Na op donderdag al aardig wat gesjouwd te hebben voor de Strandbieb, mocht ik het op vrijdagochtend dunnetjes overdoen. Ik hielp Irene, Ineke en Martine met het neerleggen van de afgeschreven boeken op de zoektafels. Daar kwam ik het boek "Ongewild lastig" tegen. Nu ben ik nooit te beroerd voor een kwinkslag, dus ik hield het boek omhoog, mat de mededeling, dat ik dit soms ook wel eens ben. Hoe het kan, begrijp ik niet, maar zowel Irene als Ineke zeiden ad rem: "Volgens mij is het niet ongewild!" Tsja, als twee hoofden dat tegelijk over mij zeggen, rest mij niets anders dan Marten Toonder te citeren: "Dat geeft te denken..."
Het is de tijd van het jaar, dat de vogeltjes uit hun nesten vliegen met een vrolijk "Twiet twiet". Dit is de Nederlandse vertaling van "Tweet tweet". Sinds een jaar zit ik namelijk op Twitter: dit was het eerste bericht, dat ik de wereld in zond: Ik luister naar "Money" van Pink Floyd, terwijl ik mijn eerste twitterbericht de wereld in stuur. 3:30 PM Jun 24th, 2009 via web Ik ben te vinden op https://twitter.com/BertBreed/following Het mooiste was, dat ik meteen nadat ik me had aangemeld, een enthousiast mailtje van mijn oudste dochter kreeg met de tekst: "Mijn vader wordt ook een keer modern". Hoewel het op zich een handig middel kan zijn voor het snel verspreiden van berichten, ben ik toch weinig op Twitter te vinden. Ik ben meer een man van het langere werk, zoals bloggen. Daar kun je tenminste een afgerond verhaal kwijt. Dus van mij hoor je weinig "Tweet tweet" en al helemaal geen "Twiet twiet". Men mocht eens denken, dat ik een vreemde vogel ben.....
In mijn vriendengroep bestaat een gevleugelde uitdrukking: "Tel ik dubbel?" In mijn jeugdjaren hielp ik altijd bij het Midwinterfestival in Nieuw-Vennep en bij deze jeugdinstuif in de Kerstvakantie was Cock Gaus, de beheerder van de Vespohal, waar het gebeuren plaatsvond, barkrukken aan het tellen. Gert Dol wees hem op het feit, dat hij dubbel aan het tellen was. "Tel ik dubbel?" was de verbaasde reactie van Cock Gaus, waarbij het knapste was, dat hij nog op een oneven getal uit kwam ook! Gisterenavond werd er in de Hoofdbibliotheek dubbel geteld. Er waren namelijk 2 stembureaus gevestigd en om 9 uur kon er dus in 2 hoeken geteld worden. Cor Schaap kwam 2 keer stemmen. Ik kon niet nalaten om te zeggen: "Heb je een dubbel paspoort, Cor?" Maar goed, de extra frontoffice-dienst was erg gezellig. Het is tijdens zo'n verkiezingsdag echt druk in de bibliotheek en er hangt een gezellige, ontspannen sfeer. Wat dat aangaat mag het van mij iedere dag verkiezingsdag zijn. Maar geen nood, gezien de uitslag vermoed ik, dat we eerder naar de stembus gaan dan over 4 jaar. Mark Rutte mag dan de eerste plaats behaald hebben, ik denk niet, dat er een stabiele coalitie te smeden is. Het zal een lastige formatie worden, er moet flink bezuinigd gaan worden en dan zullen de mensen pas merken, dat dit niet pijnloos zal zijn. De nieuwe coalitiepartijen zullen flink verliezen bij de verkiezingen voor de Provinciale Staten, en dus indirekt voor de Eerste Kamer. De oppositiepartijen worden dan "slapend" rijk. Vervolgens struikelt het kabinet Rutte over de begroting van 2012 in de zomer van 2011 en volgen in november 2011 nieuwe Kamerverkiezingen, waarbij de verliezers van vandaag zo maar de winnaars van morgen kunnen zijn.
Als laatste voorzitter van de PPR in Leiden meen ik voldoende inzicht te hebben in hoe de politiek werkt om deze voorspelling te doen. Kunnen we in 2011 in ieder geval weer 2 keer een gezellig drukke verkiezingsdag in de Hoofdbibliotheek tegemoet zien.
Want de oorzaak ligt in de manier, waarop in Nederland wordt omgegaan met de democratie. Uittredend premier Balkenende typeerde dat heel raak met de term "ADHD-democratie". Maar volgens mij gaat het nog een laag dieper. De politiek in ons lage landje is alleen te begrijpen, als je het beziet als een lobby-democratie. Feitelijk worden we geregeerd door diverse belangengroepen, die het beste weten te lobbyen. Anders zijn vreemde taferelen niet te begrijpen: er wordt voor miljarden euro's een spoortunnel geboord door het Groene Hart. De tunnel is in prijs 3 keer over de kop gegaan, is eindelijk klaar en dan zijn er geen treinen besteld.... Of neem de Schiphol-lobby: wie kan mij uitleggen, waarom er zeer veel accijns zit op benzine, en de vliegmaatschappijen geen cent accijns betalen voor het minstens zo vervuilende kerosine? Zolang de macht van de diverse lobbies niet doorbroken wordt, zullen we in Nederland last blijven houden van afnemend vertrouwen van de bevolking in de politiek. De gewone man ziet allerlei voorzieningen, die van belang zijn voor het gewone dagelijkse leven afgebroken worden, terwijl er wel miljarden euro's over de balk gesmeten worden in prestigeobjecten. Zolang deze niet wordt aangepakt, zullen we last blijven houden van populisten, die wel de vinger op de zere plek weten te leggen. Tot die tijd blijven we zitten met een ADHD-democratie. U bent bij deze alvast gewaarschuwd, want een gewaarschuwd mens telt voor twee!
Het was een rare week. Eerst 3 dagen alleen maar bezig zijn met het zomerrooster, dat ik eerder, dan ik had gedacht, rond had gekregen, daarna naar Almere, de stad waar de PVV de grootste partij is, voor de fantastisch mooie bibliotheek en vanavond (en vannacht) een reünie van mijn lagere school in Nieuw-Vennep. Maar eerst was er een dagje naar mijn "oude" bibliotheek in Katwijk aan den Rijn, waar Marcel van Driel in het kader van de Kunstroute 5 klassen van basisscholen ontving met een prachtig verhaal. Een rasverteller. Het boek Subroza.nl stond centraal in deze met veel flair vertelde lezing. Ik heb, terwijl ik de aanschaf van de romans deed en wat achterstallig werk wegwerkte, het multimediale verhaal van Marcel van Driel 5 keer gehoord en het verveelde geen moment! Het was dus niet bepaald een straf om op deze zonovergoten dag weer terug te zijn in Katwijk aan den Rijn. The Doors hadden een toepasselijke titel voor deze week: "Strange days in paradise".
Een paar collega's van me waren me al voorgegaan en kwamen razend enthousiast terug van de nieuwe bibliotheek in Almere. Nu is het voor sommigen van hen niet moeilijk om enthousiast te raken. Irene was helemaal vol lof over de kasten, terwijl ik, als de kans zich voordoet, haar daar graag op weet te jagen. Irene is bijna overal enthousiast over, hoewel dat om een of andere duistere reden niet altijd over mijn gedrag is.
Met een uitnodiging voor BiebPanel op zak vertrok ik om 8 uur vanaf huis naar Leiden-Centraal, waar de NS me naar de Flevopolder bracht. In Almere liep ik in het zonnetje naar het Stadhuisplein, waar de hoofdingang van de bibliotheek gesitueerd was. Deze was nog gesloten. Er zaten grote sterren in deze dikke glazen deur.
Terwijl ik via een zijingang binnengelaten werd, vroeg ik aan de portier, wijzend op de kapotte deur: "Die klant kon zeker niet wachten, tot de bibliotheek open ging?"
"Nee", antwoordde hij: "Er is gisterenmiddag iemand met een scootmobiel tegenaan geknald!"
Mij werd geadviseerd om met de lift naar de vierde etage te gaan, maar eigenwijs als ik ben, nam ik de roltrap, zodat ik alvast rond kon kijken in dit fraaie gebouw. Om 10 uur begon de vergadering van BiebPanel. De uitslag van de personeelsenquête werd bekend gemaakt, met als uitkomst, dat de frontoffice-medewerkers grotendeels gelijk op liepen met die van de bibliotheekbezoekers. De backoffice-medewerkers konden minder goed inschatten, wat de bibliotheekbezoekers belangrijk vonden.
De lering, die hieruit te trekken is, is dat het goed is, als backofficemedewerkers ook direct met het publiek in contact komen. Hetgeen niet vreemd is: bij een bedrijf als Ikea worden alle personeelsleden, dus ook de directieleden, 2 weken per jaar in de frontoffice ingeroosterd, zodat ze "feeling" houden met hun klanten.
Na de pauze werden we in twee groepen ingedeeld en kregen we een rondleiding door de bibliotheek. Mijn collega's hadden geen woord teveel gezegd. Als bibliothecaris voelde je je als een kind in Luilekkerland.
Dat dit ook allemaal kon in een bibliotheek! Kasten van 15 meter lang, die door de gebogen vorm toch niet massief aandoen.
Overal waren verrassende hoekjes in deze prachtige bibliotheek, die volledig is ingericht op de manier, waarop de klanten zoeken. In één woord: FANTASTISCH!!!!
Na de rondleiding ging ieder zijns of haar weegs en ik liep rustig op eigen houtje nog een keer door de bibliotheek op zoek naar opvallende details. Eén ervan was me tijdens de groepsrondleiding al opgevallen: de reserveringskast stond in de publieksruimte. Navraag bij Marga, met wie ik vorig jaar een marketingcursus voor bibliotheekmedewerkers had gevolgd, leerde me, dat dit eigenlijk nooit tot problemen leidt: de gereserveerde boeken kunnen immers alleen geleend worden door degenen, die het ook daadwerkelijk gereserveerd hadden. Iets om mee te nemen naar Katwijk.
Om 3 uur verliet ik deze prachtige bibliotheek en liep regelrecht op een Italiaanse ijskar af. Ik kon de verleiding niet weerstaan. Ik was nog geheel in de sfeer van Luilekkerland....
