Van Vive le Geus tot Top-Orkest en Toorenaar

Momenteel loopt de televisieserie "80 jaar oorlog". Een prachtige documentaire over het ontstaan van Nederland met heel wat nieuwe feiten en achtergronden, waar we op school nooit wat van gehoord hebben.

Afgelopen donderdag was op mijn werk "Vive le Geus". Hans Goedkoop, presentator van "80 jaar oorlog", vertelde samen met "Camerata Trajectina" met veel muziek uit die roerige periode uit de vaderlandse geschiedenis het verhaal van deTachtigjarige oorlog.


Gezeten naast mijn Elfstedenmaat Jos Drabbels en zijn vriendin Sophia genoten we volop van dit muziektheater. Na afloop sprak ik Hans Goedkoop kort. Hij omschreef het kort en bondig als "De slapsickversie van de televisieserie.

Liederen van 27 coupletten verhaalden van de strijd, maar gaven regelmatig ook de standpunten van de verschillende partijen weer. In een tijd zonder kranten diende het lied als een gezongen krant.
Wie kans krijgt om "Vive le Geus" te bezoeken: ga. Een leuke avond is gegarandeerd.

Eergisterenavond stond eveneens in het teken van de muziek. We gingen naar een concert van het TOP-orkest. Het Talent op podium-orkest speelde werken van Tsjaikovski, Bruch en Ravel onder leiding van de Engelse dirigent Dominic Seldis, die met onderkoelde Engelse humor alles aan elkaar praatte.

Onze jongste dochter speelde trompet in het orkest. Vooraf waren we met 7 familieleden wezen eten in de "City Hall", waar ik voor het eerst van mijn leven zwaardvis gegeten heb. Geheel naar eigen keuze kunt u me nu degenslikker of ijzervreter noemen....

Het was een prima concert, waarbij vooral de hoofdmelodie uit het 1e pianoconcert van Tsjaikovski de hele dag in je hoofd bleef zitten. Dat werd dus lang nagenieten.
Hiermee was de cultuurweek nog niet op.Gisterenmiddag kwam Jaap Toorenaar een kindercollege over "Asterix en Obelix" geven op de Hoofdbibliotheek.

Daar kon ik niet bij zijn, daar ik 's middags in filiaal Hoornes/Rijnsoever werkte. Daar ik de biebauto terug moest brengen, kon ik toch nog even met deze voormalige leraar Klassieke talen aan het Stedelijk Gymnasium spreken. Hij heeft 3 van mijn 4 kinderen in de klas gehad.

Met een gesigneerd exemplaar van "Asterix, de vrolijke wetenschap" fietste ik terug naar Hoornes/Rijnsoever. Een bibliothecaris blijft toch een verzamelaar.....

Jan Kal

Ik was hogelijk verbaasd, toen ik deze terrasfoto's van Joop Beenakker onder ogen kreeg met de mededeling, dat hij met Jan Kal op het Klokhuisplein in Haarlem zat.

Op mijn vraag, of het de dichter Jan Kal was kreeg ik een bevestigend antwoord. De dirigent van "Oktopus" steeg meteen in mijn achting. Onder Joops bezielende leiding kwam mijn liederlijk gedrag tot ongekende bloei, maar in diezelfde jaren werd mijn dichterlijke ader diep geraakt door Jan Kals gedichtenbundel "Fietsen op de Mont Ventoux", de debuutbundel, die ik op de middelbare school gelezen heb.

Het bijzondere is, dat hij sonnetten schrijft. Deze klassieke dichtvorm is namelijk erg moeilijk.

Ik geef het je te doen. Wat dat aangaat heeft het schrijven van een sonnet veel weg van het beklimmen van een berg van de eerste categorie.

En dan te bedenken, dat Jan Kal er veel meer dan 1000 heeft geschreven....

Ik mag dan aardig vaardig zijn in het maken van gelegenheidsgedichten en ook met Sinterklaasgedichten, ik weet donders goed, wanneer ik in een dichter mijn meerdere moet erkennen.

En dat doe ik in Jan Kal, de grootmeester van het sonnet.