, en de vliegmaatschappijen geen cent accijns betalen voor het minstens zo vervuilende kerosine?
Zolang de macht van de diverse lobbies niet doorbroken wordt, zullen we in Nederland last blijven houden van afnemend vertrouwen van de bevolking in de politiek. De gewone man ziet allerlei voorzieningen, die van belang zijn voor het gewone dagelijkse leven afgebroken worden, terwijl er wel miljarden euro's over de balk gesmeten worden in prestigeobjecten. Zolang deze niet wordt aangepakt, zullen we last blijven houden van populisten, die wel de vinger op de zere plek weten te leggen. Tot die tijd blijven we zitten met een ADHD-democratie.
U bent bij deze alvast gewaarschuwd, want een gewaarschuwd mens telt voor twee!

Marcel van Driel

Het was een rare week. Eerst 3 dagen alleen maar bezig zijn met het zomerrooster, dat ik eerder, dan ik had gedacht, rond had gekregen, daarna naar Almere, de stad waar de PVV de grootste partij is, voor de fantastisch mooie bibliotheek en vanavond (en vannacht) een reünie van mijn lagere school in Nieuw-Vennep.
Maar eerst was er een dagje naar mijn "oude" bibliotheek in Katwijk aan den Rijn, waar Marcel van Driel in het kader van de Kunstroute 5 klassen van basisscholen ontving met een prachtig verhaal.

Een rasverteller. Het boek Subroza.nl stond centraal in deze met veel flair vertelde lezing. Ik heb, terwijl ik de aanschaf van de romans deed en wat achterstallig werk wegwerkte, het multimediale verhaal van Marcel van Driel 5 keer gehoord en het verveelde geen moment!

Het was dus niet bepaald een straf om op deze zonovergoten dag weer terug te zijn in Katwijk aan den Rijn.
The Doors hadden een toepasselijke titel voor deze week: "Strange days in paradise".