Het is echter een politieke wet, dat de meest belangrijke zaken niet gedaan worden aan de onderhandelingstafel, maar in de wandelgangen. Dit gebeurt buiten het zicht van de televisiecamera's.
Soms wordt er een tipje van de sluier opgelicht. Gisterenmiddag was zo'n moment. Ik werkte in de Hoofdbibliotheek, toen een klant een portefeuille kwam brengen, die iemand verloren had. Om het bij de rechtmatige eigenaar te kunnen bezorgen, keek ik of er een pasje in zat. Ik had geluk. Naast een rijbewijs, een bankpasje en andere pasjes zat de bibliotheekpas er gelukkig ook in.
Ik had het telefoonnummer al snel gevonden en belde. Ik kreeg de vrouw van de eigenaar aan de lijn en zij zou haar man bellen, die op dat moment naar huis aan het fietsen was.
Veiligheidshalve legde ik de pas op mijn bureau in het kantoor. Een kwartier later kwam de bewuste klant de portefeuille ophalen.
Ik ontving hem met de woorden: "Ik weet nu, wie de nieuwe minister zonder portefeuille wordt!"
Al pratend moest ik er aan toevoegen, dat het van een rariteitenkabinet zou worden.
Dat was geen probleem voor de aankomend minister: "Die hebben we wel vaker gehad. En in Amerika hebben ze er momenteel ook één!"
Dit waren wijze woorden van de nieuwe minister zonder portefeuille!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten