Men had mij immers verzocht om in gepaste kleding te verschijnen. En wat is er op een tropische zomerdag op het Katwijkse strand een toespraak te houden in toeristische kledij?
Ja, een zwembroek had natuurlijk ook gekund, maar dat zou de dames maar afleiden van de inhoud van deze lofrede aan jullie adres.
Nog niet zo heel lang geleden zou het bereiken van de mijlpaal van 65 jaar betekenen, dat jullie op je lauweren zouden kunnen gaan rusten. Maar dat is voorgoed verleden tijd. Er is juist voor gekozen om versneld naar 67 jaar te gaan.
“Een eitje”, hoor ik jullie denken, maar er schuilt een addertje onder het gras. Er is bij het aannemen van de wet, die dit allemaal regelt, voor gekozen om een verdere verhoging te gaan koppelen aan de levensverwachting. En dat ziet er niet zo mooi uit voor de vrouwen in ons gezelschap. Gemiddeld worden de vrouwen immers 5 jaar ouder dan mannen….
Wat dat aangaat krijgt Tanja het helemaal voor haar kiezen. In 1990 begon zij bij de Katwijkse bibliotheek in het kader van Jeugdwerkgarantieplan. Ooit, in een verre toekomst, zal zij haar laatste jaren bij onze bibliotheek slijten via een Ouderenwerkgarantieplan. Zo is de cirkel dan weer rond.
Dat geldt ook voor Atie. Zij begon op 1 juli 1975 in de Voorstraat en ooit zal zij haar bibliotheekloopbaan daar ook beëindigen als de nieuwbouwplannen van de gemeente eindelijk een keer uitgevoerd worden.
Nu stond Atie in haar jonge jaren bekend als een witte tornado als het op het opruimen van boeken in de kast aankwam. Heden ten dage loopt er nog zo iemand rond in de bibliotheek. Ik heb er spijt van als haren op mijn hoofd, dat ik indertijd geen wedstrijd georganiseerd heb om de trofee “De snelste opruimer van Nederland” tussen Atie en Annemarie.
Tanja is al 25 jaar een trendsetter op het gebied van de flexibele werkplekken. Als er telefoon voor haar is, dan kun je haar op alle denkbare plekken in de bibliotheek vinden, behalve achter haar eigen bureau.
Nu was ze vroeger ook nog wel eens te vinden bij de trappen bij de personeelsingang, als er weer eens een rokertje moest worden opgestoken. Ook Atie had jarenlang moeite met het doorgronden van de tekst van het lied van Boudewijn de Groot: “Als de rook om je hoofd is verdwenen”.
Welnu, aan mij is de zware taak opgedragen om het rookgordijn te verdrijven rond de nieuwe regelgeving, die onder de Haagse kaasstolp wordt bedacht. Uit welingelichte kringen heb ik vernomen, dat binnenkort bekend wordt gemaakt, dat rokers en ex-rokers de extra pauzes, die ze in hun werkzame leven hebben genomen om aan hun rookgenot te komen, alsnog in moeten halen, voordat ze van hun pensioen mogen gaan genieten.
Op de achterkant van een sigarendoos mogen jullie uit gaan rekenen, wat dit voor jullie persoonlijk gaat betekenen. Dat wordt dus een sigaar uit eigen doos.
Want voor werknemers, die geboren zijn na 1950, is het bereiken van het pensioen net als het schaatsen van de Elfstedentocht: de finish is altijd verder weg dan je dacht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten