Schuurfeest met Haagsche kakker

Vlak voordat ik gisteren klaar was met mijn uitleendienst kwam de man van de vrouw, die woensdag na een lelijke val naar het LUMC was gebracht met een ambulance, de bibliotheekmedewerkers verrassen met een Haagsche kakker.

Dit als dank voor de goede zorg voor zijn vrouw, die gelukkig niets gebroken had en met wie het nu naar omstandigheden redelijk gaat.
Daar het teamwork betrof was de keuze simpel: de Haagsche kakker verdween naar de kantine.
Na een stuk van dit smakelijke krentenbrood geproefd te hebben fietste ik naar huis, waar Ada een verrassing voor me in petto had: een schuurfeest.

Ze wilde graag de deur van de schuur op de volkstuin schilderen en iedere klusser weet: voor je kunt schilderen, moet er eerst geschuurd worden. Dus fietste ik met mijn vrouw via de Formido naar de tuin, waar de deur gelicht moest worden. Daar de enige plek op het tuinencomplex, waar elektriciteit was, 200 meter verderop was, moesten we de deur daarheen sjouwen en na het schuren, dat mijn vrouw vakkundig deed, weer terugtillen naar onze schuur.

Daar ik vanmorgen en vanmiddag moest werken op de Hoofdbibliotheek, deed mijn vrouw de boodschappen en ging daarna de deur en nog wat vaste delen van de schuur schilderen.
Vlak voor tijd werd ik gebeld. De verf was op. Ik had al beloofd om na mijn werk naar de tuin te komen. Daar de verf op was kreeg ik het verzoek om via de Formido te fietsen en hetzelfde blik Verfijn te kopen. Dat deed ik graag.
Ik reed via de Nachtegaallaan. Aan het begin van de klim kwam ik Dick van Beelen tegen, die volgende week ook de Halve marathon van Katwijk wil gaan lopen.
Aan het eind van de afdaling werd ik ingehaald door Douwe Kinkel, die met een trainingsmaat in de duinen had gefietst.

"Sluit maar aan", kreeg ik te horen en op de Cantineweg en de Kooltuinweg ging het in het zog van 2 racefietsen behoorlijk rap. Tot 38 kilometer kon ik hen bijhouden. Jan gaf er nog een extra snok aan en toen moest ik passen met als topsnelheid 37,99 kilometer per uur.
Gelukkig wachtte het duo even op me zodat ze me verder op sleeptouw konden nemen.
Ik was derhalve sneller met de verf op de tuin, dan Ada verwacht had: "Ben je eerder vertrokken op je werk?"

Dat bleek dit schilderachtige figuur echter niet.
Na de planten in de kas water gegeven te hebben, fietste ik via mijn schoonouders om een pakketje groente af te leveren. Ik heb nu eenmaal een reputatie als ideale schoonzoon op te houden.