Natuurijstraining

Ik was wat vroeger naar de Leidse IJshal gefietst. Zo kon ik in de kantine nog even praten met de G-schaatsers, die ik schaatsles zou geven. Ik raakte in gesprek met Jonathan, die mij vroeg of ik weer een natuurijstraining zou willen geven.
Natuurlijk wilde ik dat. Het was voor mij een fluitje van een cent het programma om te gooien. Als het op natuurijs aankomt....
Op weg naar het kunstijs kwam ik langs Floor, die mij vertelde, dat hij een foto van zijn kleinzoon en mij had.

Afgelopen woensdag was hij ingeschreven als lid van de bibliotheek door zijn moeder, die vertelde, dat "die meneer" haar in de bibliotheek in Katwijk aan den Rijn haar vaak had voorgelezen. Daar het rustig was greep ik mijn kans om ook de volgende generatie voor te lezen uit "Floddertje" van Annie M.G. Schmidt.

Ik kreeg de foto netjes doorgemaild.
Om kwart over 8 begon ik aan de veranderde training. We begonnen met 3 rondjes inrijden, waarna 4 rondjes met afwisselend tegenwind en meewind volgden. Bij tegenwind maak je jezelf kleiner en worden je slagen korter, bij meewind geef je je rug rust en maak je je slagen langer. Om het wat zwaarder de maken volgden 4 rondjes tegenwind, waarna 4 rondjes meewind voor hersteltijd.
Uiteraard kwamen er een aantal rondjes met op 4 plekken lage bruggetjes, waarbij je heel diep moest gaan zitten. Op een gegeven moment ga je dit flink voelen in je bovenbenen. Geen probleem, want een viertal rondjes met een "stempelpost" in de hoek bood weer wat rust voor de bovenbenen.

Daarnaast is natuurijs helaas niet altijd voor 100% betrouwbaar. Ik reed naar de lege binnenbaan en liet een blauwe doelmond als wak fungeren.
"Hoe kunnen jullie mij uit het wak halen?"
Jonathan wist het juiste antwoord. Op zijn buik liggend trok hij mij met behulp van een tweede schaatser uit het wak.



We deden 3 Steigerungen om weer warm te worden, waarna we in tweetallen elkaar een rondje optrokken.
"Je zit er helemaal doorheen en je schaatsmaat helpt je een stuk tegen de wind in!"
Dit deden we over 4 rondjes, dus je kreeg zowel krachttraining als rust. Na een paar rondjes rustig rijden gingen we over naar een typische natuurijssport: kortebaanschaatsen. In de hoek moesten de G-schaatsers starten en op het rechte eind voluit gaan. Vooral de sprinters Kevin en Youri leefden zich hier helemaal uit.
Doordat een G-schaatsster van Katwijk jarig was en trakteerde, kwamen we niet toe aan mijn laatste stukje natuurijsschaatsen: schoonrijden.

Dat was wel jammer, want als je het over balansoefeningen hebt, dan is dit er eentje uit de hoogste categorie.

Yvonne

Hoewel het personeel van de Katwijkse bibliotheek behoorlijk honkvast is, gaat er af en toe een collega weg. Vandaag was het afscheid van Yvonne Duindam, die als scholier begon en na een afgeronde studie rechten een andere baan heeft gevonden.

Als huisdichter werd aan mij gevraagd om een afscheidslied te maken. Nadat ik vorige week wakker werd met een tekst op het slotrefrein op "Hey Jude" van "The Beatles" stond de keuze van het lied voor mij vast.
Het was nog een hele puzzel om de tekst in de melodie te passen. De muziek van John Lennon en Paul McCartney klinkt eenvoudig, maar is het beslist niet!

Gestoken in een Quick Boys trainingspak kon ik de toon zetten in dit afscheidslied.

Yvonne was nog piep,
Toen ze begon bij onze bieb.
Nu gaat ze met een meestertitel weg
Uren turen naar schade en pech.

Yvon heeft iets met taal,
Maar haar Engels, dat is een wartaal
Een her, dat was ooit haar deel
Ze maakte toen net een fout teveel.

Maar Italiaans dat is juist fijn, Yvon, heel fijn
Florence is de stad, waar ze wilde zijn.
Ze leerde het spreken van die taal, dat is echt waar
En nu is haar rechtenstudie klaar.
Yvonne bravo, Yvonne bravo.

Yvon loopt langs de lijn
Ze vindt het fijn om Quick Girl te zijn
The Boys doen dan extra goed hun best
Zodat aan het eind de zege rest.

De tijd van gaan is nu dus hier, acht jaar vaak blij
Wat vlogen die jaren vlug voorbij
Ze kwam als opruimhulp bij de bieb, die vlotte meid
Die invaller die raken we nu kwijt.
Yvonne bravo, Yvonne bravo.

Yvon gaat nu echt weg
Voor de bieb een reuze pech
We wensen haar het allerbeste toe
Een fijne baan zonder asbestgedoe
Gedoe gedoe gedoe gedoe gedoe.

Yvonne gaat nu weg, reuze pech, echt weg. (16 x)

Olivier

In mijn jeugdjaren las ik met veel plezier de boeken over de tweeling Adriaan en Olivier van Leonhard Huizinga.

Voeg daar de onvolprezen Heer van stand Olivier B. Bommel aan toe en als bibliothecaris was ik verkocht als je begrijpt wat ik bedoel.

Het mag dan ook geen verbazing wekken, dat ik volgaarne voldeed aan het verzoek van de droogtrainingsgroep van de IJVL om vanavond op te draven voor het etentje van voorgenoemde groep. Deze vond plaats in Belgisch biercafé "Olivier" aan de Hooigracht in Leiden.
Met 15 mannen en vrouwen hadden we een gezellige avond, waarbij we afscheid namen van Jaap de Gorter als trainer. Het eten was prima, door de vele verschillende bieren was het lastig kiezen uit het vele gerstenat. Hoe dan ook was het een gezellige afsluiting van het droogtrainingsseizoen 2016 nu het schaatsseizoen 2016-2017 van start was gegaan. Maar na de soms tropische zomertrainingen is Olivier's Army er klaar voor!

Korenslag

Het was een drukke dag gisteren. Het was mijn zaterdagdienst en dat betekende een lange dienst: van kwart voor 10 tot kwart over 4. Het was de eerste zaterdag na de asbestcrisis in de Hoofdbibliotheek, dus dat betekende toch wat meer drukte dan gewoonlijk. Vooral met boeken uit andere vestigingen, die op de Hoofdbieb ingeleverd werden, hadden we onze handen letterlijk en figuurlijk meer dan vol.

Na mijn werk fietste ik door naar mijn neef Eric, waar ik met Ada het nieuwe huis van hem en Welmoed ging bekijken. Om 10 voor 6 zaten we weer op de fiets naar Noordwijkerhout. Het was droog, toen we vertrokken, maar nog geen kilometer verder zaten we een een korte maar krachtige regenbui. De straten stonden in mum van tijd blank, we hoorden enkele flinke donderklappen, maar bij het binnenrijden van Noordwijkerhout zagen we een dubbele regenboog.

We trapten door naar "Hudson's", waar we met Bas, Nel, Tim en Sheila gezellig aten met de nodige lachsalvo's tussendoor. Na het eten moesten we een beetje haasten om op tijd in "De Schelft" te zijn, voor mij een bekend oord vanwege de jaarlijkse deelname aan de Omloop van Noordwijkerhout.
Nu kwamen we echter voor iets anders, ook een jaarlijks festijn: Korenslag Bollenstreek. De aftrap was voor "Elan". Met dit Zuidafrikaanse lied had dit Noordwijkerhoutse koor een sterke opening, maar daarna vond ik het toch allemaal wat te vlak.

Dat gold niet voor "Harlem Nocturne", dat de meest complete show van de avond verzorgde. Dit koor uit de Spaarnestad, met Lotte van Walstijn in de gelederen, had niet alleen aan het oor, maar ook aan het oog gedacht met een originele lichtshow.

Een geheide winnaar, dacht ik, maar daar dacht "Voices" uit IJmuiden met koorlid Willem Jongsma anders over. Met "Ice Queen" hadden ze het mooiste lied van de avond.

Het organiserende koor "Bloom" zong buiten mededinging geweldig toonvast en trefzeker en door de verwisseling van plaats van de koorleden na ieder lied was het geheel behoorlijk afwisselend.

Dat gold zeer zeker voor "Cigale". Dit sextet bracht a capella een vijftal liedjes met veel humor.

Ik vond dat de man, die bij "Cigale" de liedjes aan elkaar praatte, zowel qua uiterlijk als qua doen en laten veel weg had van Godfried Bomans.

Daarna kwam de uitslag van deze Korenslag. De winnaar was verrassend genoeg "Elan". Maar dat mocht de pret niet drukken: we hadden een prima muziekavond gehad. Amateurkoren kunnen een grote hoogte bereiken!
Na nog wat gedanst te hebben fietsten Ada en ik om half 1 richting Leiden. De warmte van september was met oktober op de kalender definitief verdreven.