Om half 3 was de theatervoorstelling "Pretty Woman" van popkoor "Harlem Nocturne". Dit koor bestaat 25 jaar en ter gelegenheid van dit zilveren jubileum werd er in de Stadsschouwburg in de Spaarnestad een jubileumconcert gegeven. Hier hadden Ada en ik vorig jaar een concert van "Clannad" bezocht.
Door de fraaie binnenstad van Haarlem wandelden we in heerlijk herfstweer, dat meer weg had van een nazomer, naar de schouwburg toe, waar Lotte van Walstijn 2 toegangskaartjes voor ons weg had laten leggen bij de kassa.
We zaten op rij 4, in werkelijkheid de tweede rij. Dat krijg je met alle bezuinigingen op de cultuur van de afgelopen 5 jaar....
Voor en na het concert en tijdens de pauze ervan praatten we nog even bij met Willem Jongsma.
Het jubileumconcert was een soort totaaltheater. De rode lijn was de film "Pretty Woman". Op een groot scherm op het zwarte toneelgordijn werden bepalende fragmenten uit deze film vertoond. Daarna ging het doek op, waarbij een toepasselijk poplied werd gezongen.
Na het lied ging het doek neer, waarna een volgend filmfragment volgde. Intussen moest het popkoor zich in een nieuwe formatie opstellen op het podium, diverse keren zelfs na een razendsnelle verkleedpartij. Hulde voor de choreografie!
Maar niet alleen de choreografie was goed, dat gold ook voor de muzikanten en de zang. We genoten dan ook volop van nummers als "Is she really going out with him?" van Joe Jackson.
Ook "Cold as ice" van "Foreigner" prijkte op de lijst van "Harlem Nocturne".
Uiteraard ontbrak het titelnummer "Pretty Woman" van Roy Orbison niet.
Het publiek in de uitverkochte zaal genoot volop van dit jubileumconcert, net als trouwens de leden van het koor zelf. Je zag alleen maar stralende gezichten.
Buiten gekomen straalde de zon nog wel, maar doordat deze lager aan de hemel stond, koelde het toch wel af. We wandelden richting "Philharmonie", waar we het concert van het "Beatles Projectkoor" zouden gaan bezoeken.
Voor het zo ver was, gingen we eerst een hapje eten. Dit deden we in Kroatisch restaurant "Dubrovnik" in de Jansstraat. Het smaakte ons prima en om 7 uur wandelden we naar de Lange Begijnestraat terug, waar we met Tim en Sheila in de rij gingen staan voor een goede zitplek in de grote zaal. Om 8 uur kwam het ruim 100 zangers grote projectkoor op met Bas, Nel en Annemieke Warnink in de gelederen.
Net als bij "Pretty Woman" was het een gevarieerd programma met een dwarsdoorsnede van de muzikale ontwikkeling van dit wereldberoemde kwartet uit Liverpool. Naast zang, dat werd ondersteund door het Symfonisch Blaasorkest Heemstede, kregen we ook oude filmpjes te zien op een groot scherm. Daarin werden bijzonderheden over de liedjes en ook, hoe deze ontstaan waren.
Bij "Yesterday" was het letterlijk slapend rijk worden. Paul McCartney werd wakker met de melodie in zijn hoofd. Hij hoefde het alleen nog maar op te schrijven.
Denk trouwens niet, dat zulke dingen niet bestaan. Rond Sinterklaas wordt ik wel eens wakker met een vrijwel compleet gedicht in mijn hoofd.
Vol enthousiasme zong het koor onder leiding van Cees Thissen, 40 jaar geleden mijn muziekdocent op Pedagogische Academie "De la Salle" in Heemstede, zich door een klein deel van het enorme repertoire van "The Beatles" heen.
Telkens wisten "The Fab Four" zich muzikaal te vernieuwen. Zo droegen ze bij aan de ontwikkeling van de popmuziek in de jaren '60.
Ook ingetogen stukken als "Let it be" kwamen goed tot hun recht.
De toegift stond niet op het programma, maar werd wel gezongen: "When I'm 64". Voor de meesten van mijn vriendengroep is dat niet meer zo ver af....
Na afloop konden we met "onze" koorleden onder het genot van een Jopen Bockbier bijpraten over het zeer geslaagde concert van het "Beatles Projectkoor". Tevens kon ik Bas Warnink melden, dat hij betere teksten schrijft dan Lennon en McCartney deden.
Ook kwam ik oud-klasgenote Gera van der Riet tegen, die ik al een paar jaar niet meer had gezien.
Bij het afscheid zag ik eindelijk dirigent Cees Thissen. Ik kon hem complimenteren voor het zoveelste geslaagde koorproject. Daarnaast kon ik hem vragen, waarom "Fool on the hill", een van de allermooiste Beatles-nummers ontbrak.
"Het stond op mijn lijst", kreeg ik als antwoord: "Maar daar alle teksten uit het hoofd gezongen moesten worden was deze lap tekst net een brug te ver."
Met deze plausibele verklaring wandelde ik met mijn vrouw naar het station van Haarlem, nog nagenietend van "Pretty Woman" en "The Beatles".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten