Huwelijksaanzoek

Je kunt als bibliothecaris als een soort veredelde ambtenaar je werk doen, doch je kunt ook proberen om met een kwinkslag op zijn tijd voor een gemoedelijke sfeer te zorgen. Ik kies altijd voor deze laatstgenoemde optie.
Soms levert dat verrassende gesprekken met klanten op. Zo knielde ik een keer om boeken op de onderste plank tussen te voegen, toen er een vrouwelijke klant op me af kwam om me wat te vragen.
Geheel naar waarheid zei ik: "Ik lig al op mijn knieën voor u!"
Nou, het was lang geleden, dat een man dat voor haar gedaan had.
Vorige week deed zich het spiegelbeeld van deze situatie voor. Ik liep met wat boeken om weg te ruimen in mijn hand langs de kasten. Een vrouw van middelbare leeftijd, die een boek zocht op de onderste plank, keek mij vragend aan.
Geruststellend zei ik: "U hoeft niet te knielen om wat aan me te vragen, hoor", waarop de vrouw me recht in de ogen keek en vroeg: "Wil je met me trouwen?"

Meestal heb ik in dit soort situaties wel een snedig antwoord klaar, maar dit keer stond ik toch echt volledig afgetroefd met mijn mond vol tanden....