Vreemde kostgangers

Mijn moeder zaliger, een schat van een mens, die voor iedereen een goed woord over had, was zeer mild jegens anderen. Als ze al een oordeel over anderen had, dan zei ze vaak: "God heeft een hoop vreemde kostgangers."
Gisterenavond fietste ik met een andere schat van een mens, die mijn leven sterk veraangenaamd heeft, naar de Breestraat, waar we de "Vreemde kostgangers" in de Stadsgehoorzaal gingen aanschouwen en beluisteren.

Op Wikipedia wordt "Vreemde kostgangers" een Nederlandse supergroep genoemd en dat klopt helemaal. Met Boudewijn de Groot, George Kooymans en Henny Vrienten heb je drie rasmuzikanten met uitstekend bij elkaar passende stemmen, die ook nog eens goede componisten zijn. Bovendien waren er ook nog eens scherpe Nederlandstalige teksten met veel humor. Kortom, in een uitverkochte zaal konden Ada en ik genieten van een fantastische avond.

Voor de pauze speelden ze veel nummers van hun nieuwe cd "Nachtwerk". In de pauze kwam ik "Krasse knar" Aad van den Ouweelen tegen, met wie ik heel wat rondjes in de Leidse IJshal heb geschaatst. Nu waren we tevreden met een rondje bier, terwijl we praatten over onze verzamelingen schaatsboeken en alles, wat met schaatsen op natuurijs te maken had.
Na de pauze kwam Henny Vrienten alleen op voor een solonummer over een ouderwetse kroeg in Brabant met een zeer simpel toilet buiten. Tijdens onze fietsvakanties in Vlaanderen en Noord-Frankrijk zijn we dit soort café's regelmatig tegengekomen.

Nu we het toch over zompigheid hebben....

Aan het slot werden een aantal hits van de afzonderlijke leden van "Vreemde kostgangers" gespeeld. De aftrap werd verricht door "Jimmy" van Boudewijn de Groot.

Henny Vrienten, die ooit is begonnen als bassist bij Boudewijn, vervolgde met "32 jaar" van "Doe Maar".

Tot mijn grote vreugde zong George een van de allermooiste nummers van "The Golden Earring".

"It's just a little bit of peace in my heart" klonk nog steeds loepzuiver, ondanks de soms zeer hoge tonen.

Boudewijn de Groot vervolgde met de meezinger "Als de rook om je hoofd is verdwenen".

Het slotakkoord was "Is dit alles?" van "Doe Maar".

Ada en ik hadden, net als de rest van de zaal, met volle teugen genoten. God mag dan al een hoop vreemde kostgangers hebben, van dit soort "Vreemde kostgangers" mag hij er nog wel een paar sturen!