Als lid van de Ondernemingsraad moet ik vroeger of later een oordeel geven over beide punten en dan is het wel zo handig om enige praktijkervaring te hebben opgedaan. Zodoende zat ik vanmorgen al vroeg op de fiets om in de mist naar Hoofddorp te fietsen.
Onderweg naar filiaal Floriande fietste ik nog even langs mijn geboortehuis, dat momenteel grondig wordt opgeknapt. De verbouwing is nog niet af, maar Leo en Joke slapen er al wel in.
Om 10 uur begon ik aan een uitleendienst tot 5 uur. In het begin was het vrij rustig, dus dat was een mooi moment om na te vragen, hoe het met de bedrijfskleding zat. Ieder personeelslid in de frontoffice heeft 2 oranje T-shirts met korte en 2 met lange mouwen en een bruin gilet met het bibliotheeklogo. Het personeel wordt geacht de bedrijfskleding zelf te wassen.
Bas had als enige van de aanwezigen sinds kort ook een oranje bloes, maar hij was niet te spreken over de kwaliteit ervan. Ik kon dat beamen. Je zag het er niet aan af, dat het vrij nieuw was. De prijs ervan weet ik niet, maar bedrijfskleding is meestal niet het goedkoopst, dus of de prijs/kwaliteitsverhouding hiervan gunstig is valt te betwijfelen.
Het werken met de informatiepunten was niet ideaal, maar wel te doen, ook al was het een lange dienst. In Floriande zijn krukken, waarop je even kunt zitten als je iets in de catalogus of op internet op moet zoeken voor een klant of wat administratieve handelingen moet verrichten.
Toch is het niet één op één te vertalen naar de praktijk in Katwijk. Het grote verschil is namelijk de grote sorteermachine, waar Floriande over beschikt. Gisteren was het een extreme dag, dat geef ik direct toe, waarin maar liefst 11 kratten van de filialen en de Bibliotheek op School ingenomen moesten worden. Maar op een gemiddelde maandag moet je 6 tot 7 kratten verwerken. Als je dan alleen beschikt over de vrij kleine ruimte van het informatiepunt, dan is het ergonomisch niet verantwoord. In Katwijk ontbreekt de "machinekamer" van Floriande, een wezenlijk verschil. Wat dat aangaat is het goed om dat met eigen ogen gezien te hebben.
Zowel als schaatstrainer als in mijn functie als bibliothecaris ga ik uiteraard mee met vernieuwingen. Maar niet klakkeloos: vernieuwingen zijn goed, zolang het verbeteringen zijn. Indien dat niet het geval is, kun je ze beter achterwege laten.
Om half 1 was de wisseling van de wacht. Doordat een vrouwelijke collega ziek was, had ik aangeboden om "gewoon" mee te draaien, zodat Floriande op volle sterkte was. Zodoende maakte ik iets unieks mee. Na ruim 35 jaar werkte ik voor het eerst met meer mannen in de frontoffice dan vrouwen....
Tijdens de lunchpauze kon ik bijpraten met mijn vriend, waarna we samen weer aan de slag gingen. Eén van de taken, die ik op me genomen had, was het voorlezen aan kinderen om half 3. Ik zocht diverse prentenboeken uit, waaronder "De paradijsvogel" van Marcus Pfister.
Op deze zonnige woensdagmiddag kwamen uiteindelijk 3 kinderen luisteren naar mijn zoetgevooisde stem.
Ondanks dat ik me af en toe als een kat in een vreemd pakhuis voelde, kon ik wel andere expertise inbrengen. In de Haarlemmermeer zijn ze vorig jaar overgestapt van Vubis naar Bicat. Wij werken al jaren met Bicat, dus ik kon wat handige tips en trucs laten zien. Het was dus niet alleen halen, maar ook brengen.
Om 5 uur zat de uitleendienst erop. Het is heel verfrissend om eens een dagje mee te lopen in een andere bibliotheek. Je leert letterlijk met de ogen van een klant kijken. Wat mij betreft is zoiets voor herhaling vatbaar.
In het avondzonnetje fietste ik via de Spieringerweg en de Ringvaartdijk weer op Leiden aan, waar ik om half 7 thuis kwam met 58 kilometer op de teller.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten